Sposób cięcia komórek przewodzących

Ponieważ umieszczone wzdłużnie komórki przewodzące nie przebiegają równolegle do osi pnia, przy cięciu pnia na deski będą one rozdzielane (program uprawnienia budowlane na komputer). Powstają wtedy, podobne do nakłuć igłą, zagłębienia dobrze widoczne na szeroko- porowym drewnie dębu.

W miękiszu pierścieniowym dębu szczeliny te, w przekroju promienistym i stycznym, odpowiadają dokładnie granicom przyrostu rocznego. Powodują podkreślenie tekstury.
A przypadku drzew liściastych o miękiszu rozproszonym szczeliny takie rozłożone są na całej powierzchni drewna. Bez powiększenia nie można rozpoznać cewek drewna wczesnego drzew szpilkowych.
Promienie rdzeniowe mogą przeszkadzać (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W teksturze deski dębowej umieszczonej po prawej stronie widoczne są przebiegające w poprzek i ukośnie jasne pasma. Są to wiązki promieni rdzeniowych, które w przekroju promienistym rozdzielone zostały wg wysokości i długości.

Rzadko zdarza się, by powierzchnia promieni rdzeniowych pokrywała się z powierzchnią cięcia. Ostrze noża rozcina wtedy tylko części wiązki komórek. Skutkiem tego są lśniące linie lub plamy, które często mogą niekorzystnie oddziaływać na prostą teksturę przekroju promienistego. Ze względu na to, że promienie rdzeniowe lub zwierciadła mocno wyróżniają się w przekroju promienistym, taki sposób cięcia nazywa się też przekrojem „błyszczowym" drewna. W przekroju stycznym promienie rdzeniowe nie są tak widoczne. Są to nieuporządkowane, ciemne, a na obydwu końcach ostro zakończone linie. W przypadku dębu są one dłuższe niż u buka (uprawnienia budowlane).
Kolor drewna może być typowy.

Oprócz różnic występujących w ubarwieniu rdzenia i bielą oraz drewna wczesnego i drewna późnego, niektóre gatunki drewna charakteryzują się specyficznym tylko dla siebie kolorem. Są to częściowo pasma kolorów, np. czerwonawe pasma u czereśni, lub czarne „żyły" orzecha, które nadają drewnu szczególny wyraz. Na teksturę wpływają też nieregularności wzrostu. Faliste słoje prowadzą do rysunku zamkniętego, a przerośnięte pąki do rysunku z „ptasimi oczami", jasne i ciemne odcienie podobne do pasm mogą być przyczyną zmiennego skrętu włókien.
Każdy gatunek ma swoje cechy rozpoznawcze (program egzamin ustny).

Wolnostojące drzewa

Kolejne stacje naukowej wyprawy do lasu ukazują coraz to nowe gatunki drzew. Za pomocą krótkiego opisu już na miejscu można dowiedzieć się o najważniejszych cechach zewnętrznych, mianowicie o cechach liści, kształcie korony drzewa i po części także o wyglądzie kory. Przy drzewach szpilkowych wymienia się też szyszki.
W przypadku dębu mamy do czynienia z potężnym drzewem o daleko wystającej koronie i sękatych gałęziach. Małe liście mają gładką krawędź, która wyróżnia się regularnymi wypukłościami i płatami. Kora jest popękana, o głębokich szczelinach (opinie o programie). Buk (buk zwyczajny) wygląda całkiem inaczej. Zakończenia liści są ostre. Ich gładkie krawędzie nie mają przerw i są lekko pofalowane. Szara kora nie jest popękana. Kształtem drzewo jest nieco węższe niż dąb.

Jesion najłatwiej jest rozpoznać po liściach. Liść jesionu zbudowany jest z naprzeciwległych, małych listków zakończonych ostro do przodu. Widoczne są także prosto ścięte krawędzie.
Wycieczka do lasu przynosi wiele nowych spostrzeżeń, wśród nich i te dotyczące mnogości różnorodnych form liści. Mogą być one okrągłe, eliptyczne, zaostrzone, ponacinane, wydłużone lub w kształcie serca. Krawędzie ich są gładkie, albo z wypukłościami, lub pojedynczo, ewentualnie podwójnie, ząbkowane. Liście mogą rosnąć pojedynczo, jak u dębu i buka, lub składać się jak u jesiona, z wielu małych listeczków (segregator aktów prawnych).

Niektóre drzewa, np. dąb, charakteryzują się daleko wysuniętą koroną. W przeciwieństwie do wielu drzew liściastych, pnie drzew szpilkowych nie rozgałęziają się, lub tylko niewiele. Wolnostojące drzewa tworzą szersze, mocniejsze korony niż drzewa rosnące w skupiskach.

Regały biblioteczne muszą być stabilne, wykonane z drewna litego. Boki regału i spody należy łączyć jednostronnymi połączeniami na listwę za- płetwioną. Powstaje pytanie, jak obciążone będą części regału i co należy uwzględnić w ich konstrukcji, aby regał wytrzymał ciężar książek (promocja 3 w 1).