Stan metalu

Metale to stosunkowo nowe osiągnięci; techniki w porównaniu z drewnem i kamieniem, które zawsze były najbardziej rozpowszechnionymi materiałami konstrukcyjnymi I chociaż obecnie ogólny tonaż światowego zapotrzebowania na metale ok. sześciuset milionów ton wciąż jeszcze ustępuje starym mate rialom, metalom przypada wiodąca rola w teraz niniejszej i prawdopodobnie przyszłej technice budowlanej (program uprawnienia budowlane na komputer). Taki sukces zawdzięczają one przed; wszystkim osiągnięciom hutnictwa (metalurgii) zapewniającego tanie i wielotonażowe sposoby otrzymywania metalu z rudy i metaloznawstwu, które pozwoliło uzyskać najkorzystniejszy stan metalu z punktu widzenia jego twardości, wytrzymałości i ciągliwości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Historia opanowania żelaza sięga głębokie, starożytności. Najpierw ludzie zapoznali się prawdopodobnie, z żelazem meteorytowym. Mówią o tym jego nazwy u narodów starożytnych (u Egipcjan beni-pet, co oznacza „żelazo niebiańskie”, u Greków sideros od sideris gwiazda, ciało niebiańskie). Żelazo z rudy zaczęte otrzymywać w Azji w II tysiącleciu p.n.e. W starożytnym Babilonie i Egipcie żelazo stosowane przy budowie piramid. W homerowskiej Iliadzk wspomina się o nim jako o trudno obrabialnym metalu, stosowanym do wykonywania narzędzie do uprawy roli. Tam też mówi się o tym, że Achilles wynagrodził żelazną tarczą zwycięzcę w rzucie dyskiem (uprawnienia budowlane).

Do przerobu brano stal zgrzewną (o małej zawartości węgla), a wyroby lane z żeliwa, choć były znane w starożytnej Grecji, stosowano niezmiernie rzadko wskutek ich dużej kruchości. W zachodniej Europie i w starożytnej Rusi żeliwo jako metal do odlewania różnych wyrobów zaczęto wytapiać w końcu XIII-XIV w., a powszechnie stosować do konstrukcji metalowych dopiero w połowie XVIII w (program egzamin ustny).

Żelazne ściągi sklepień ceglanych

Autor wspominał już o przypadkach stosowania żelaza w dawnej architekturze do zbrojenia konstrukcji kamiennych; jednak były one nadzwyczaj rzadkie. Grecy i Rzymianie woleli brąz, który nie ulegał zniszczeniu wskutek oddziaływań atmosferycznych i prawdopodobnie był mniej deficytowy niż żelazo, które wytwarzano w bardzo małych ilościach. Nie wierzyli w żelazo jako materiał budowlany również budowniczowie okresu Odrodzenia. Prawie jedyny przykład tego otoczenie przez Michała Anioła żelaznym pierścieniem kopuły bazyliki sw. Piotra w Rzymie również odnosi .się do zakresu konstrukcji „pomocniczych” (opinie o programie).

Żelazne ściągi sklepień ceglanych stosowano jeszcze w wiekach średnich. Pierwsze wiadomości o ich stosowaniu w starych budowlach rosyjskich pochodzą z początku XII w. Cięgna takie wykorzystano np. w sklepieniach Soboru Uspieńskiego we Włodzimierzu (1158-1161). W cerkwi świątyni Wasyla Błogosławionego w Moskwie (1555-1580) zastosowano żelazne konstrukcje nośne przejmujące obciążenia stropów. Metalowy jest również szkielet głowicy dzwonnicy Iwana Wielkiego w Moskwie (początek XVII w.). Natomiast w połowie XVII w. przy budowie Pałacu Kremlowskiego w Moskwie były użyte wiązary stalowe (segregator aktów prawnych).

Po wielu latach, kiedy żelazo zyskało powszechne uznanie i było rozlegle stosowane, przestano uważać je za materiał sztuczny. Przyrównując je do naturalnego kamienia i drewna zapomniano o tym, że do jego produkcji przemysłowej aż do ostatniej ćwierci XIX w. nie było ani odpowiedniego wyposażenia, ani dostatecznych umiejętności i że „historia żelaza jest częścią historii chemii, fizyki i badań to zakresie wytrzymałości materiałów” (promocja 3 w 1).

W połowie XVIII w. w Europie stosowano tyglowy proces otrzymywania stali, wynaleziony przypuszczalnie we wczesnym średniowieczu na terytorium Syrii, ale później zapomniany. Dużą rolę w wytapianiu stali odgrywało paliwo węgiel drzewny, koks, a następnie węgiel kamienny. Należy tu nadmienić o doświadczeniach z paliwem, które przeprowadzał na początku XVIII w. Abraham Darby. Mniej więcej w 1740 r. Anglik Beniamin Hunt nauczył się wytapiać stal z niewielkimi dodatkami węgla. W tyglach glinianych, ustawionych w piecach, udało mu się wytopić do 40 kg stali wolnej od żużla. Był to bardzo drogi metal, stal przemysłowa zaś w różnych gatunkach pojawiła się znacznie później.