Stalowe konstrukcje

W stalowych konstrukcjach budowlanych stosowane są połączenia, w których siły wewnętrzne przenoszą różnego rodzaju łączniki stalowe, stopiwo lub kleje. Przedmiotem niniejszej książki są połączenia z wykorzystaniem łączników stalowych w postaci śrub, nitów, sworzni, gwoździ, kołków i wkrętów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Łączniki takie, przenosząc siły osiowe i momenty zginające, ograniczają w różnym stopniu wielkości wzajemnych przemieszczeń łączonych części konstrukcji. Stosowane są one głównie podczas montażu ze względu na łatwość i szybkość wykonania połączeń oraz brak uzależnienia od warunków atmosferycznych.
Schemat podziału połączeń z wykorzystaniem łączników stalowych ze względu na rodzaj tych łączników i części łączonych, a w przypadku połączeń śrubowych ze względu na sposób przekazywania obciążeń.

Zostały poszczególne rodzaje połączeń zależnie od sposobu ich wykonywania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podano przy tym numery rozdziałów niniejszej pracy, w których połączenia te są rozpatrywane. Ze względu na ograniczoną objętość pracy oraz mniejszy zakres zastosowań pominięte zostały połączenia kombinowane (śrubowo-dociskowe, śrubowo-spawane, śrubowo-klejowe). Niezbędne uwagi na temat współdziałania różnych rodzajów połączeń podano w tekście odpowiednich rozdziałów.

W połączeniach elementów konstrukcji z kształtowników i blach grubych stosowane są śruby, nity i sworznie, osadzane podczas montażu w uprzednio przygotowanych otworach. Połączenia nitowe, ze względu na trudniejsze wykonanie i gorsze cechy wytrzymałościowe, zostały praktycznie wyparte przez połączenia śrubowe cierne (uprawnienia budowlane). Kłopotliwe wykonawstwo (konieczność rozwiercania otworów w czasie montażu) zmniejszyło również bardzo zakres stosowania połączeń śrubowych pasowanych. W budowlanych konstrukcjach stalowych dominują obecnie połączenia śrubowe zwykłe i doczołowe, sprężane i niesprężane, oraz połączenia cierne. W połączeniach zakładkowych kierunek głównej składowej obciążenia jest prostopadły do osi śrub; w połączeniach śrubowych doczołowych kierunek ten jest równoległy (program egzamin ustny).

Połączenia zakładkowe

W przypadku blach cienkich i fałdowych cały proces wykonywania połączeń odbywa się na budowie. Najprostszym i najszybszym zabiegiem jest tu łączenie blach wstrzeliwanymi gwoździami i kołkami lub wkrętami samo-wkręcającymi. W kraju produkowane są dotychczas nity jednostronne, blacho- wkręty i wkręty samogwintujące. Zastosowanie śrub w połączeniach blach cienkich ogranicza się do przypadków wyjątkowych - ze względu na konieczność wykonywania czynności montażowych po obu stronach blachy (opinie o programie).

Klasyfikację połączeń ze względu na sposób przekazywania obciążeń i rozkład sił wewnętrznych. Połączenia zakładkowe, w których kierunek głównej składowej obciążenia jest prostopadły do osi łączników, przenoszą siły wewnętrzne przez ścinanie łączników i docisk do ścianek otworów lub przez tarcie powierzchni stykających się elementów. Obciążenie może być przyłożone w osi symetrii połączenia (współosiowo) lub mimośrodowo, wywołując zginanie w płaszczyźnie styku (segregator aktów prawnych). Największe zastosowanie mają tu połączenia śrubowe zwykłe, w których otwory do osadzenia łączników (tzw. otwory przejściowe) wykonywane są o odpowiednio większej średnicy, uwzględniającej odchyłki wykonawcze. W celu zwiększenia nośności na docisk do ścianki otworu stosuje się sprężanie połączeń śrubowych zwykłych poprzez kontrolowane dokręcanie nakrętek.

Mniejszą odkształcalność niż połączenia zwykłe mają połączenia pasowane, które wymagają rozwiercania otworów na montażu do średnicy odpowiadającej średnicy trzpienia śrub pasowanych. Zabieg sprężania przynosi w tych połączeniach podobne korzyści jak w połączeniach śrubowych zwykłych (promocja 3 w 1).. Najmniejszą odkształcalność (przy ograniczeniu nośności) uzyskują połączenia cierne, w których obciążenia przekazywane są poprzez tarcie odpowiednio przygotowanych i sprężonych śrubami powierzchni styku.