Słupy zewnętrzne

Słupy zewnętrzne pracują na małe momenty zginające, a przy odpowiednim dobraniu długości wsporników dla obciążenia stałego można doprowadzić do osiowego ściskania słupów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Stropy, schody, dachy i fundamenty oblicza się i wymiaruje tak samo jak w budownictwie powszechnym. Podobnie wymiaruje się też ramy. Jednak w budownictwie przemysłowym spotykamy częstsze odstępstwa od ogólnie stosowanych schematów.

Wyznaczanie sił przekrojowych w ramach budynków wielopiętrowych poddanych działaniu sił pionowych i poziomych jest od czasu wprowadzenia metody Crossa coraz rzadziej wykonywane przy wykorzystaniu metod uproszczonych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obliczanie ram wieloprzęsłowych i wielopiętrowych na działanie sił pionowych i poziomych metodami ścisłymi wymaga na ogół znacznego nakładu pracy rachunkowej. Udostępnienie projektantom elektronowych maszyn cyfrowych i elektrycznych maszyn analogowych obliczenia te szalenie upraszcza. Dokładność metod ścisłych jest jednak dość problematyczna. Wynika to z szeregu czynników niezależnych od metod i techniki obliczeniowej (uprawnienia budowlane).

Na ogół ramy szkieletu wyodrębnia się myślowo z całej konstrukcji, traktując je jako ustroje płaskie, tymczasem są one zwykle powiązane sztywno stropami, wobec czego przesunięcia poziome węzłów nie mogą odbywać się niezależnie. Ponadto sztywność budynku zwiększają dodatkowo ściany wypełniające, klatki schodowe i obudowy dźwigów. Obliczeniowe schematy statyczne ustroju zawierają uproszczenia niezgodne z rzeczywistą pracą konstrukcji. Ma to miejsce np. przy zakładaniu schematów obciążeń, przyjmowaniu długości obliczeniowych poszczególnych elementów oraz przy obliczaniu momentów bezwładności słupów i rygli żelbetowych. Dotyczy to szczególnie rygli o przekroju teowym, gdzie momenty bezwładności przyjmuje się stałe na całej długości rygla (program egzamin ustny).

Dodatkowy wpływ na niedokładność obliczeń wywiera niewłaściwy, bądź nie zawsze ścisły dobór przekrojów elementów lub stali zbrojeniowej. Przy obecnych metodach wymiarowania wielkości statyczne wpływają głównie na dobierany przekrój zbrojenia. Z drugiej strony, prócz obliczonego zbrojenia głównego dajemy znaczne ilości prętów konstrukcyjnych, jak pręty rozdzielcze, strzemiona, siatki przeciwskurczowe itp.

Zbrojenie główne

Zbrojenie główne w szkieletach zbrojeniowych elementów prostych, jak belki i słupy, stanowi 6(K-70% całości zbrojenia (opinie o programie). W elementach powierzchniowych udział jego spada do kilku lub kilkunastu procent.
W tym stanie rzeczy określenie wielkości statycznych z dużą dokładnością nie jest konieczne i można w wielu przypadkach korzystać z metod uproszczonych.
Wartości sił przekrojowych oblicza się dla najniekorzystniejszego układu sił działających na konstrukcję (siły stałe i użytkowe).

W przypadku, gdy wartość obciążeń użytkowych nie przekracza 1/3 obciążenia stałego, do obliczeń przyjmuje się obciążenie (g + p) równomiernie działające we wszystkich przęsłach (segregator aktów prawnych). Korzystając z metod uproszczonych można obliczyć momenty zginające i siły poprzeczne dla dowolnej kondygnacji bez rozwiązywania całego układu. Można np. w szkieletach o rozpiętości przęseł do 9 m obliczać rygle jako belki ciągłe, zaś przy większych rozpiętościach pomijać przesunięcia - nawet przy niesymetrycznych obciążeniach.

Momenty utwierdzenia dla prętów o stałym momencie bezwładności dla różnych schematów obciążeń (znakowanie przyjęte jak w metodzie Crossa). Podana we wzorach wielkość P w odniesieniu do obciążeń użytkowych jest wypadkową ciężaru ciągłego działającego na belkę. Obciążenie działające ze stropu płytowo-żebrowego na rygiel ramy można przyjmować z powierzchni zakreskowanej (promocja 3 w 1).

Do obliczenia współczynników rozdziału potrzebne są wymiary rygli i słupów. Długości poszczególnych elementów są znane, gdyż wynikają z ogólnych wymiarów budynku i podyktowane są najczęściej wymogami technologicznymi lub użytkowymi. Natomiast wymiary poprzeczne określa się w oparciu o wartości sił i momentów występujących w przekrojach.