Stal gładka

Badania przyczepności betonu do stali w stanie nagrzanym przeprowadzili Solmanow i Milowanow. Zmianę przyczepności stali gładkiej do betonu zwykłego w stanie podgrzanym. Z wykresów tych wynika, że znacznie lepiej pracuje stal żebrowana (co jest oczywiste). Dla stali gładkiej przyczepność przy 100°C stanowi ok. 75% wartości początkowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

W temperaturze 200°C już ok. 50% wartości początkowej, a dla temperatury 400-450 C przyczepność zanika całkowicie. Dla stali żebrowanej przyczepność do betonu początkowo wzrasta i w temperaturze do 300°C można ją przyjmować bez zmian. W temperaturze + 450-500cC przyczepność zanika zupełnie. TT, Pręty stalowe w elementach żelbetowych podczas ich betonowania mora zajmować położenie poziome (belki, płyty) lub pionowe (słupy). W zależności od położenia podczas betonowania pręty posiadają różny opór na wyciąganie. Pręty obetonowane w położeniu poziomym posiadają mniejszą przyczepność do betonu niż pręty obetonowane w położeniu pionowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Mniejsza przyczepność prętów poziomych wynika z gorszego otulenia pręta betonem, osiadania pęcherzyków powietrznych na prętach stalowych, zsuwania się betonu po pręcie i tworzenia pod nim pustek oraz osiadania betonu pod prętem. Przy prętach betonowanych pionowo zjawiska te nic zachodzą lub występują w mniejszym stopniu. W celu wyjaśnienia wpływu położenia pręta na przyczepność przeprowadzono w EMPA kilka doświadczeń. Zabetonowano pręty stali okrągłej 0 10 mm, Tor-40 0 10 mm i Isteg 0 9 mm. Część prętów była zabetonowana w położeniu poziomym, reszta pionowym. Należy dodać, że próbki betonowe, w których zakotwiono badane pręty, były zbrojone (uprawnienia budowlane).

Najmniejszy wpływ położenia pręta zaobserwowano dla stali Tor. Wynika to z kształtu poprzecznego pręta. Dzięki spiralnemu ukształtowaniu żeber, pomimo osiadania betonu pod prętem, żebra jeszcze tkwią w betonie. Najgorszą przyczepność posiadają pręty o foremnym przekroju poprzecznym, szczególnie takim, którego płaszczyzny powierzchni biegną poziomo (np. płaskownik) (program egzamin ustny).

Pierścieniowe rozciąganie betonu

Przyczepność ich jest bardzo mała i spada aż do 2 kG/cm2. [T Grubość otulenia jest szczególnie ważna przy stosowaniu stali profilowanej o rozsadzającym działaniu. Ciśnienie grzebieni, guzów itp. powoduje pierścieniowe rozciąganie betonu i przy małym otuleniu następują pęknięcie betonu i zniszczenie przyczepności. Pęknięcia otuliny nie powodujące nawet utraty przyczepności mają istotne znaczenie z punktu widzenia zabezpieczenia prętów stalowych przeciw korozji, działaniu wysokich temperatur i innych szkodliwych dla stali czynników (opinie o programie).

Rysy o szerokości 0,4 mm nie wydają się mieć dużego wpływu na korozję. Gdy rysy mają większą szerokość niż 0,4 mm, korozja stali wzrasta bardzo szybko. j Zaobserwowano w czasie badań, że strzemiona, uzwojenia lub uzbrojenia podłużne przeciwdziałają poślizgowi pręta i powodują wzrost przyczepności. Szczególnie wyraźny wpływ na przyczepność wywierają strzemiona i uzwojenia przy zbrojeniu próbek stalą profilowaną, ponieważ stale te posiadają właściwości rozsadzające beton przy wyciąganiu prętów (segregator aktów prawnych).

W doświadczeniach wykonywanych na belkach zaobserwowano wzrost oporu poślizgu prętów przy belkach zbrojonych strzemionami o 25% do 40%, przy braku haków końcowych i o 10% do 30% przy istnieniu haków. W badanych belkach, zaraz po pierwszym poślizgu pręta, występowały w pobliżu podpór, ukośne rysy, które widoczne były tylko w pobliżu prętów rozciąganych. Rysy te nie sięgały wysoko w górę belki i nie dochodziły do spodu belki, ponieważ naprężenia ścinające na dole równają się zeru.

W wyniku powstania rys belka podzieliła się na pojedyncze części, które zaklinowały się wzajemnie, ustawiając się ukośnie i tym samym naciskając na pręty. Ten nacisk pionowy przejmują strzemiona. Podtrzymują one pręty i wywierają nacisk na beton, czym zapewniają odpowiedni opór przeciw poślizgowi pręta rozciąganego (promocja 3 w 1).