Spawanie łukiem

Przy spawaniu łukiem elektrycznym jeden przewód 5 dołącza się do spawanych przedmiotów 7, drugi zaś do elektrody 3 umocowanej w uchwycie 4. Po włączeniu prądu spawacz dotyka elektrodą do spawanego przedmiotu (miejsca spawania) i niezwłocznie odsuwa elektrodę na odległość 2-4 mm, przy czym w tym momencie prąd płynąc ze źródła prądu 6 wytwarza łuk Volty 2 topiący miejsce spawania (wytwarzając przy tym wgłębienie - krater) i elektrodę (program uprawnienia budowlane na komputer). Roztopione krople elektrody spadając na spawany element tworzą szew ze stopionego metalu elektrody.

Przy spawaniu lukiem elektrycznym wskutek topienia się elektrody oraz drżenia rąk spawacza powstają zmiany odległości elektrody od spawanego przedmiotu powodujące gwałtowne różnice prądu. Dlatego źródło prądu musi posiadać zdolność niezwłocznego reagowania na te zmiany poprzez automatyczne zmiany napięcia prądu (odbywające się w setnych częściach sekundy) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Takie cechy posiadają specjalne prądnice spawalnicze tzw. spawalnice. W budownictwie naszym stosuje się często spawarki wirujące typu EW2 i EW2u. Są to maszyny o budowie okapturzonej, co umożliwia ich pracę na otwartym powietrzu. Ponadto są one osadzone na ramie wspartej na trzech kółkach. Ma to istotne znaczenie dla robót budowlanych prowadzonych w różnych warunkach atmosferycznych i przy częstych zmianach stanowisk roboczych (uprawnienia budowlane).

Spawarki wirujące typu EW2 i EW2u składają się z prądnicy prądu stałego, silnika trójfazowego o mocy 11,8 kW oraz przełącznika zmontowanego na kadłubie silnika. Regulacja natężenia prądu spawania odbywa się płynnie przez pokręcanie kółka sterowniczego i ustawienie go według podziałki, która ma dwa zakresy - od 40 do 160 A dla cieńszych, a od 125 do 300 A - dla grubszych elektrod (program egzamin ustny).

Zbrojenia prefabrykowane

W ostatnich latach zaczęto stosować w naszym budownictwie spawarki transformatorowe typu ETa-250 i ETa-500 z regulacją natężenia prądu za pomocą opornic suwakowych (opinie o programie). Prefabrykaty zbrojeniowe spawane elektrycznie stosowane są do prefabrykatów żelbetowych w budownictwie uprzemysłowionym, w konstrukcjach budowli wodnych (zapory, elektrownie) itd.

Zbrojenia prefabrykowane wykonywane są w postaci siatek, szkieletów płaskich i przestrzennych oraz w zespołach zbrojeniowych, złożonych z siatek i szkieletów, tworzących określone części konstrukcji wznoszonej budowli; zespoły zbrojeniowe mogą być również złączone z deskowaniem i równocześnie montowane za pomocą odpowiednich żurawi bezpośrednio na miejscu wbudowania (betonowe zapory wodne) (segregator aktów prawnych).

W zależności od ciężaru zbrojeniowych elementów prefabrykowynych można je podzielić na lekkie, o ciężarze do 150 kG, montowane ręcznie, średnio ciężkie o ciężarze do 1000 kG, montowane najczęściej za pomocą żurawi samochodowych i innych żurawi lekkich oraz ciężkie, o ciężarze ponad 1000 kG, montowane za pomocą specjalnych żurawi ciężkiego typu.

W zależności od sposobu wykonania zbrojeniowych elementów prefabrykowanych można je podzielić na: na zgrzewane, spawane łukiem elektrycznym oraz częściowo zgrzewane, a częściowo spawane łukiem. Wreszcie w zależności od obciążeń, jakim podlegają prefabrykowane elementy zbrojeniowe w czasie montażu, można je podzielić na: montażowe, tj. takie, które albo muszą wspierać się na deskowaniu, lub najwyżej mogą nieść tylko ciężar własny, oraz samonośne, tj. takie, które oprócz ciężaru własnego zbrojenia mogą być obciążone ciężarem odpowiednich deskowań, pomostów montażowych i roboczych, ciężarem nie stwardniałej masy betonowej itd.

Siatki stosuje się zwijane w rulonach, płaskie oraz gięte (promocja 3 w 1). Siatki prefabrykowane zwijane (w rulonach) stosowane być mogą do zbrojenia zbiorników o przekrojach kołowych, do wzmocnienia warstw zabezpieczających właściwe konstrukcje itd.