Sosna nadmorska

Podajemy tu według normy francuskiej B52-001 wymagania dotyczące jakości drewna (program uprawnienia budowlane na komputer). We Francji najczęściej stosowane są następujące gatunki drzew: świerk biały północny, sosna czerwona północna, świerk i modrzew. Dwa pierwsze gatunki występują najliczniej w Europie środkowej, Skandynawii i Krajach Bałtyckich.

Drewno powinno być co najmniej II klasy, a mianowicie:

• drewno wyborowe nie powinno mieć najmniejszych śladów zbutwienia, zgnilizny lub zniszczeń spowodowanych przez owady (wyjątkowo można dopuścić występowanie czarnych punktów),
• powinno być okantowane; największy dopuszczalny kąt nachylenia słojów 12% na małej powierzchni nie przekraczającej 20% całej powierzchni,
• dopuszcza się występowanie pojedynczych zdrowych i ścisłych sęków o średnicy najwyżej 40 mm,
• dopuszcza się pojedyncze powierzchowne pęknięcia na końcach,
•  minimalny ciężar objętościowy przy 20% wilgotności powinien wynosić 0,450 T/m³ (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oczywiście, do rusztowań można użyć każdego innego gatunku drzew o tych samych właściwościach. Warto dodać, że sosna nadmorska nic nadaje się do tego celu. Nie zaleca się stosować bali o wymiarach 65 x 165 mm z powodu ich małej szerokości. Nie dopuszcza się użycia desek o grubości mniejszej niż 40 mm. Stosowana powszechnie w rusztowaniach drewnianych deska 40×205 mm jest za mało wytrzymała dla mocniejszych rusztowań, przeznaczonych do przenoszenia większych obciążeń (uprawnienia budowlane).

Okucia desek

W niektórych krajach przyjmuje się większą wartość minimalnej grubości deski. Przepisy amerykańskie (American Safety Code for Building Constructions) wymagają użycia desek o grubości 50 mm (2 cale). Przepisy NRF (DIN 4420) przewidują dla rusztowań do robót murarskich deski o wymiarach 240 x 50 mm. W Szwajcarii stosuje się dla rusztowań lekkich deski o grubości 40 mm, a dla rusztowań murarskich - 50 mm. Naszym zdaniem te grubości są uzasadnione również względami ekonomicznymi. Deska o grubości 50 mm wytrzymuje przy tej samej rozpiętości obciążenie o 50% większe niż deska o grubości 40 mm, mając ciężar większy tylko o 25% (program egzamin ustny).

W celu uniknięcia podłużnych pęknięć na końcach desek okuwa się je kształtownikiem stalowym zakotwionym na końcu deski albo prętem o średnicy 6 mm przechodzącym na wylot przez całą szerokość deski, zakończonym śrubami z nakrętkami wpuszczonymi w drewno. Należy unikać użycia bednarki, gdyż rozgina się ona i może w trakcie montażu zranić robotnika. Elementy drewniane segreguje się według rodzajów i długości (opinie o programie). Drewno tego samego rodzaju i tej samej długości układa się w stosach warstwami. Warstwę najniższą odizolowuje się od podłoża, w celu uniemożliwienia zawilgocenia stosu. Stos powinien być tak ułożony, aby między elementami drewnianymi mogło przepływać powietrze. W tym celu elementy leżące w jednej warstwie powinny być oddalone od siebie o kilka centymetrów, a poszczególne warstwy powinny być przedzielone listwami.

Stos musi być układany bardzo starannie, gdyż w przeciwnym razie może się zawalić. W miarę możliwości wysokość stosu nie powinna być większa od długości elementu w stosie (segregator aktów prawnych).

Każdy stos należy chronić przed deszczem i słońcem. Jeśli nie można składować drewna w zamkniętym pomieszczeniu, każdy stos należy zabezpieczyć pokryciem z blachy lub z desek szczelnie ułożonych na zakład, a dodatkowo od strony zachodniej założyć osłonę również z blachy lub z desek. Drewno służące do budowy pomostów roboczych powinno być kontrolowane po zabraniu z budowy zanim zostanie ułożone w stosy oraz przed następnym wysłaniem na budowę. Pracownik odpowiedzialny za stan drewna powinien je starannie sprawdzić ze wszystkich stron, czy nie ma miejsc butwiejących, głębokich pęknięć, uszkodzeń spowodowanych nieostrożnym obchodzeniem się, szczelin, śladów uszkodzeń przez owady itp. Jeśli jakość badanych elementów wzbudza u sprawdzającego najmniejsze podejrzenia, należy poddać drewno próbie wytrzymałościowej (promocja 3 w 1). Podajemy tu opis prostych prób, które mogą być szybko wykonane bez użycia specjalnego sprzętu.