Kompas

Poznanie sposobu określania kierunku na pozbawionym szczególnych cech terenie czy akwenie, gdy nie widać ani Słońca, ani gwiazd, jest wielkim osiągnięciem. Był on wykorzystywany przez wszystkich dawnych żeglarzy. Starożytni Grecy znali dziwne właściwości magnetytu silnie magnetycznego, naturalnego minerału, składającego się głównie ze związków żelaza. Prawdopodobnie jednak dopiero Chińczycy, nie później niż w pierwszym stuleciu przed naszą erą, pierwsi skonstruowali magnetytowy kompas (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kompas nie może być lepszym wskaźnikiem kierunku niż linie pola magnetycznego, które obracają jego igłę. A te, niestety, nie są ukierunkowane jednakowo na całym świecie. Z jednej strony spowodowane jest to faktem, iż w każdym punkcie na powierzchni Ziemi północ magnetyczna i północ geograficzna nie pokrywają się. Rozbieżność tych kierunków - zwana deklinacją - zmienia się w skomplikowany sposób i tylko wtedy, gdy przebieg jej zmian zostanie dokładnie poznany, można z całą pewnością przeliczyć odczyty kompasu na kierunki geograficzne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W Wielkiej Brytanii północ wskazywana przez kompas jest odchylona o około 10 na zachód od północy geograficznej, natomiast pośrodku Morza Śródziemnego wartość deklinacji spada niemal do zera. Im bardziej zbliżamy się do bieguna magnetycznego, tym poważniejsze są błędy wywołane deklinacją, której skutkiem jest odchylenie igły kompasowej na wschód lub zachód od rzeczywistej północy. Był to zawsze jeden z najpoważniejszych problemów badaczy polarnych (uprawnienia budowlane).

Wartość deklinacji zależy nie tylko od pozycji geograficznej. Bieguny magnetyczne przemieszczają się z biegiem czasu, a ponadto zmienia się także natężenie całego ziemskiego pola. Niezbędne jest zatem regularne uaktualnianie informacji o tych skomplikowanych zmianach, gdyż tylko wówczas możliwe jest precyzyjne określenie kierunku północy magnetycznej i zapobieżenie w ten sposób kumulowaniu się błędów w nawigacji (program egzamin ustny).

Praktyczne aspekty ziemskiego magnetyzmu

Praktyczne aspekty ziemskiego magnetyzmu uwypuklają pewną głęboką prawdę tym zjawisku. Otóż nie istnieje stała i niezmienna siatka kierunków magnetycznych, jak można by sądzić na podstawie szkolnego atlasu. Przeciwnie, ziemski magnetyzm jest zjawiskiem dynamicznym zmiennym - podobnie jak klimat, krajobraz czy pozycja dryfujących kontynentów. Badania magnetyzmu w ciągu bardzo długich okresów czasu pozwalają wykryć niezwykłe zmiany, które pierwotnie uważano za dowód dryfowania kontynentów. Mowa tu o paleomagnetyzmie - namagnesowaniu pozostałym w skałach pochodzących z bardzo odległej przeszłości (opinie o programie).

Kiedy stopiona skała po raz pierwszy krzepnie, drobniutkie cząsteczki magnetyczne ustawiają się wzdłuż linii sił aktualnego pola magnetycznego, wskazując pozycję albo północnego, albo południowego bieguna magnetycznego. Jak wynika z badań skał, które krzepły w okresie ostatnich 50 milionów lat, w nieregularnych odstępach czasu - zwykle rzędu setek tysięcy lat - biegunowość Ziemi w niewyjaśniony sposób odwracała się: biegun północny stawał się południowym i na odwrót. Trudno o wyraźniejszy dowód dynamiki tajemniczego magnetyzmu Ziemi niż te najbardziej zaskakujące zmiany. Wspaniałe białe drapcie c wewnętrznej strukturze kształty i łącza się wielokrotne w car- minuty. W tym samym czasie pasma pulsującego światła tworzą widok dający się porównać jedynie ze wspaniałym zachodem Słońca, lecz pozostający w nieustannym ruchu (segregator aktów prawnych).

Aczkolwiek mechanizmy powodujące zorzę są dość dobrze i przekonywająco wyjaśnione, to jednak pozostawała ona naukową zagadką przez wiele stuleci, a jej istnienie do dziś otoczone jest fascynującą mgiełką tajemniczości. W przeciwieństwie do tęczy, której usytuowanie pozornie zmienia się w zależności od pozycji obserwatora, zorza polarna zawsze umiejscowiona jest w określonych miejscach w górnych warstwach atmosfery. Ma ona postać podobnych do płomieni łuków czy promieni. Jednakże jej zadziwiający, nieziemski blask nie jest poświatą jakiegoś płomienia, lecz przypomina raczej światło wytwarzane przez wyładowania elektryczne w lampie neonowej (promocja 3 w 1).