Średnice rur

Średnice rur służących do zamrażania gruntów używa się obecnie w granicach KM-14 cm (dawniej stosowano do 25 cm). Bardzo ważną rzeczą jest, żeby przy wprowadzeniu rur do gruntu zachować ich pionowość. Wszelkie odchylenia rur powodują w następstwie zakłócenia kształtu zamrożonej bryły gruntu. Zwykle rury mrożeniowe ustawia się wzdłuż obwodu kołowego i wówczas zamrożony masyw w dolnej części zamyka się w środku i tworzy swego rodzaju zamrożone zamknięcie denne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dąży się zwykle do zamrożenia gruntu do temperatury -10°C. Ażeby to osiągnąć, wprowadza się do rur zamrażających ciecz chłodzącą o temperaturze - 20°C lub nieco niższej. Najczęściej używa się roztworu chlorku wapnia CaClo o stężeniu 32,2° Be lub niewiele mniejszym. Jeżeli zastosujemy stężenie za małe, wówczas przy niskich temperaturach może wydzielać się lód, a przy zbyt dużym stężeniu będzie wydzielać się sól chlorku wapnia, w jednym jak i w drugim przypadku będzie to doprowadzało do zatykania rur (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Roztwór chlorku wapnia przeżera łatwo stal, a więc bardzo szybko niszczy rury. Aby temu zapobiec wprowadza się do roztworu CaClo dodatek dwuchromianu sodu Na-oC^Oj • 2HoO (dodatek ten jest niebezpieczny dla skóry ludzkiej, wywołuje wysypki; dla zabezpieczenia się robotnicy muszą nosić rękawice skórzane przesycone tłuszczem) lub chromianu sodu NaoCr04 (uprawnienia budowlane).

Płyn chłodzący

Płyn chłodzący wprowadza się rurą 0 25 mm kończącą się o 0,5 m ponad spodem rury zamrażającej 0 10-14 cm. Na dole pozostawia się w rurze tej wolną przestrzeń około 0,5 m, aby mogły zbierać się tam wszelkie osady podczas krążenia cieczy. Różnica temperatur cieczy dopływającej i odpływającej w rurze służącej do zamrażania wynosi na początku mrożenia 3-4°, później 2°-3°, a pod koniec mrożenia tylko 0,5°-1° (program egzamin ustny).

W okresie zamrażania, a następnie po zamrożeniu, trzeba liczyć się z dopływem ciepła w ilości 4-8 kcal/godz na m² powierzchni: zewnętrznej, wewnętrznej i dolnej w stosunku do zamrożonej bryły gruntu. Jeżeli straty zimna na pokonanie tego dopływu ciepła z zewnątrz w ciągu godziny oznaczymy przez R, wydajność instalacji zamrażającej będziemy mieli Q_s w kcal/godz, a ilość zimna potrzebna do zamrożenia bryły gruntu objętości V wyniesie Q₀ = V • 30 000 kcal, to czas zamrażania T (w godz). Jest rzeczą zrozumiałą, że po osiągnięciu zamrożenia trzeba dostarczać w dalszym ciągu nieco zimna, lecz już tylko na pokonywanie straty R (opinie o programie).

Jak wspomnieliśmy już, pompa wprowadza w ruch roztwór CaClo, który dokonuje obiegu rurami zapuszczonymi do gruntu i dostaje się następnie do zbiornika, gdzie podlega ochłodzeniu. W tym samym zbiorniku znajduje się wężownica, w której skroplony amoniak ulega rozprężeniu, powodując przez to bardzo znaczne obniżenie swej temperatury; rozprężony amoniak w postaci gazowej zasysany jest przez sprężarkę zostaje przez nią zagęszczony, po czym dostaje się do wężownicy umieszczonej w zbiorniku. W wężownicy amoniak skrapla się pod wpływem zimnej wody przechodzącej przez ten zbiornik (niekiedy wężownicę nie przeprowadza się przez zbiornik, lecz poddaje się ochładzaniu przez polewanie jej wodą) (segregator aktów prawnych). Skroplony amoniak dochodzi do wymienionej na początku wężownicy umieszczonej w zbiorniku roztworu CaCl-2, gdzie rozpręża się. Im bardziej chłodna woda przepływa przez zbiornik, gdzie skrapla się amoniak, tym niższa jest temperatura płynnego amoniaku i tym niższa temperatura powstaje przy jego rozprężeniu. Temperatura amoniaku przy rozprężaniu się i przejściu w postać gazową wynosi zwykle -25°C do - 31°C i można ją zawczasu ustalić dokładnie, znając temperaturę wody chłodzącej (promocja 3 w 1). Trzeba tu wspomnieć, że do pracy sprężarki potrzebne są duże ilości wody, np. przy 10 000 m ogólnej długości rur zamrażających potrzeba jej 70 m³/godz.