Splątany układ włókien

Splątany układ włókien (splot włókien) jest bardziej nieregularny od układu falistego. Może on być spowodowany przez lokalne przerosty tkanki drzewnej w miejscu zniekształcenia pnia (np. obrzęk) albo przez masowe występowanie pączków śpiących; ten ostatni wypadek, zwany też „czeczotowatością”, zdarza się najczęściej u brzóz, topoli i jaworów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Drewno jaworu „Oczkowego” i czeczotowatej brzozy jest cenione jako materiał do wyrobu oklein i drobnych przedmiotów artystycznych.

W drewnie czeczotowatym występują ciemniejsze żyłki wrośniętej kory „wilczych pędów”, które rozwijają się z pączków śpiących. Szczególnie liczne, brunatne żyłki tkanki miękiszowej tworzące na przekroju poprzecznym charakterystyczny, gwiaździsty rysunek, spotyka się w drewnie brzozy karelskiej, która występuje w Skandynawii i na północno-zachodnich obszarach Związku Radzieckiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Po zdjęciu kory na pniu tej brzozy widać charakterystyczne zagłębienia. Przyczyna tej odmiennej budowy drewna u brzozy karelskiej nie jest ustalona; prawdopodobnie jest to cecha związana z siedliskową odmianą brzozy gruczołkowatej (Betula verrucosa Ehrh.), która wytworzyła się w klimacie północnym.

Tego zdania jest N. Sokołow, który brzozie karelskiej nadał odrębną nazwę (Betula verrucosa f. karelika Sokołow). Według Sokołowa zawiły układ włókien u brzozy karelskiej jest dziedziczny zarówno przy rozmnażaniu wegetatywnym, jak i nasiennym (uprawnienia budowlane).
Według obserwacji Pieriełygina powstawanie obrzęków oraz zawiłego układu włókien u orzecha daje się powiązać ze słabym rozwojem korony, co pozwala przypuszczać, że w ten sposób można by oddziaływać na ich powstawanie.

Skręt włókien

Przez lokalne uszkadzanie miazgi twórczej (np. przez opukiwanie pnia w okresie pędzenia soków) można chwilowo wstrzymać przyrost w pewnych punktach pnia, co w wyniku powoduje nieregularną budowę drewna i zawiły układ włókien; sposób ten stosowany był w XVII i XVIII w. na równi z obcinaniem wilczych pędów, przepasywaniem, opalaniem pnia itp. w niektórych krajach (Morawy, Bałkany, kraje śródziemnomorskie). W ten sposób otrzymywano drewno o zawiłym układzie włókien z takich gatunków, jak jesion, bukszpan i sandarak (Callitris quadrivalvis Vent.) (program egzamin ustny).

Drewno o zawiłym układzie włókien, a zwłaszcza drewno czeczotowate i drewno pochodzące z obrzęków, wykazuje pod względem swych własności fizycznych i mechanicznych duże różnice w porównaniu z drewnem prosto włóknistym; jego wytrzymałość na ściskanie i twardość są prawie jednakowe we wszystkich kierunkach, a ciężar właściwy wzrasta (opinie o programie). w obróbce; nie daje ono gładkiej powierzchni i wyłupuje się przy gładzeniu na skutek obecności wrośniętych części cienkiej kory, która łatwo oddziela się wraz z objętym przez nią sęczkiem. Kurczliwość jego jest znacznie większa niż kurczliwość drewna normalnego (zwłaszcza w kierunku wzdłuż włókien), wobec czego okleiny czeczotowate pękają bardzo łatwo (segregator aktów prawnych).

Jest to również jeden z wypadków anormalnego ich układu; włókna nie biegną równolegle, lecz po linii spiralnej, pod pewnym kątem do osi pnia. Skręt włókien jest spotykany dość często i występuje w różnym nasileniu u większości naszych gatunków drzew. Wśród gatunków iglastych często zdarza się u sosny i świerka, a z liściastych - u grabu; u kasztanowca skręt włókien występuje tak nagminnie, że uważa się go za cechę normalną. Na drzewach rosnących skręt włókien można stwierdzić na podstawie spiralnie przebiegających fałd korzeniowych i pęknięć koro- winy; zdarza się jednak, że pęknięcia te przebiegają pionowo, a pień po okorowaniu wykazuje skręt włókien.

W drewnie okorowanym skręt włókien daje się łatwo zauważyć po spiralnie przebiegających drobnych pęknięciach na zewnętrznej powierzchni drewna (promocja 3 w 1)..
W wolnym od pęknięć, świeżym drewnie okrągłym lub w świeżej tarcicy skręt włókien można stwierdzić na podstawie spiralnego skrętu (wichrowatości) powierzchni przełupu promieniowego.