Stanowisko formowania

Stanowisko formowania służy do układania i zagęszczania warstwy fakturowej i mieszanki betonowej (wykonywane w jednym lub kilku rzutach); na stanowisku tym wykonuje się również układanie górnych siatek zbrojeniowych, wyrównywanie powierzchni wyrobów i ich wykańczanie, zdjęcie boków (przy niezwłocznym rozformowaniu) i podawanie form lub podkładów do komory; cykl pracy na stanowisku formowania wynosi zwykle 15-20 min, przy zautomatyzowanym stanowisku formowania 12-7-15 min, a przy formowaniu płyt wielokanałowych lub z fakturą, jak również wyrobów o długości 12 m - nie dłużej niż 30 min (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na stanowisku obróbki cieplnej beton twardnieje, następnie wydobywa się formy z wyrobami i podaje do rozformowania. Na odcinku rozformowania i stygnięcia wyrobów następuje dekoracyjne wykańczanie powierzchni stwardniałego betonu (jeśli się je wykonuje), przegląd wyrobów, usunięcie niewielkich usterek, przyjęcie wyrobów przez oddział kontroli technicznej i ich przewożenie do magazynu, jak również zwrot form do stanowiska przygotowania dla formowania wyrobów w następnym cyklu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Oprócz tego powinny być zaplanowane miejsca na zapasy zbrojenia, wkładek łącznikowych, ocieplaczy i in., do magazynowania zapasowych form oraz boków i do ich bieżącego remontu, a także stanowisko do badania gotowych wyrobów (uprawnienia budowlane).

Zestawienie wszystkich operacji technologicznych

Czas wykonywania robót na poszczególnych stanowiskach jest różny. Niektóre operacje cyklu technologicznego wykonuje się jednocześnie z innymi (np. rozformowanie, przegląd wyrobów i przygotowanie form pokrywają się w czasie z formowaniem) (program egzamin ustny). Dla zapewnienia ciągłości wytwarzania wymagany jest podział całego procesu technologicznego na odpowiednie operacje, a szczególnie procesu formowania, w celu zmniejszenia czasu trwania jego cyklu. [56] Cyklem produkcyjnym nazywamy okres czasu obejmujący realizację procesu produkcyjnego. W ramach cyklu produkcyjnego poszczególnym elementom procesu produkcyjnego odpowiadają właściwe czasy ich wykonania. Jest to więc zestawienie procesu produkcyjnego z uwzględnieniem czasu trwania poszczególnych czynności i czasu ewentualnych przerw między nimi.

Operacjami nazywa się czynności wykonywane w zespołach, stanowiące wydzielone jednostki wykonawcze, na ustalonych stanowiskach roboczych. Rozróżnia się operacje (czynności) technologiczne i pomocnicze. Operacje technologiczne (bezpośrednio produkcyjne) mają za zadanie dokonanie zmiany składu, kształtu, postaci, wymiarów lub innych właściwości wyrobu (opinie o programie). Do takich operacji należą np.: napełnianie i rozgarnianie mieszanki betonowej w formie, wibrowanie mieszanki, zagładzanie lub inne fakturowanie powierzchni elementu, obróbka termiczna itd. Operacje pomocnicze (manipulacyjne) mają za zadanie dokonanie pewnych czynności nie zmieniających nic w samym wyrobie, a jedynie umożliwiających wykonanie operacji technologicznych we właściwej kolejności, we właściwym czasie i miejscu oraz według odpowiednich wymagań jakościowych. Do operacji pomocniczych należą m.in. operacje transportowe, kontrolne, przygotowawcze itp. Proces technologiczny stanowi zespół wszystkich operacji technologicznych, uporządkowanych według kolejności wykonania (segregator aktów prawnych).

Zestawienie wszystkich operacji technologicznych (struktura procesu technologicznego) podawane jest w odpowiedniej dokumentacji technologicznej. Właściwy układ wszystkich operacji technologicznych i pomocniczych uporządkowany w kolejności wykonywania składa się na proces produkcyjny. Podstawowymi urządzeniami przy produkcji wyrobów są: rozdzielacze betonu, stoły wibracyjne i maszyny do formowania płyt wielokanałowych i innych elementów, jak również do elektrotermicznego lub mechanicznego naciągu zbrojenia (promocja 3 w 1). Technologiczne możliwości metody, w zależności od ciężaru i gabarytów wytwarzanych elementów, są określane przez parametry urządzenia formującego i udźwig suwnic, a zdolność produkcyjna zależy od wydajności stanowisk naciągu zbrojenia, formowania i obróbki cieplnej.