Stadium konidialne

Stadium konidialne charakteryzuje się tym, że zarodniki powstają na trzonkach konidialnych, które są owocującymi strzępkami grzybni, albo na trzonkach konidialnych umieszczonych na specjalnej warstewce grzybni, albo wreszcie na trzonkach konidialnych umieszczonych wewnątrz kulistych owocników (program uprawnienia budowlane na komputer).

Klasa: Basidiomycetes - podstawczaki. Grzybnia podstawczaków podzielona jest na oddzielne komórki. Rozmnażają się głównie za pomocą zarodników podstawkowych, czyli basidiospor, które powstają na specjalnych utworach, zwanych podstawkami (basidium).
Grupa: Fungi imperfecti - grzyby niedoskonałe. Jest to prowizoryczna grupa grzybów, u których nie wykryto dotychczas wyższych (płciowych) stadiów zarodnikowania lub też stadia te nie istnieją.
Pragrzyby i glonowce nie biorą udziału w procesach rozkładu drewna,
a grzyby niedoskonałe odgrywają w tych procesach nieznaczną rolę. Grzyby powodujące rozkład drewna należą głównie do klasy podstaw- czaków, a zwłaszcza do rzędu obłoczniaków (Hymenomycetales). Do klasy workowców należą nieliczne gatunki szkodliwe dla drewna, jak np. grzyby powodujące siniznę.

Teoria rozkładu drewna. Gnicie drewna jest zjawiskiem szeroko rozpowszechnionym. Gniciu podlega nie tylko drewno ścięte i drewno martwe, lecz także drewno zarówno starych, jak młodych, żyjących drzew (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zjawisko gnicia drewna stanowiło od dawna przedmiot dociekań i obserwacji, w wyniku których powstało, poczynając od XIX wieku, wiele teorii dążących do wyjaśnienia tego zjawiska.

W syntetycznym ujęciu teorie te można podzielić na cztery grupy:
- teoria starzenia się organizmu,
- teoria fermentacyjna,
- teoria chemiczna,
- teoria grzybowa.

Teoria starzenia się organizmu, wysunięta w 1880 r. przez Borkhausena, wychodzi z założenia, że przyczyną zgnilizny żyjących drzew jest ich starość. W wyniku starzenia się wewnętrzne (przyrdzeniowe) warstwy drewna tracą swoją naturalną odporność i ulegają rozkładowi, co powoduje śmierć drzewa (uprawnienia budowlane).
Teoria fermentacyjna wysunięta w 1821 r. przez Bechsteina przyjmuje, że gnicie drewna jest następstwem fermentacji soków zawartych w komórkach drewna, co w dalszym ciągu prowadzi do zaparzenia i obumarcia wewnętrznych warstw drewna.

Teoria chemiczna

Teoria chemiczna, której przedstawicielami byli Kiitzing, Plazay, Góring i inni, starała się wyjaśnić gnicie drewna zmianami chemicznymi, jakie zachodzą w błonach komórkowych pod działaniem warunków nie sprzyjających życiu drzewa (program egzamin ustny).
Teoria grzybowa została sformułowana w latach 1827-1863 przez G. Hartiga, T. Hartiga, Willcomma i Schachta. Głosi ona, że wewnętrzna zgnilizna w pniu drzew jest następstwem rozwoju grzybni; obecność i działalność grzybni stanowi niezbędny warunek wystąpienia zgnilizny w drewnie. Klasyczne badania nad zgnilizną drewna w drzewach stojących na pniu i w drzewach ściętych, przeprowadzone przez R. Hartiga, rozwinięte później w szeregu badań, zwłaszcza Liesego, Falcka i Wanina potwierdziły słuszność tej teorii (opinie o programie).

Wykazały one, że zgnilizna drewna w drzewach żywych i w drzewach nie żyjących jest w przeważnej części wypadków następstwem rozkładowej działalności grzybów pasożytniczych i saprofitycznych.
W syntetycznym ujęciu powyższych teorii można wyrazić pogląd, że rozkład i gnicie drewna jest wynikiem współdziałania szeregu czynników, jak starzenie się drewna, powodujące zmniejszenie jego naturalnej odporności, zmiany chemiczne, jakie wraz z wiekiem zachodzą w drewnie, oraz przebiegające w drewnie zjawiska fermentacji. Wszystkie te zjawiska stwarzają warunki, na tle których zarysowuje się mniejsze lub większe nasilenie rozwoju grzybów. W procesach rozkładu i gnicia drewna przypada grzybom dominująca rola (segregator aktów prawnych).
Fizjologia i warunki rozwoju grzybów.

Skład chemiczny podłoża. Grzyby występujące na drewnie czerpią z jego rozkładu konieczne do życia substancje pokarmowe. Podstawowy materiał odżywczy stanowią główne składniki drewna, celuloza i lignina. Celuloza i lignina są związkami wielkocząsteczkowymi, które w swe] pierwotnej postaci nie mogą być bezpośrednio przyswajane. Grzyby rozkładają celulozę i ligninę za pomocą enzymów na prostsze związki chemiczne, które mogą być przyswajane (promocja 3 w 1).