Smoły powęglowe

Smoły powęglowe i paki posmołowe. Procesy parowania, utleniania i polimeryzacji zachodzą nieco intensywniej u smół i paków niż u asfaltów. W zasadzie starzenie smół i paków powiązane jest z narastaniem ilości wolnego węgla w materiale. Nagromadzenie się wolnego węgla nie następuje tylko wskutek odparowania lotniejszych frakcji, lecz również z powodu utleniania się i polimeryzacji olejów, albowiem jak wynika z doświadczeń narastanie zawartości wolnego węgla trwa nadal, pomimo że strata na ciężarze ustaje (program uprawnienia budowlane na komputer).

Starzenie się spoiw organicznych. Starzenie się materiałów organicznych związane jest z procesami, w wyniku których następuje wydzielanie się wody, zagęszczanie cząsteczek, stwardnienie powierzchniowej warstwy materiału, utrata sprężystości, powstawanie rys i pęknięć, których tworzenie się jest związane z odparowaniem i innymi procesami zachodzącymi w warstwie izolacyjnej. Wszystkie te przyczyny powodują powiększenie stałej dielektrycznej materiału. Dlatego zmiany stałej dielektrycznej pozwalają ocenić stopień starzenia się warstw izolacyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Stała dielektryczna różnych bitumów w różnych temperaturach utrzymuje się w granicach od 2,5 do 3,3.

Właściwości dielektryczne izolacji wodoszczelnych mają duże znaczenie, w szczególności przy procesach korozji elektrochemicznej metali (uprawnienia budowlane). Każda zmiana właściwości dielektrycznych pokrycia asfaltowego na konstrukcjach chronionych przed elektrolitami (a w szczególności na metalach) obniża wartość izolacji.
W warunkach laboratoryjnych można określić stopniowo zmiany elektrycznego oporu pokryć umieszczonych w elektrolicie i tą drogą ocenić ich trwałość.

Metoda ta polega na długotrwałym utrzymywaniu płaskich elektrod metalowych z nałożonymi na nie pokryciami w ośrodkach cieczy agresywnych. W czasie trwania badań prowadzi się systematyczne pomiary wielkości oporu elektrycznego. Oprócz tego bada się zmiany chemiczne badanej masy izolacyjnej (program egzamin ustny).
Na podstawie badań stwierdzono, że opór elektryczny pokrycia z asfaltu grubości 2 mm przebywającego w ośrodku cieczy agresywnej w ciągu dwóch miesięcy obniżył się o 25-1-40%; przy nacisku gruntu na pokrycie w tym samym czasie opór zmniejszył się średnio o 65%.

Analiza chemiczna

Analiza chemiczna pokrycia asfaltowego przed i po badaniach wykazała zmiany w grupowym składzie asfaltu, zdjętego z elektrody, przebywającego w ciągu 102 dni w 0,1-procentowym roztworze wody utlenionej (opinie o programie).
Jak widać z powyższego spadek oporu elektrycznego pokrycia związany jest ze stopniowym powiększeniem nasiąkliwości pokrycia. Zmiana składu grupowego w okresie badań nie była wielka, co świadczy, że starzenie się asfaltu postępuje powoli Jednakże zwiększenie zawartości części twardych, a zmniejszenie ilości olejów świadczy o pogarszaniu się stałym chociaż powolnym właściwości izolacyjnych.

Żuków i Chromin podają powyższe badania w oparciu o przykłady korozji pokryć na rurociągach ułożonych w gruncie. Badania próbek izolacji zdjętych z istniejących rurociągów zostały potwierdzone przez doświadczenia laboratoryjne (segregator aktów prawnych).
Skład grupowy asfaltu zdjętego z pokrycia rurociągu po 9 latach eksploatacji jest następujący: asfalteny 57,30%, karbeny i karboidy 0,95%, kwasy 0,47%. Sądząc według zawartości olejów pokrycie ma znaczną wartość izolacyjną i może służyć jako izolacja jeszcze na taki sam okres.

Proces, podczas którego pokrycie asfaltowe traci większą część swoich właściwości dielektrycznych i staje się przewodnikiem prądu, należy uznać za pierwszy okres starzenia. Okres taki trwa najmniej 1 rok; trwanie tego okresu zależy ponadto od wilgotności gruntu i jego uziarnienia. Za drugi okres starzenia się należy uznać zmiany grupowe w składzie chemicznym asfaltu, straty na lepkości i izolacyjności pokrycia (promocja 3 w 1).. Trzeci okres niszczenia to wyraźne zmiany strukturalne, które powodują zanik właściwości izolacyjnych i rozpad pokrycia.