Sposoby wykonania zapalników elektrycznych

Duża czułość zapalników mostkowych przyczynia się do tego, że są one w znacznym stopniu wrażliwe nawet na stosunkowo bardzo słabe prądy, jakie występować mogą w ziemi w pobliżu maszyn lub urządzeń elektrycznych. Prądy te nazywamy „prądami błądzącymi"; mogą one być przyczyną przedwczesnego zapalenia zapalników i spowodować nieszczęśliwe wypadki z ludźmi. Dla zmniejszenia tego niebezpieczeństwa oprócz omówionych zapalników mostkowych niskooporowych wytwarzane są również zapalniki mostkowe wysokooporowe o oporze 75 do 150 omów. Wymagają one takiego samego natężenia prądu (0.3 A), ale o znacznie wyższym napięciu (około 20 V) (program uprawnienia budowlane na komputer).

• Zapalniki szparowe mają między końcami drutów zamiast mostka przewodzącą prąd masę zapalczą ich jest o wiele większy i waha się w szerokich granicach - od 1.500 do 150.000 omów; potrzebne napięcie prądu 25 do GO V przy bardzo małym natomiast jego natężeniu (tysiączne części ampera). Zapalniki te «ą bardziej odporne na działanie prądów błądzących, natomiast są niebezpieczne w czasie burzy oraz w pobliżu przewodów wysokiego napięcia, na skutek których może nastąpić iskrzenie i zapalenie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
• Zapalniki bocznikowe są w swej istocie zapalnikami szparowymi, których końce drutów są połączone cienkim drucikiem, tzw. „bocznikiem" poza masą zapalną. Ażeby zapalnik mógł działać musi być przede wszystkim przetopiony bocznik i dopiero od tej chwili zapalnik działa jako szparowy. Będąc z jednej strony zapalnikiem szparowym, zapalniki te łączą w sobie dodatnie cechy zarówno zapalników szparowych (odporność na prądy błądzące), jak i mostkowych (unika się iskrzenia). Są przeznaczone dla kopalni, gdzie występują silniejsze prądy błądzące.
• Zapalniki iskrowe działają przez wytwarzanie iskry o długości 0.1 do 0.2 mm, przebijającej nieprzewodzącą masę zapalczą. Opór ich wynosi około 1 miliona omów, potrzebne napięcie prądu około 3.000 V. Zapalniki te obecnie nie są używane (uprawnienia budowlane).

Zależnie od przeznaczenia zapalniki elektryczne bywają rozmaicie wykonywane. Przede wszystkim należy rozróżnić zapalniki przeznaczone do materiałów bezpośrednio wybuchających od zapalników do pośrednio wybuchających materiałów wybuchowych, dla których potrzebne jest użycie spłonki, by wywołać bodziec detonacyjny (program egzamin ustny).

Zapalniki prochowe

Do zapalania prochu strzelniczego i saletry strzelniczej (oraz im podobnych) można by właściwie używać każdego zapalnika elektrycznego bez spłonki. W praktyce tego się jednak nie stosuje, ponieważ nie wszystkie one działają pewnie przy tego rodzaju ładunkach (opinie o programie).

Przy zastosowaniu więc zapalników elektrycznych bez spłonek, zaleca się zawsze wpierw wypróbować je doświadczalnie przed zastosowaniem w praktyce. Poza tym należy zauważyć, ze istnieję, różne mieszaniny wybuchowe zbliżone do prochu, ale znacznie trudniej się zapalające. Dla nich zapalnik dający niezawodne wyniki przy ładunkach prochu strzelniczego może nie wystarczać, tak że do nich należy dodawać odpowiednio odmierzone ‘naboje zapalcze z prochu zwykłego, od których dopiero całość wybucha (segregator aktów prawnych).

Wszystkie zapalniki prochowe zaleca się wprowadzać głęboko w ładunek wybuchowy o ile możności wykorzystując przeprowadzony przez środek ładunku w tym celu kanał. Zapalniki takie mają łuskę zamkniętą od czoła, zaś szereg otworów na obwodzie powierzchni bocznej tak, że płomień zapalnika nie uderza na przód, lecz na boki przez otwory na obwodzie łuski, wprost w otaczający go ładunek. Łuski tych zapalników wykonywane bywają z przesyconego kartonu lub z metalu, najczęściej z mosiądzu, gładkie, lub karbowane.

Rozróżniamy tu:

• zapalniki ze spłonką zmontowaną na stałe,
• zapalniki do wkładania w łuskę spłonki,
• zapalniki, do których wciska się łuskę spłonki (promocja 3 w 1).