Słupy na dnie

Dla podtrzymania przekrycia zbiornika stosuje się często słupy ustawione na dnie (program uprawnienia budowlane na komputer). Powstaje w ten sposób strop grzybkowy, połączony najczęściej monolitycznie ze ścianą cylindryczną. Konstrukcja taka znajduje zastosowanie z reguły w przypadku zbiorników podziemnych. Jako przykład podajemy zbiornik w Regensburgu. Przy dolnej krawędzi zbiornika wykonano pierścień współpracujący sprężyście ze ścianką i wywierający na nią działar. e odciążające. Prócz tego stosuje się połączenie sztywne ścianki z dnem albo też swobodne jej oparcie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przykład oparcia swobodnego, ze skrajną częścią denną wykształconą w ławę fundamentową (zbiornik w Hartlepool); zastosowano tu skokowo zmienną grubość ścianki. Podamy jeszcze kilka przykładów rozwiązań konstrukcyjnych rzadziej stosowanych, ilustrujących wszakże szerokie możliwości zastosowania betonu sprężonego. Dolna jego część (znajdująca się w ziemi) wykonana jest z betonu sprężonego uzwojonego. Ciekawym przykładem ustrojów sprężonych są zbiorniki gnilne oczyszczalni ścieków w Berlinie. Składają się one z dwóch stożków połączonych łagodną powierzchnią przejściową.

Powłoka ta jest sprężona specjalnie opracowaną metodą Dywidag. Niekiedy stosuje się zbiorniki lub silosy o przekroju poziomym prostokątnym i o konstrukcji nośnej pracującej na zginanie. Przykładem tego może być zbiornik w Orleanie o pojemności 7000 m3 (uprawnienia budowlane).
Zakres zastosowań betonu sprężonego można podzielić ogólnie na dwie dziedziny: duże lub średnie obiekty inżynierskie oraz drobne elementy typowe, wytwarzane seryjnie lub masowo.

W pierwszej z nich dominują zalety statyczne konstrukcji sprężonych, w drugiej korzyści ekonomiczne związane z produkcją masową, zwłaszcza w oparciu o technologię strunobetonu (program egzamin ustny). Natomiast przy betonowaniu na miejscu (w deskowaniu) małych, słabo obciążonych konstrukcji, zazwyczaj wystarczający i ekonomicznie uzasadniony okazuje się zwykły żelbet, przy którym zbędne są nakłady związane ze sprężeniem, zakotwieniem itd. Pierwszą z tych dziedzin omówiliśmy, natomiast poświęcimy nieco uwagi prefabrykacji drobnych elementów produkowanych na skład.
Elementem, na który istnieje największe zapotrzebowanie, jest niewątpliwie podkład kolejowy (opinie o programie).

Podkłady sprężone

Podkłady sprężone wykonuje się jako elementy pełne lub korytkowe, jedno- i trójdzielne. Stosuje się tu głównie podkłady strunobetonowe, lecz również
sprężenie kablami i prętami oraz uzwajanie na stolach obrotowych. Obecnie w Polsce stosuje się wyłącznie podkłady strunobetonowe. Kilka rozwiązań stosowanych w różnych krajach. Na ogół stosuje się podkłady z wycięciem od spodu w części środkowej, ponieważ - jak pokazuje doświadczenie w przeciwnym razie powstają tam nadmierne naprężenia, zwłaszcza przy zbyt silnym podbiciu (segregator aktów prawnych).

Podkłady o węższej części środkowej lub - w jeszcze większym stopniu - podkłady trójdzielne (z przekładkami elastycznymi) pracują elastyczniej i stosowanie ich prowadzi do znacznych oszczędności materiałowych. Wobec możliwości wykolejenia osi wagonu zwężenie to nie może być jednak zbyt duże. Siły sprężające wahają się od dwudziestu kilku do trzydziestu kilku ton. Z uwagi na masowość produkcji uzasadniona jest tu dążność do jak najmniejszego zużycia materiałów. Na ogół ciężar podkładu wynosi od 180 do ok. 260 kG. 

Produkcja podkładów strunobetonowych może się odbywać w zasadzie każdą ze stosowanych metod (promocja 3 w 1). Metodę produkcji podkładów w formach ślizgowych (syst. „Dow Mac”), w krótkich formach (syst. Freyssineta) i na stolach obrotowych. W Niemczech stosuje się podkłady sprężone prętami o większej średnicy, kotwionymi na gwint. W tym celu stosuje się specjalne prasy zespolone syst. Kariga.