Sortowanie płytek

Nierówności drewnianej konstrukcji wyrównuje się przy układaniu listew drewnianej kraty za pomocą podkładania cienkich listewek, natomiast przy szkielecie metalowym - za pomocą wbijania gwoździ do listew na różną głębokość. Aby uzyskać pełną izolację drewna od zaprawy, na kracie drewnianej pod siatką metalową układa się papę (program uprawnienia budowlane na komputer). Zaprawa cementowa, którą nanosi się na siatkę, zarabiana jest z dodatkiem ciał włóknistych (azbestu, krowiej sierści itp.); nadaje to zaprawie większą spoistość i zapobiega przeciekaniu jej przez siatkę. Nanoszenie zaprawy na siatkę metalową należy wykonywać nie przez obrzucanie siatki zaprawą, lecz przez rozprowadzenie jej na siatce ruchem z dołu do góry za pomocą czworokątnej metalowej kielni.

Płytki dostarczane są na budowę luzem lub w paczkach. Przede wszystkiem sprawdza się wymiary płytek według wzorników, następnie określa się ich jakość według rozmaitych oznak i uikłada się w stosy odpowiednio do gatunku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sortowanie płytek dokonuje się według następujących cech:

• stosownie do przydatności płytek, zależnie od ich rozmiarów, istnienia uszkodzeń i barwy;
• stosownie do przeznaczenia płytek - do tych lub innych pomieszczeń i również do rozmaitych części tego samego pomieszczenia - zależnie od jakości płytek (uprawnienia budowlane).

Sortowanie według wymiarów wykonuje się za pomocą wzorników drewnianych lub metalowych. Płytki tego samego typu powinny mieć jednakowe wymiary. Odchylenia w wymiarach boków nie powinny przekraczać 1 mm. Do sortowania płytek według wymiarów zaleca się stosować przyrząd Gołowina i Krawcowa. Przyrząd wykonuje się z kawałka deski o wymiarach 16 x 140 x 345 mm.

Szlifowanie bocznych ciach

Płytkę kładzie się na przyrząd powierzchnią licową w dół między suwakiem a sprężynującą taśmą. Im większa jest płytka położona na przyrządzie, tym dalej odsuwa ona koniec sprężynującej taśmy i tym dalej odchyla koniec strzałki. Po stwierdzeniu, do jakiej cyfry na skali odchyliła się strzałka, płytkę zdejmuje się z przyrządu i kładzie się do paczki płytek odpowiednich rozmiarów (program egzamin ustny).

Następnie sortuje się płytki według odcieni i odkłada się płytki mające rozmaite wady, jak rysy włoskowate (harys), pęcherzyki, piankę, wypukłości i miejsca nie pokryte glazurą, odpryski i nierówności na brzegach. Odkłada się również płytki stłuczone, które mogą być wykorzystane w rzędach. Nacisk diamentu powinien być równomierny i niezbyt mocny (opinie o programie).

Przy użyciu, zamiast diamentu, stalowego rylca, naciska się mocniej i ruch rylca wzdłuż linii podziału powtarza się kilkakrotnie. Po nadtłuczeniu młoteczkiem krawędzi z tylnej strony płytki bierze się ją oburącz i uderza się linią nacięcia po krawędzi stołu wskutek czego płytka łamie się. Jeżeli trzeba odłamać niewielką część płytki robi się to po nacięciu obcążkami. Płytek kolorowych lub deseniowych tworzących rysunek nadtłukiwać nie należy. Dalsze czynności przy obróbce płytek to przyeiosywanie i szlifowanie (docieranie) bocznych ścianek (segregator aktów prawnych).

W wypadku niewielkiej krzywizny bocznych ścianek, szczerb lub zacieku polewy (glazury) na ściankę boczną, wykonuje się jedynie szlifowanie (docieranie) raszplą lub tarczą szlifierską karborundową. Przypiosywanie brzegów specjalnym młoteczkiem stosuje się w celu otrzymania cienkiej spoiny. Szlifowanie bocznych ciach występujących na brzegach ścianek płytki na elektrycznej grubych płytek należy podcinać szlifierce suportowej.

W braku specjalnych płytek narożnych do licowania naroży wypukłych ściosowuje się boczne ścianki płytek „na wąs“. Sciosywanie wykonuje się w tym wypadku małym młoteczkiem, następnie zaś ściosaną powierzchnię wyrównuje się przez oszlifowanie na karborundowej osełce. Przy dużej objętości robót płytki są bocierane na elektrycznej szlifierce suportowej na toczydle elektrycznym lub na stoliku Rogowa (promocja 3 w 1).