Wzrost naprężenia ścinającego

Znaczny wzrost naprężenia ścinającego w zawiesinie obserwuje się w temperaturze przekraczającej 180°C. Zawiesina twardnieje w zakresie temperatury 200-f- -i-220°C. Przed stwardnieniem w zakresie temperatury 100-f-200°C wydziela się z zawiesiny ok. 25% wody, co jest możliwe zarówno dzięki pojawieniu się pewnej ilości wody nie związanej w wyniku reakcji składników mieszaniny z powstawaniem fosforanów glinowych, jak i dzięki zagęszczeniu się nie związanego kwasu ortofosforowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Twardnienie zawiesiny w przedziale temperatury 200-f-220°C jest połączone z intensywnym jej odwadnianiem i jest wywołane dehydratacją uwodnionych fosforanów glinowych. Przy prędkości podnoszenia temperatury 2°C/min przebieg twardnienia zawiesiny jest nieco inny. W przedziale temperatury 100-i-180′ C obserwuje się pewne zmniejszenie, a nie zwiększenie wartości Pm> co tłumaczy się pęcznieniem masy związanym z szybkim odparowywaniem wody. Ilość wody usuwanej w temperaturze 100-r -f-150°C jest w tym przypadku nieco większa niż przy powolnym ogrzewaniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dohydratacja w temperaturze powyżej 200°C jest wolniejsza, co wskazuje na usuwanie wody związanej w stwardniałej masie. A zatem, twardnienie cementu glinowo-fosforanowego uzyskiwanego z fazy a A1203 następuje w wyniku powstawania i wzrostu faz krystalicznych, związanych z tworzeniem się uwodnionych fosforanów glinowych, a następnie z ich odwadnianiem.

Dla procesu twardnienia masy cementowej ważne jest więc zapewnienie równomiernego usuwania wilgoci.
Wpływ składu fazowego tlenku glinowego na właściwości cementów glinowo-fosforanowych (uprawnienia budowlane).
Wytrzymałość jest jedną z głównych właściwości cementów i betonów, w tym także ogniotrwałych. Wytrzymałość stwardniałej zaprawy cementowej zależy od dużej liczby czynników fizycznych, chemicznych i technologicznych, ale zasadniczym wskaźnikiem określającym jej trwałość jest powstanie zrastających się kryształów.
Jednym z głównych zabiegów technologicznych, który wpływa na wytrzymałość stwardniałej zaprawy cementowej, jest proces jej formowania (program egzamin ustny).

Warunki formowania

Sposób i warunki formowania określają stopień zagęszczenia masy formierskiej, a to wpływa na fizyczne i chemiczne procesy reakcji składników, a także na bardzo ważny czynnik wytrzymałości - porowatość; porowata struktura fazy sproszkowanej jesf bowiem uwarunkowana procesami wywiązywania się gazu i w znacznym stopniu wprowadzonym do układu powietrzem. Ilość powietrza można znacznie zmniejszyć przy zachowaniu prawidłowych warunków formowania.

Z kolei, przy wyborze metody formowana bierze się pod uwagę konsystencję masy formie właściwości strttkturalno-mechaniczne. Uzyskane przez autorów zależności płynięcia plastycznego glinowo-fosforanowych mas formierskich od stężenia fazy rozproszonej pozwalają na ocenę ich właściwości formierskich (opinie o programie). Tak więc, przy Pm < 1-4-1,5 kPa lub w przypadku stężeń fazy rozproszonej mniejszych od c*r masy są płynne i można je zagęszczać przez wibrowanie. Masy o Pm > > 1,5 kPa można zagęszczać przez prasowanie, przy czym każdej wartości Pm odpowiada określona „krytyczna” wartość nacisku prasy, powyżej której z chudej masy odciskana jest faza ciekła; masy plastyczne o wysokim stopniu rozdrobnienia fazy rozproszonej wykazują płynność analogiczną do płynności cieczy lepkich (segregator aktów prawnych).

Betony glinowo-fosforanowe zagęszcza się najczęściej przez wyciskanie lub ubijanie, przy czym stosuje się przeważnie zawiesiny tlenku glinowego w kwasie ortofosforowym o dużym zagęszczeniu. Jest to spowodowane dążeniem do zmniejszenia zużycia kwasu, jak również do zwiększenia zwartości kamienia cementowego. W związku z tym, próbki do badania właściwości fizycznych i mechanicznych cementów glinowo-fosforanowych przygotowywano z zagęszczonych zawiesin Al(OH)3, faz y i a tlenku glinowego oraz przemysłowego tlenku glinowego w 80-procentowym kwasie ortofosforowym metodą prasowania dwustronnego. Skład ziarnowy proszków w zasadzie utrzymywano stały (promocja 3 w 1).