Spalanie od dołu

Przy spalaniu od dołu można używać jedynie opału nie spiekającego się. Mogą być również piece z dolnym spalaniem, w których opałem są: bry-
kiety z węgla brunatnego, koks, drewno i torf. Na podstawie DIN 18 890 piece te osiągają sprawność rzędu 70°/o, przy czym powinny mieć taką samą wydajność jak piece antracytowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z zasady należy tak obliczać każdy piec, aby mógł on pokryć zapotrzebowanie ciepła pomieszczenia przy najniższej temperaturze zewnętrznej, oraz żeby była zapewniona pewna rezerwa na nagrzewanie albo na wypadek szczególnie niekorzystnego położenia lub konstrukcji ogrzewanego pomieszczenia. Sposób obliczania zapotrzebowania ciepła podano w DIN 4701 ). Punktem wyjściowym jest stałe ogrzanie całego budynku, a więc takie warunki, jak przy ogrzewaniu centralnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Założenia te nie są jednak na ogół spełnione w budynkach z ogrzewaniem piecowym. Zwykle ogrzewana jest tylko część pomieszczeń, a przecież straty ciepła do pomieszczeń nieogrzanych odgrywają znaczną rolę. Często pomieszczenia są ogrzewane jedynie podczas dnia albo tylko w czasie użytkowania pomieszczenia, tak, że stan równowagi pracy ogrzewania przy procesie nagrzewania, podczas którego ilość ciepła pobieranego przez każdy element ściany pomieszczenia i ciepła oddawanego przez ten element na zewnątrz są sobie równe - nie jest tu całkowicie osiągnięty. W tym przypadku nie da się przeprowadzić dokładnego obliczenia zapotrzebowania ciepła (uprawnienia budowlane).
Z zasady przy ogrzewaniu budynków piecami unika się stosowanego zazwyczaj obliczenia zapotrzebowania ciepła wg DIN 4701, natomiast stosuje się sposób przybliżony, chyba że wszystkie pomieszczenia w budynkach będą stale ogrzewane.

Metoda obliczeniowa

Ta metoda obliczeniowa ukazała się niedawno i została zawarta w DIN 18 893 dla pieców żelaznych, a w DIN 18 894 dla przenośnych ceramicznych pieców z górnym spalaniem (program egzamin ustny). Punktem wyjściowym jest kubatura pomieszczenia. Ustalono mianowicie, że dla „podstawowego pomieszczenia” o dobrych warunkach cieplnych, zapotrzebowanie ciepła wynosi 40 kcal/h na każdy m:J kubatury pomieszczenia. Wartość ta odpowiada zewnętrznej temperaturze -15 °C dla pomieszczenia narożnego w przeciętnym wykonaniu budowlanym o pojedynczych oknach, które nie zajmują więcej niż 1/5 powierzchni przegród zewnętrznych oraz przy założeniu, że sąsiednie pomieszczenia są również ogrzewane. Uwzględniając dodatek na nagrzewanie w wysokości 37,5’°/o, otrzymuje się jednostkowe sumaryczne zapotrzebowanie ciepła „pomieszczenia podstawowego” równe 55 kcal/mh (opinie o programie). Dla mniej korzystnych warunków położenia albo lżejszej konstrukcji budynku, wprowadza się do obliczeń odpowiednie zwiększenie jednostkowego zapotrzebowania ciepła, ale tylko w dwóch dalszych grupach. A zatem:
- dla dobrego wykonania budowlanego i korzystnego położenia 55 kcal/m3h,
- dla średniego wykonania budowlanego - niezbyt korzystnego położenia 75 kcal/m3h dla złego wykonania budowlanego i niekorzystnego położenia 100 kcal/m3h (segregator aktów prawnych).
Zakwalifikowanie danego pomieszczenia do jednego z tych trzech rodzajów konstrukcji ustala się na podstawie kolejnego oszacowania, w którym uwzględnia się położenie pomieszczenia i domu, stan ogrzania pomieszczeń sąsiednich, wykonanie budynku i pozostałe czynniki ważne z punktu widzenia techniki ogrzewczej. Z kubatury pomieszczenia i jednostkowego zapotrzebowania ciepła wynika wydajność znamionowa pieca.

Wielkość pieca jest również ustalona, ponieważ dla danego typu pieca są określone ustalone obciążenia powierzchni grzejnych.Odwrotnie, można również każdemu rodzajowi pieca, w przypadku znanej budowy, przydzielić określoną kubaturę pomieszczenia do ogrzewania (w m3), odnosi się to jednak tylko do jednego z trzech powyższych sposobów budowania pomieszczeń. Pojęcie „kubatura pomieszczenia do ogrzewania” albo inaczej „siła grzejna” przyjęło się szczególnie w stosunkach handlowych, gdyż jest ono przejrzyste i ułatwia odbiorcy wybór pieca w żądanym przypadku. W miarę możności należy jednak podawać trzy wartości dla korzystnego, mniej korzystnego i niekorzystnego sposobu budowania (promocja 3 w 1).