Stan koloidalny

Złożone z molekuł, otoczone jest warstewką jonów, a następnie warstewką wody przyległą wskutek przyciągania powierzchniowego. Przy jednakowym ładunku koloidów micele ich odpychają się od siebie.
Dzięki ruchom Browna i ruchom wywołanym odpychaniem się jonów wytwarza się stabilizowany układ koloidalny, przy którym ciało jest lepkie, kleiste. Ten stan koloidalny nazywamy zolem. Jeżeli układ koloidalny ma właściwości żelatynowate, stan jego nazywamy żelem.
Jeżeli do stanu koloidalnego wprowadzimy elektrolit (np. roztwór soli, kwasu lub zasady), stan koloidalny może ulec zakłóceniu. Powstaje tzw. koagulacja (kłaczkowanie), przejawiająca się łączeniem miceli w grubsze cząstki, które podlegając prawu grawitacji tworzą osad (program uprawnienia budowlane na komputer).
Micele naładowane dodatnio ulegają kłaczkowaniu ujemnym jonem (anionem) elektrolitu, natomiast naładowane ujemnie - dodatnim jonem (kationem).

Należy jeszcze podkreślić jedną właściwość koloidów. Jeżeli Ciało W Stanie koloidalnym wysuszymy i z powrotem zwilżymy, może ono stać się znowu zolem. O takich koloidach mówimy, że są odwracalne. Jeżeli wysuszone koloidy po zalaniu wodą nie wytwarzają w płynie układu koloidalnego, tworząc stały osad, to uważamy je za nieodwracalne.
Koloidy mogą mieć właściwości łączenia się z wodą i tworzyć układ hydro- filowy. Koloidy wytrącone w postaci osadu i niezdolne do stworzenia z wodą z powrotem zolu, nazywamy hydrofobowymi (żel) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zależności od potrzeb oddziałuje się na grunt w ten sposób, ażeby jego układ dyspersyjny był odwracalny - (hydrofilowy) lub nieodwracalny - (hydrofobowy), przy czym koloidy wytrącały się w postaci osadu.
Grunty mają zdolność sorpcyjną. Zatrzymują one z roztworów ciała rozpuszczone i zawieszone. Sorpcyjność może być mechaniczna, polegająca na zatrzymywaniu się w porach gruntu drobniejszych cząstek wskutek filtracji wcdy i fizyczna, polegająca głównie na koagulacji koloidów oraz zmniejszeniu powierzchniowego napięcia wskutek obecności w roztworze substancji (głównie pochodzenia organicznego) (uprawnienia budowlane).

Fizykochemiczna zdolność pochłaniania gruntów

Fizykochemiczna zdolność pochłaniania gruntów polega na właściwości wymiany swoich podstaw (Ca2+, Mg2+ i innych) na podstawy roztworów przy zetknięciu z nimi (kationy roztworów wypierając kationy gruntów wchodzą na ich miejsce) (program egzamin ustny).
Chemiczna zdolność pochłaniania polega na tworzeniu się nierozpuszczalnych związków wskutek oddziaływania roztworów soli. Na przykład w wyniku działania na grunt sody (Na2CÓ3) zachodzi wypieranie wapnia z koloidalnej części gruntu i tworzenia się nierozpuszczalnego w wodzie węglanu wapniowego (CaC03).

Biologiczna zdolność pochłaniania polega na wzbogaceniu się gleb i gruntów produktami powstającymi wskutek oddziaływania mikroorganizmów. Grunty zawierające substancje humusowe wykazują ujemne właściwości fizyczne wskutek odwracalności humusu.
Metody uszczelniania gruntów można podzielić na kilka grup: uszczelnianie sposobem odkrywkowym, uszczelnianie wgłębne, metoda elektrokine- tyczna i zamrażanie.
Metoda uszczelniania sposobem odkrywkowym. Grunt może być poddany uszczelnieniu w stanie rodzimym, nienaruszonym, jak również w stanie rodzimym po dodaniu odpowiednich domieszek. Może być także ułożona warstwa odpowiednio spreparowanego obcego gruntu (opinie o programie).

Uszczelnienia tego rodzaju stosuje się przy wykonywaniu nieprzepuszczalnego podłoża pod podziemną część budowli i sporządzaniu wodoszczelnych warstw do wykładania posadzek, ścian i stropów.
Warstwa odpowiednio spreparowanego gruntu może również służyć jako osłona w postaci przegrody lub wanny w pewnej odległości poza budową w celu zahamowania dopływu lub odpływu wód gruntowych (segregator aktów prawnych).
Metoda uszczelniania wgłębnego. Metoda ta polega na wtłaczaniu do gruntów środków stabilizacyjnych, gdy wzmacniane grunty zalegają głęboko pod wierzchnimi warstwami lub oddzielone są przegrodą budowlaną.

Zakres stosowania i wybór sposobu uszczelniania zależą od następujących czynników;
- rodzaju gruntów,
- zdolności pochłaniania wody przy wtłaczaniu, wyrażonej stosunkiem głębokości otworu wiertniczego do ciśnienia tłoczącego agregatu (m/at),
- rozmiarów ziarn, przy czym grunt powinien mieć znaczną porowatość (promocja 3 w 1).