Sporządzenie siatki przepływu

Sporządzenie siatki przepływu polega na przybliżonym wpisaniu w podłużny przekrój przepływu siatki ortogonalnej o oczkach kwadratowych. Granicznymi liniami przepływu są: od góry - zwierciadło wody gruntowej i od dołu - strop warstwy nieprzepuszczalnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednocześnie powinien być spełniony warunek, aby różnice poziomów piezo- metrycznych między sąsiednimi liniami ekwipotencjalnymi były jednakowe (AH’ = const). Ilość linii ekwipotencjalnych m przyjmuje się zależnie od wymaganej dokładności.
Charakterystyka metod obliczeniowych. Warunek wyrażony wzorem ogranicza obciążenia jednostkowe podłoża do zakresu proporcjonalności osiadań, wskutek czego stosowanie modelu półprzestrzeni gruntowej do obliczeń osiadań jest uzasadnione. Występują jednak dodatkowe czynniki, których uwzględnienie wymaga stosowania metod przybliżonych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Czynnikami tymi są:
1. niejednorodność podłoża składającego się najczęściej z warstw gruntów o różnej ściśliwości,
2. różnorodność zmian obciążeń podłoża przy wznoszeniu budowli,
3. nieliniowość wykresu ściśliwości i znaczne odkształcenia trwałe gruntu.

Wpływ tych czynników na osiadania fundamentu jest widoczny z następującej analizy zmian stanu naprężeń w podłożu w okresie wznoszenia budowli.
Przed rozpoczęciem robót na terenie budowy występują w podłożu naprężenia pierwotne. Roboty budowlane powodują zmiany naprężeń
w stosunku do stanu pierwotnego, np. wykopy zmniejszają naprężenia, a nasypy i budowla - zwiększają je. Dla oznaczenia występujących w podłożu naprężeń i ich przyrostów stosuje się odpowiednie nazwy i symbole, gdzie podano wykresy naprężeń w zależności od zagłębienia poniżej środka podstawy fundamentu (uprawnienia budowlane). Wydzielonej z podłoża warstwie o grubości h-, odpowiada (w przybliżeniu) próbka gruntu w edometrze, której wykres ściśliwości. Po przyłożeniu obciążenia jednostkowego, równego naprężeniu pierwotnemu p,;, uzyskuje się stan obciążenia ciężarem własnym gruntu, istniejący przed rozpoczęciem robót budowlanych (punkt A wykresu ściśliwości). Odciążając próbkę, dochodzi się do stanu naprężeń minimalnych p„, (maksymalnego odciążenia - punkt B); od tego stanu liczy się osiadania fundamentu.

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Obciążając próbkę ponownie maksymalnym przyrostem naprężenia oz; do wartości naprężenia całkowitego (punkt C), otrzymuje się zmianę grubości próbki s, odpowiadającą tej zmianie grubości warstwy w podłożu, która wpływa na osiadanie fundamentu (program egzamin ustny). Wobec krzywoliniowości wykresu ściśliwości i znacznych różnic w modułach ściśliwości na odcinkach BA i AC nie można uważać podłoża za jednorodne, nawet gdy zawiera ono jeden rodzaj gruntu o tym samym stanie, gdyż wielkości modułów ściśliwości pierwotnej i wtórnej oraz odpowiadające im zakresy naprężeń (długości odcinków BA i AC) zależą od głębokości zalegania warstwy.

W tych warunkach bezpośrednie zastosowanie wzorów na przemieszczenia w półprzestrzeni gruntowej daje zawsze wyniki przybliżone i wskutek tego często trzeba wprowadzać do obliczeń dodatkowe uproszczenia. Dlatego też przy obliczaniu osiadań korzysta się z różnych metod przybliżonych, opartych na wzorach dotyczących naprężeń i przemieszczeń w półprzestrzeni gruntowej, które dają się ująć w dwie główne grupy omówione niżej (opinie o programie).
Metoda oparta na wzorach dotyczących naprężeń w półprzestrzeni gruntowej - metoda naprężeń. Metoda naprężeń jest najczęściej stosowana i zaleca ją norma PN-59/B-03020. Przyjmuje się, że warstwa gruntu w podłożu fundamentu nie odkształca się w kierunku poziomym. Wtedy próbka gruntu w edometrze przedstawia dość dokładnie odkształcenia pionowe warstwy. Wykorzystując wzór do obliczenia odkształcenia całkowitego warstwy As (segregator aktów prawnych).

Całkowite osiadanie wynosi przy czym odkształcenia kolejnych warstw sumuje się do tej głębokości, na której występuje grunt o znacznie mniejszej (kilkakrotnie) ściśliwości lub do głębokości, na której jest spełniony warunek.

Przy stosowaniu tej metody należy:
1. podzielić podłoże na warstwy o grubości nie przekraczającej połowy szerokości fundamentu,
2. wyznaczyć naprężenia na głębokościach odpowiadających środkom grubości warstw,
3. wyznaczyć edometryczne moduły ściśliwości dla odpowiednich zakresów naprężeń w poszczególnych warstwach (według PN-59/B-03020 można stosować podane w tej normie wartości tabelaryczne) (promocja 3 w 1).