Stalowe kręgi

Trzeci specjalny typ to tzw. pale systemu Gow, które właściwie są studniami opuszczanymi. Ten typ wówczas odpowiedni jest do zastosowania, gdy na niezbyt dużej głębokości można dojść do gruntów o większej zwartości, umożliwiających wypompowanie wody i zejście robotnika na spód studni. Studnię taką można wykonywać o różnej średnicy (program uprawnienia budowlane na komputer). Stalowe kręgi z blachy grub. 15 mm opuszczane są w krótkich odcinkach zwężających się teleskopowo ku dołowi. Po dojściu do potrzebnej głębokości wykonuje się poszerzenie, uwidocznione na rysunku, po czym studnię betonuje się coraz to wyżej, a jednocześnie z podnoszeniem się trzona betonowego wyciąga się jeden po drugim kręgi stalowe.

Keson stanowi dużą skrzynię bez dna, opuszczaną w grunt w przypadkach budowy fundamentów na dużej głębokości. Na rys. 11-1 przedstawiono w ogólnym ujęciu użycie kesonu w okresie opuszczania go w głąb gruntu: widzimy na tym rysunku komorę roboczą kesonu 1, do której doprowadza się sprężone powietrze wypierające z niej wodę, keson 2, mur fundamentowy 3 wyprowadzony ponad zwierciadło wody i oparty na stropie kesonu, rury szybowe 4, stanowiące dostęp do kesonu i jednocześnie doprowadzając sprężone powietrze, i śluzę wejściową 5 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pomysł zastosowania kesonu jako metody przy fundamentowaniu jest szczególnie interesujący z następujących powodów:

• daje przykład udatnego wykorzystania praw fizyki do celów inżynierskich,
• wymaga dużej sprawności i dobrej organizacji robót,
• daje możność stosunkowo łatwego i pewnego przezwyciężenia niejednej przeszkody przy opuszczaniu, która mogłaby stworzyć trudność praktycznie nie do pokonania przy użyciu studni opuszczanej (uprawnienia budowlane).

Prawa fizyki

Prawa fizyki wykorzystuje się w kesonach w ten sposób, że przez sztuczne zwiększenie ciśnienia powietrza w komorze roboczej, w takim stopniu, żeby nieco przekroczyć ciśnienie słupa wody napierającej z zewnątrz, uniemożliwia się wdarcie wody do wnętrza komory roboczej (program egzamin ustny). Ponieważ każde 10 m słupa wody daje dodatkowe ciśnienie równe 1 at n (ponad normalne atmosferyczne), więc w miarę pogrążania kesonu w głąb trzeba w komorze roboczej wciąż zwiększać ciśnienie tak samo w stosunku 1 at n na każde 10 m dalszego zagłębiania się. Niekiedy ciśnienie to chwilowo zmniejszamy, gdy chcemy, żeby keson przezwyciężył opór tarcia otaczającego go gruntu i opuścił się, wykonując jak gdyby skok wielkości 25-30 cm w dół.

Organizacja robót przy użyciu kesonów musi odznaczać się szczególną sprawnością: w ciągu całej doby musi pracować bez przerwy założona obok stacja zaopatrzenia w sprężone powietrze, musi być zapewnione stałe oświetlenie w kesonie i na placu budowy i należycie urządzone wydobywanie gruntu z komory roboczej na zewnątrz wraz z odwózką (opinie o programie). Jednocześnie musi postępować nadbudowa muru ponad kesonem, w związku z czym potrzebna jest regularna dostawa materiałów. Jeżeli dodać niezbędną sprawność siły roboczej i konieczność zaopiekowania się pracownikami pod względem sanitarnym (niebezpieczeństwo „choroby kesonowej"), otrzymuje się ogólny obraz zadań stojących przed kierownictwem budowy (segregator aktów prawnych).

Wyższość metody kesonowej w porównaniu z opuszczaniem studni otwartych polega na:

• wykonywaniu robót ziemnych na sucho, co sprzyja dokładności pracy,
• możność bezpośredniego dostępu ludzi do noża kesonowego, co przy napotkaniu głazów, kłód drzewnych itp. niezwykle ułatwia ich usunięcie. Te ostatnie wypadki są najczęstszym powodem zamknięcia niekiedy od góry studni opuszczanej i przerobienia jej na keson.

W celu umożliwienia pracownikom przejścia z przestrzeni będącej pod ciśnieniem normalnym do komory roboczej, w której ciśnienie jest podwyższone, stosuje się śluzy wejściowe (promocja 3 w 1).