Spawanie czołowe

Zginanie na gorąco jest o tyle korzystniejsze, że nie powstają naprężenia, które występują wówczas, gdy do uzyskania krzywizny stosuje się jedynie siłę mechaniczną. Rury Alkathene można piłować albo przecinać nożem lub obcinakiem do rur. Istnieją trzy metody łączenia rur o grubszych ściankach. Wytrzymałość spoiny na rurach łączonych jest równa lub nawet większa niż wytrzymałość samej rury (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku zastosowania spawania czołowego koniec rur obcina się ukośnie pod kątem 60°, aby uniknąć zmniejszenia wewnętrznej średnicy rury, jakie następuje na skutek topnienia materiału. Do końca przyciętej rury doprowadza się ciepło z elementu grzejnego termoelektrycznego lub innego źródła ciepła (palniki gazowe lub elektryczne) i poddaje działaniu tak długo, aż zakończenie rury zmięknie lub ulegnie stopnieniu w takim stopniu, aby umożliwić spawanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Następnie końcówki zbliża się szybko i przyciska lekko do siebie. Chociaż ochładzanie trwa tylko kilka minut, spoina osiąga pełną wytrzymałość dopiero po kilku godzinach, po czym rury gotowe są do użycia w instalacji.

Spawanie rur o cienkich ściankach jest trudniejsze i wymaga zręczności i doświadczenia. Ześrubowanie i zastosowanie kształtek metalowych. Nacinanie gwintu wykonuje się za pomocą znormalizowanej gwintownicy (uprawnienia budowlane). Przez usunięcie trzpienia usztywnia się rurę, a nacinanie wykonuje się na budowie bez potrzeby używania imadła, trzymając rurę w ręku podczas gwintowania. Stosowanie imadeł lub metalowych uchwytów wymaga dużej ostrożności, gdyż przez niewłaściwe ich użycie można rurę uszkodzić. Kształtki lano-kute ze stopu miedzi nadają się do uzyskania spoiny wodoszczelnej. Rur o cienkich ściankach nie można gwintować, ponieważ wielkość ich zewnętrznych średnic może ulegać niewielkim odchyleniom (program egzamin ustny).

Rury z tworzyw sztucznych

Połączenie na mufę. Trzecią metodą łączenia gwintowanych kształtek stanowi połączenie na mufę. Połączenie takie przy rurach Alkathene wymaga, w związku z ich elastycznością, mocniejszego docisku niż przy rurach miedzianych. Mufa musi być większa niż średnica rury i tak np. rura Alkathene o średnicy 12,5 mm wymaga mufy o średnicy 19 mm. Jeśli nie jest pożądane zetknięcie się cieczy z metalem, wówczas wycina się specjalne kołnierze z płyt Alkathene, przyspawa do rur i łączy z kołnierzami metalowymi stanowiącymi ich podkład bez potrzeby dodawania jakiegokolwiek spoiwa (opinie o programie).

Z powodu giętkości rur z tworzyw sztucznych zachodzi konieczność ich częstego mocowania przy prowadzeniu instalacji na ścianach. Rurociągi montowane poziomo wymagają umocowania ciągłego, tak jak rurociągi metalowe, a tam, gdzie to się nie da wykonać, trzeba zastosować haki - uchwyty. W tym wypadku należy zachować odległości uchwytów od siebie - przy ciągach poziomych - po 30 do 35 cm, przy pionowych zaś - po 60 cm. Rury nie powinny być osadzane zbyt sztywno, a to w celu umożliwienia im pewnego ruchu w uchwycie (segregator aktów prawnych).

Zastosowanie. Rury z tworzyw sztucznych zostały niedawno wprowadzone do instalacji domowych do zimnej wody i upłynie pewien czas, zanim ich zalety spotkają się z właściwą oceną, co zdecyduje o ich większym spopularyzowaniu. Zalety rur z Alkathenu jako materiału odpornego na mróz i na korozję zadecydują o tym, że w przyszłości rury z tworzyw sztucznych znajdą szerokie zastosowanie. Przeprowadzono próby wytrzymałości rur w instalacjach domowych do zimnej wody. Wyniki doświadczeń wykazały, że rury Alkathene o średnicy 12,5 mm i o grubości ścianek 5 mm w temperaturze 20°C nie pękały pod ciśnieniem 63 kG/cm², które znacznie przewyższa normalne ciśnienie wody (promocja 3 w 1). Rury te mogą być instalowane nawet w miejscach widocznych, gdyż mają estetyczny wygląd i dają się łatwo czyścić. Ochronna powłoka malarska nie przylega do Alkathenu, lecz jeśli tworzy się błonę otaczającą szczelnie rurę, stanowiącą jak gdyby oddzielną koszulkę, wówczas powłoka ta będzie trwała.