Średni błąd kwadratowy

Średni błąd kwadratowy będący miarą rozrzutu wyników wynosi dla wytrzymałości betonu 15-25%, podczas gdy dla stali zaledwie 6-10%. Należy zjawisko to zachodzące przy badaniu betonu traktować jako normalne i pełności uzasadnione (program uprawnienia budowlane na komputer).

Roli samego cementu jako głównego czynnika wytrzymałościowo twórcze poświęcono wiele uwagi w części I Technologii betonu (BB t. I). Tutaj jedyna podkreślimy, że po pierwsze istnieje określony wpływ mineralogicznego stawu klinkieru cementowego na wytrzymałość. Poważną rolę odgrywa wartość aczkolwiek nie zawsze dominującą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Drugim czynnikiem jest uziarnienie cementu.

W zasadzie drobniejsze frakcje ułatwiają hydratację,  jednak strony doświadczenia wykazują, że istnieje pewna optymalna uziarnienia. Według A. Eigera najlepsze wyniki daje cement o dużej zawarte ziarn od 10 do 20 mikronów przy małej zawartości ziarn poniżej 10 mikroom Również badania H. Schwietego i G. Haegermanna potwierdzają dążność do uzyskiwania zbyt drobnego uziarnienia cementu nie jest zwłaszcza dla cementów w betonach pracujących na rozciąganie. W betonie występują trzy rodzaje sił wewnętrznych, a mianowicie: siły występujące w skamieniałym cemencie, siły wewnętrzne tkwiące w ziarnach kruszywa i wreszcie siły kohezji występujące na powierzchniach zetknięcia się zaczynu z kruszywem (uprawnienia budowlane).

Niemałą rolę może odgrywać również istnienie mikroporów o różnym nasileniu w poszczególnych przekrojach. Wzajemny stosunek tych sił jest zmienny w zależności od różnych czynników wchodzących tu w grę, tak że pęknięcie może przebiegać bądź przez stwardniały zaczyn, bądź po powierzchniach kruszywa, bądź nawet przez samo ziarno wypełniacza. Jako wypełniaczy używa się całego szeregu materiałów, zarówno pochodzenia naturalnego jak i sztucznego. Stąd też rozpiętość własności wytrzymałościowych jest znaczna. Z punktu widzenia ekonomicznego, podobnie jak przy działaniu sił ściskających tak i przy działaniu sił rozciągających wymaga się, aby wytrzymałość wypełniacza, jako materiału tańszego, była większa niż wytrzymałość zaprawy (program egzamin ustny).

Rozciąganie granitu

Przy ściskaniu warunek ten dotyczy w zasadzie tylko betonów konstrukcyjnych, przy rozciąganiu wymagania te rozszerzają się również na betony izolacyjne, a to z uwagi na konieczność przeciwstawiania się naprężeniom skurczowym, które normalnie w nich występują i które mogą doprowadzić do powstawania r;. i i pęknięć. Warunek ten, jeżeli chodzi o kruszywo pochodzenia naturalnego i na ogół jest spełniony, gdyż tłucznie uzyskane czy to ze skał wylewnych czy osadowych a także i żwiry mają wytrzymałość na rozciąganie stosunkowa dużą (opinie o programie).

Przykładowo można tu podać za N. M. Bielajewem wytrzymałość na rozciąganie granitu wynosi ok. 20 kG/cm2, diabazu 50 kG/cm2, piaskowca 20 kG/cm*.
Niewątpliwie wartości te uważać można tylko jako przybliżone, gdyż różnica w wytrzymałościach tak na ściskanie jak i rozciąganie dla różnych skał waha się w bardzo szerokich granicach. Ponadto zachodzą często przypadki występowania w ziarnach kruszywa uszkodzeń i mikrorys, które obniżają wytrzymałość i to właśnie na rozciąganie.

Na zjawisko to zwraca uwagę Br. Bukowski (segregator aktów prawnych). Przypadki takie należy traktować jednak jako objawy patologiczne. Odnośnie kruszywa naturalnego, na podstawie licznych doświadczeń stwierdzić można, że beton o kruszywie naturalnym, tłuczniowym zarówno przy osiowym rozciąganiu, jak i przy rozciąganiu przy zginaniu, wykazuje: większą wytrzymałość niż beton z kruszywa żwirowego.

Bardzo ciekawe doświadczenia zostały przeprowadzone w Laboratorium Kamiennych Materiału „Gidroprojekta” przez A. M. Wiktorowa. Badania miały na celu ustalenie wielkości sił kohezji pomiędzy zaprawą a różnymi rodzajami skał o powierzchni, nieobrobionych jak i powierzchniach szlifowanych. Poszukiwano również związków między wodonasiąkliwością skał a wielkości sił przyczepności (promocja 3 w 1).