Sprzęt montażowy

Lina, zbiegając z krążka jednego zblocza wielokrążka na krążek drugiego zblocza, odchyla się od swego kierunku i równocześnie odgina się. Odchylenie to może być tylko bardzo małe; określa się je kątem odchylenia, który zawiera się w granicach 2-4°; w przypadkach większych odchyleń występuje tarcie liny wielokrążka o ścianki boczne wgłębień krążków, przy czym może nawet nastąpić wyskoczenie liny z krążka (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odpowiedni schemat wielokrążka dobiera się biorąc pod uwagę liczbową wartość stosunku nominalnego udźwigu wciągarki do ciężaru podnoszonego ładunku z uwzględnieniem liczby krążków kierunkowych.

Dane ogólne. Dźwigniki stosowane są w budownictwie dla podnoszenia ciężkich przedmiotów na niewielkie wysokości i stanowią raczej pomocniczy sprzęt montażowy aniżeli urządzenie transportu pionowego w ścisłym tego słowa znaczeniu. Są to mechanizmy łatwo przenośnie gdyż ich ciężar jest niewielki i waha się np. dla dźwigników korbowych w granicach od 15 do 85 kG (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dźwigniki odgrywają rolę przede wszystkim przy montażu mostów, przy podnoszeniu ciężkich konstrukcji budowlanych, kotłów itp., a także jako sprzęt pomocniczy w magazynach oraz przy montażu i naprawie maszyn.

W budownictwie stosuje się dźwigniki; zębatkowe korbowe, śrubowe oraz hydrauliczne (tłokowe) (uprawnienia budowlane). Dźwigniki zębatkowe korbowe składają się z drewnianego lub stalowego kadłuba, w którym osadzona jest zębatka 2 w postaci stalowego pręta o przekroju prostokątnym z naciętymi na jednym boku zębami; zębatka wysuwana jest z kadłuba za pomocą pary kół zębatych (w dźwignikach o większym udźwigu stosuje się dwie pary kół zębatych), napędzanych ręczną korbą 6. U góry zębatka zakończona jest swobodnie obracającą się główką 3 z łapkami 4, na której wspierane są podnoszone przedmioty (program egzamin ustny).

Dźwigniki śrubowe

U dołu do zębatki umocowany jest wspornik 5, który podsuwa się pod przedmioty nisko leżące lub znajdujące się w trudno dostępnych miejscach budowy. Udźwig wspornika równy jest zazwyczaj połowie udźwigu dźwignika, przewidzianego przy wspieraniu przedmiotów na główce 3. Gdy korbę obraca się zgodnie z kierunkiem ruchu strzałki zegara, następuje podnoszenie przedmiotu, w kierunku przeciwnym zaś - opuszczanie go (opinie o programie).

Dla bezpieczeństwa pracy stosuje się zapadkę 8 z kółkiem zapadkowym 7, samoczynnie zapobiegającą opadnięciu podnoszonego przedmiotu. Aby opuścić podniesiony ciężar, należy najpierw nacisnąć na korbę obracając nią w kierunku obrotu strzałki zegara, opuścić zapadkę, a potem dopiero obracać korbą w kierunku przeciwnym wskazówkom zegara (segregator aktów prawnych).

Ze względu na to, iż dźwignik przekazuje znaczny nacisk na podnoszony ciężar i oddziałuje z taką samą siłą na spód obudowy dźwignika, należy z jednej strony między nimi a podnoszonym przedmiotem zakładać sprężystą (drewnianą) przekładkę, a z drugiej strony pod spód dźwignika opartego na ziemi podkładać bale drewniane, stanowiące oporę dźwignika. Sprawność dźwignika zębatkowego przy dobrej jakości wykonania jest stosunkowo duża (tj = 0,54-0,8). Udźwig dźwigników zębatkowych korbowych produkcji krajowej z kadłubem stalowym wynosi od 3,0 do 20,0 T, zaś wysokość podnoszenia od 350 do 400 mm; analogicznie dla dźwigników z kadłubem drewnianym udźwig wynosi od 1,0 do 6,0 T, a wysokość podnoszenia - od 380 do 430 mm.

Dźwigniki śrubowe składają się z kadłuba, śruby 2 z gwintem prostokątnym, nakrętki 4 z brązu umieszczonej w górnej części kadłuba, dźwigni 5 oraz główki 3. Śrubę dźwignika wprawia się w ruch za pomocą grzechotki zaopatrzonej w urządzenie zapadkowe. Pokręcenie śruby dźwignią 5 powoduje wykręcanie lub wkręcanie się śruby w nakrętkę 4 umocowaną w kadłubie /, co powoduje podnoszenie względnie opuszczanie się przedmiotu wspartego na główce 3 (promocja 3 w 1).

Aby zabezpieczyć samohamowność dźwignika, stanowiącą cechę charakterystyczną tego urządzenia polegającą na tym, iż podniesiony przedmiot nie opada samoczynnie, trzeba zachować warunek, aby kąt pochylenia liny śrubowej a był mniejszy od kąta tarcia q w gwincie (44-6°).