Specjalne metody

Istnieje wiele innych wzorów interpolacyjnych; niektóre z nich są dogodniejsze lub szybciej zbieżne albo też z innych względów właściwsze dla szczególnych sytuacji. Jeśli wiemy cokolwiek o właściwościach interpolowanej funkcji, to wiadomości te można często wykorzystać dla uproszczenia lub zwiększenia dokładności interpolacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Interpolacja stanowi często znacznie łatwiejszą metodę otrzymywania tablic wartości jakiejś funkcji niż bezpośrednie obliczenia dla każdego punktu. Funkcję obliczamy dla pewnej liczby jednakowo odległych punktów, interpolując wartości pośrednie. Zwie się to subtabulacją, przy czym są tu do dyspozycji specjalne metody.

Z różnic korzysta się powszechnie przy sprawdzaniu tablic matematycznych jak również przy przybliżonym badaniu dokładności serii pomiarów doświadczalnych. Na przykład w poniżej podanej tablicy zbadajmy wartości log tg x, z których jedną zmieniono dla wprowadzenia błędu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Badaniu nic jest kompletne, dopóki nie zostało ujęte w postaci sprawozdania, w miarę możności opublikowanego. Zdumiewająco wiele prac badawczych doprowadza się do końca z wielkim nakładem środków i czasu, pozostawiając następnie ich wyniki w notatnikach, aż stracą wartość dla kogokolwiek. Tego rodzaju postępowanie mogło być dopuszczalne w czasach, gdy naukowcy sami finansowali swoje badania, ale nie może być tolerowane dziś, gdy wydatkowane pieniądze pochodzą z innych źródeł (uprawnienia budowlane).

Prace naukowe

Publikacja powinna być szybka i kompletna. Wartość odkrycia naukowego jest zazwyczaj krótkotrwała. Najczęściej nieunikniony jest dalszy postęp. Jeżeli odkrycie nie zostanie udostępnione światu przez pierwszego odkrywcę, postęp wiedzy zostaje opóźniony, lecz nie wstrzymany, gdyż jakaś inna grupa badaczy z pewnością dokona ponownie tego samego odkrycia. Wynikiem zwłoki w opublikowaniu wyników pracy jest więc zbędne jej powtarzanie i nieuznawanie zasług pierwszego odkrywcy (program egzamin ustny).

Wiele prac naukowych nie zostaje opublikowanych ze względu na politykę prowadzącego je przedsiębiorstwa lub na konieczność zachowania tajemnicy wojskowej. W badaniach przemysłowych niechęć do publikowania wyników jest często wynikiem fałszywego przeświadczenia o ignorancji konkurentów. Najczęściej jednak kluczowe informacje znane są zainteresowanym firmom już po kilku miesiącach, a więc mogłyby równie dobrze być opublikowane z niewielką zwłoką (program egzamin ustny). Zazwyczaj skłonni jesteśmy wierzyć, że odkrycie należy zawdzięczać wyłącznie zdolnościom odkrywcy, podczas gdy w dziewięćdziesięciu dziewięciu przypadkach na sto było ono nieuchronną konsekwencją rozwoju danej dziedziny wiedzy. Częste przypadki niezależnego i, praktycznie biorąc, jednoczesnego ogłaszania tego samego odkrycia przez dwóch lub więcej badaczy nie są zwykłym zbiegiem okoliczności (segregator aktów prawnych).

Sprawozdanie z pracy badawczej może mieć różne formy. Może ono na przykład być napisane z myślą nie o publikacji, lecz o wykorzystaniu w obrębie danej instytucji. Może ono być opublikowane w postaci listu do redakcji czasopisma, obszernego referatu, dłuższego artykułu w jednym z czasopism poświęconych tego rodzaju publikacjom, a wreszcie w postaci książki. List do redakcji umożliwia szybką publikację krótkiego streszczenia pracy i szybkie udostępnienie osiągnięć o dużym znaczeniu. Niestety jednak okazało się, że publikacje w tej postaci bardzo trudno kontrolować, zwłaszcza w dziedzinie fizyki. Wskutek tego liczba takich skróconych sprawozdań przewyższa liczbę pełnych referatów, pojawiających się często z wielkim opóźnieniem (promocja 3 w 1). Niektóre prace o dużym znaczeniu są publikowane tylko w tej skróconej formie, co sprawia, że szczegóły dotyczące techniki doświadczalnej, dane liczbowe itd. są przekazywane prywatnie wśród małego grona zainteresowanych badaczy i nie są drukowane, a więc stają się niedostępne dla ogółu i dla potomności. Nie ulega wątpliwości, że należy dążyć do ograniczenia tego niewłaściwego zwyczaju.