Środek pianotwórczy

Środek pianotwórczy na bazie żywicy saponinowej przygotowuje się z korzenia mydlnicy i wody. Wprowadzenie do niego szkła wodnego jako stabilizatora zwiększa trwałość piany. Ten środek pianotwórczy zachowuje swoje właściwości przez 1 miesiąc przy normalnej temperaturze i normalnej wilgotności. Środek pianotwórczy glinosulfonaftenowy otrzymuje się z katalizatora naftowego, siarczanu glinowego i sody kaustycznej. Zachowuje on swoje właściwości do 6 miesięcy przy temperaturze dodatniej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Środek pianotwórczy GK przygotowuje się z hydrolizowanej krwi boeńskiej marki PO-6 i siarczanu żelazowego. Ten środek pianotwórczy zachowuje swoje właściwości do 6 miesięcy przy przechowywaniu w ogrzewanym pomieszczeniu; można go stosować ze środkami przyspieszającymi twardnienie. Pomimo nieprzyjemnego zapachu, środek pianotwórczy GK jest powszechnie stosowany przy produkcji wyrobów z betonu komórkowego.

Zużycie środka pianotwórczego dla uzyskania piany wynosi: na bazie kleju kalafoniowego 8-M2°/o; na bazie żywicy saponinowej 12-f-16°/o; glinosulfonaftenu 16-4-20% i GK 4-6%w odniesieniu do ilości wody. Mieszanina z dwóch środków pianotwórczych (np. GK i emulsji korzenia mydlnicy w stosunku 1:1) pozwala uzyskać bardziej trwałą pianę, ale nieco komplikuje technologię produkcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jako środek gazotwórczy przy produkcji gazobetonu i gazosilikatu stosuje się proszek aluminiowy, który jest produkowany w 4 markach (GOST 5494-50). Do wykonywania gazobetonu stosuje się proszek marki PAK-3 lub PAK-4 z zawartością aktywnego glinu 82°/o i o miałkości 5000-4- 6000 cmYg. Zużycie proszku aluminiowego zależy od ciężaru objętościowego otrzymywanego gazobetonu i wynosi 0,25-0,60 kg/m⁸ (uprawnienia budowlane).

Proszek aluminiowy

Do produkcji proszku aluminiowego, dla zabezpieczenia go przed utlenianiem, wprowadza się parafinę, która powleka cienką błonką każdą cząsteczkę aluminium, nadając mu właściwości hydrofobowe. Błonka taka przeszkadza osiadaniu proszku w wodzie i tworzeniu się zawiesiny wodnej. Dlatego proszek aluminiowy wyżarza się uprzednio warstwami o grubości 4 cm w piecach elektrycznych przy temperaturze 200-220°C w ciągu 4-6 godzin. Proces ten jest stosunkowo drogi i grozi wybuchem (program egzamin ustny).

Stosowany jest również sposób przygotowania zawiesiny z roztworami substancji powierzchniowo-czynnych (olej żywiczny, mydło naftenowe, sulfanol, GK i in.), które nadają łuskom proszku właściwości hydrofilowe. Obróbka proszku roztworami ługu posiarczynowego lub środka pianotwórczego na bazie saponiny zmniejsza szybkość wytwarzania się gazu, zmniejsza ilość wydzielanego gazu, prowadzi do wad struktury betonu. Zużycie dodatku powierzchniowo-czynnego (w przeliczeniu na substancję suchą) wynosi ok. 5% ciężaru proszku (opinie o programie).

 (segregator aktów prawnych)

W elementach zbrojonych, z betonów komórkowych, nanosi się na powierzchnię zbrojenia, w celu jego ochrony przed korozją, powłokę cementowo-bitumiczną, cementowo-lateksową lub cementowo-polistyrenową. Ta ostatnia powłoka zapewnia lepszą przyczepność betonu do zbrojenia. Grubość powłoki wynosi 0,3-0,5 mm (promocja 3 w 1).

Podstawowe właściwości betonu komórkowego są z góry określone przez skład, warunki powstawania i stałość struktury mieszanki i są zależne od ustalonych warunków technologicznych jej twardnienia. Mieszanka powinna mieć określoną liczbę równomiernie rozmieszczonych porów optymalnego kształtu i wymiaru, przy zachowaniu takiej struktury aż do chwili uzyskania niezbędnej wytrzymałości.