Sprzęganie dużego koła zębatego

Sprzęganie dużego koła zębatego 6 z bębnem 1 odbywa się przez przesunięcie w prawo bębna za pomocą dźwigni 10, która zakończona jest nakrętką 11 osadzoną na nagwintowanym końcu 9 wału. Jeśli dźwignię 10 obrócimy o mały kąt, wówczas bęben 1 przesunie się ku dużemu kołu zębatemu 6, a koliste wgłębienie w tarczy wciśnięte zostanie na klocki drewniane 7 osadzone na kole 6; w ten sposób bęben 1 zacznie się obracać nawijając linę i w efekcie następuje podniesienie zawieszonego na linie ładunku (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy pokręceniu dźwigni 10 o mały kąt w kierunku odwrotnym następuje przesunięcie bębna linowego w lewo, rozłączenie sprzęgła ciernego i zatrzymanie bębna. Wciągarki mechaniczne wyposażone są zazwyczaj w hamulce taśmowe.

Działanie tego typu hamulca polega na dociskaniu taśmy hamulcowej 8 do tarczy hamulcowej 1 osadzonej swobodnie na wale 7 bębna linowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na tym samym wale osadzony jest na stałe bęben linowy oraz koło zapadkowe 2, przy czym zapadki 3 dociskane są do koła zapadkowego za pomocą sprężyn 5. Trzpienie 6 zapadek osadzone są sztywno w tarczy hamulcowej 7. W czasie podnoszenia ładunku bęben i koło zapadkowe obracają się razem, natomiast tarcza hamulcowa wraz z zapadkami 3, zaciśniętą taśmą hamulcową 8 obciążoną ciężarem 4, pozostaje w spokoju. W tym czasie zapadki skaczą po kolezapadkowym. Natomiast gdy silnik zostanie wyłączony lub wyłączone sprzęgło łączące duże koło zapadkowe z bębnem, wówczas zapadki wejdą w zęby koła zapadkowego i uniemożliwią opadnięcie podnoszonego ciężaru (uprawnienia budowlane).

Wciągarki z przekładnią cierną odznaczają się dość znaczną prędkością nawijania liny na bęben (np. 33 m/min przy wciągarce typu 1203), dlatego nadają się w szczególności do podnoszenia ładunków o nieznacznym ciężarze, lecz masowych. Natomiast nie mogą być stosowane do podnoszenia ładunków ciężkich poprzez wielokrążki ze względu na rozłączalne połączenie między silnikiem a bębnem wciągarki (program egzamin ustny).

Wciągarki elektryczne

Budowane są również wciągarki z podwójną przekładnią cierną (opinie o programie). Wciągarki elektryczne z przekładniami zębatymi zazwyczaj bywają budowane jako nawrotne, bęben lub bębny w tego rodzaju wciągarkach obracają się w jednym kierunku przy podnoszeniu ładunku i w kierunku odwrotnym przy opuszczaniu go. Zmianę kierunku obrotów uzyskuje się przez zmianę kierunku obrotów silnika. Wciągarki nawrotne wyposażone są w automatyczne hamulce elektryczne, które przy włączaniu silnika do sieci zwalniają (luzują) nacisk taśmy hamulcowej, a przy wyłączaniu dopływu prądu do silnika zaciskają ją. Wreszcie jeszcze jedną zaletą wciągarek nawrotnych jest możność regulowania prędkości podnoszenia i opuszczania ciężaru, co szczególnie przy pracach montażowych ma znaczenie podstawowe (segregator aktów prawnych).

Wciągarki z napędem mechanicznym budowane są z jednym, dwoma i trzema bębnami. Stosowane bywają również wciągarki z dwoma bębnami głównymi i 2 bębnami pomocniczymi, np. przy żurawiu masztowym linowym, przy czym jeden z dwu głównych bębnów służy do podnoszenia ładunków, drugi do zmiany położenia wysięgnika, a dwa bębny pomocnicze do obrotu masztu żurawia.

Zasady instalowania wciągarek na placach budowy i ich pracy. Wyboru właściwej wciągarki dla różnych potrzeb budowy należy dokonywać wzależności od wielkości podnoszonego ciężaru oraz rodzaju zastosowanego wielokrążka powodującego, jak wiadomo, zmniejszenie siły w linie zbiegającej z wielokrążka, a nawijanej na bęben wciągarki (promocja 3 w 1).

Z reguły dla podnoszenia ładunków o ciężarze 20-50 T wystarczy przy stosowaniu wielokrążka użyć wciągarki o udźwigu 5 T, dla ładunków o ciężarze od 10 do 20 T - wciągarki o udźwigu 3 T i wreszcie dla ładunków o ciężarze poniżej 10 T wystarczy użyć wciągarki o udźwigu 2 T.