Stanowiska montażowe

Dla zwiększenia wydajności wytwórni zmodernizowano ją, zwiększając powierzchnię stanowisk montażowych, dodając żuraw masztowy 15 T oraz wymieniając niektóre agregaty spawalnicze. Prace wyładowczo-załadowcze na składzie wykonywały dwa żurawie kolejowe z wysięgnikiem 25 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Stal według średnic składowano na miejscach stanowiących początek danego ciągu technologicznego. Stanowiska montażowe obsługiwane były przez 2 żurawie kolejowe i dwa masztowe na dwie zmiany przez 10 brygad montażowych składających się z 10-12 robotników.

Produkcja zmianowa wytwórni wynosiła 55-60 T konstrukcji, co odpowiadało miesięcznej produkcji w wysokości 2600-2800 ton. Potok produkcyjny dzieli się na sześć jednokierunkowych ciągów technologicznych, z których każdy wyposażony był w agregat spawalniczy. W pierwszym i drugim ciągu były to agregaty typu MSG-500 i MSG-300, na których spawano pręty o średnicy 50 mm i większej. Ciągi trzeci i czwarty wyposażone były w agregaty typu MSW-150 do spawania prętów o średnicy 30-50 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wreszcie w ciągach piątym i szóstym były zainstalowane agregaty do łączenia prętów o średnicach poniżej 40 mm. Pospawane pręty cięto następnie palnikiem gazowym na odpowiedniej długości pręty zbrojenia, które kierowano na giętarki. Następnie część prętów zużywano na wytwarzanie składowych elementów zespołów, część zaś na półfabrykaty. Elementy składowe zespołów i półfabrykaty kierowano na składy przejściowe. Ze składów przejściowych transportowano je na stanowiska montażowe, gdzie odpowiednio spawano dostarczane elementy i jako gotowe wyroby kierowano na skład.

Gotowe konstrukcje mogą być dostarczane na miejsce wbudowania na platformach kolejowych, na samochodach odpowiednio dostosowanych do tego celu lub na przyczepach z ciągnikami lub wreszcie za pośrednictwem kolei linowych (uprawnienia budowlane).
Efektywność stosowania samonośnych konstrukcji i zespołów konstrukcyjnych zbrojenia. Na podstawie danych z praktyki, uzyskanych na budowanych obiektach, można wyciągnąć następujące wnioski:
Zastosowanie samonośnych konstrukcji zespołów konstrukcyjnych zbrojenia w masywnych konstrukcjach betonowych (zapory, śluzy itd.), a szczególnie w gęstozbrojonych, związane jest ze wzrostem zużycia stali o 15 do 30%, jeśli brać pod uwagę wyłącznie zbrojenie; uwzględniając jednak zużycie stali na urządzenia pomocnicze niezbędne przy tradycyjnych sposobach wykorzystania robót zbrojarskich, ciesielskich i betonowych, można wnioskować, że sumaryczne zużycie stali jest nieco mniejsze (program egzamin ustny).

Pracochłonność robót betonowych

Zużycie stali w tradycyjnych konstrukcjach żelbetowych jest większe w porównaniu z takimi samymi konstrukcjami o zbrojeniu samonośnym, przy czym efekt ekonomiczny znacznie wzrasta, gdy uwzględni się koszt zbędnych w tym przypadku urządzeń pomocniczych.
Oszczędność na materiale zużywanym na rusztowania przez wykorzystanie do tego celu konstrukcji samonośnych wynosi przy betonowych lekko zbrojonych konstrukcjach masywnych około 20-25%; przy konstrukcjach lekkich oszczędność jest jeszcze większa (opinie o programie).

Pracochłonność robót betonowych przy konstrukcjach samonośnych maleje o 10 do 50%, w zależności od rodzaju i charakteru konstrukcji betonowej.
Konstrukcje samonośne i zespoły konstrukcyjne zbrojenia polepszają warunki betonowania i zagęszczania betonu dzięki zwiększeniu odległości między
prętami, umożliwiając jednocześnie zwiększenie wymiarów betonowanych bloków, szczególnie ich wysokości, przez co zmniejsza się ilość szwów roboczych i styków technologicznych; przyczynia się to również do polepszenia jakości betonu (segregator aktów prawnych).

Zbrojenie samonośne i zespoły konstrukcyjne zbrojenia umożliwiają skrócenie czasu wykonania robót o 30 do 40%, dzięki czemu i dzięki wspomnianym już zaletom tego zbrojenia, koszty inwestycyjne budowli są mniejsze.
Beton hydrotechniczny. Jakość betonu zależy od zestawu składników, ich właściwości oraz od sposobu przygotowania i ułożenia masy betonowej.

Czynniki te i czynności są ze sobą ściśle powiązane technologicznie i dlatego przy projektowaniu konstrukcji i betonów należy je brać równolegle pod uwagę. Podstawowymi składnikami betonu są, jak wiadomo, cement, kruszywo i woda. Omówimy je osobno z punktu widzenia ich wytwarzania i składowania (promocja 3 w 1).