Stany równowagi

Modele pokazane na rysunku przedstawiają różne stany równowagi. Przechodzenie z jednego stanu do drugiego jest wynikiem dyfuzji wody. Molekuły wody przedstawione są na rysunku kropkami. W próbkach wilgotnych istnieją obszary, w których może występować ciśnienie wewnętrzne (program uprawnienia budowlane na komputer). Próbki, w których powierzchnie międzycząsteczkowe wypełnione są silnie zaabsorbowaną wodą. Jeżeli próbka jest częściowo osuszona, to wówczas podlega naprężeniom rozciągającym. Ciśnienia wody zaabsorbowanej nie należy uważać za napięcie powierzchniowe wody.

Gdy otoczenie nie jest zawilgocone, molekuły wody zaabsorbowanej przeciwstawiają się wyparowaniu wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeżeli próbka betonu zostanie obciążona do czasu ustalenia się równowagi z otaczającą parą, a następnie nagle obciążona, wówczas ciśnienie wewnętrzne wody zaabsorbowanej natychmiast zmaleje. Jest to tzw. zjawisko pełzania odwracalnego. Można przyjąć w przybliżeniu, że szybkość przemieszczania się wody z obszarów ściskanych (przez dyfuzję molekularną) jest proporcjonalna do potencjału termodynamicznego pozostałej części próbki. Wynika z tego również, że szybkość pełzania maleje z czasem.

Badania doświadczalne wykazały, że przy małym obciążeniu próbki betonowej w miarę wzrostu wielkości próbki maleje wielkość pełzania. Jest to zgodne z prawami termodynamiki dla struktury betonu zawierającej wodę. Stwierdzono również, że całkowite pełzanie jest mniejsze w przypadku gdy próbka przed obciążeniem zostanie wysuszona. A więc w tych samych warunkach próbka zawilgocona wykazuje wyższe pełzanie niż nawet częściowo wysuszona (uprawnienia budowlane).

Badania Powersa wyjaśniły, że strata wilgoci międzycząsteczkowej przy skurczu jest podobna jak przy pełzaniu próbki obciążonej mimośrodowo. Wszystkie te doświadczenia wykazały, że wielkości odkształceń od pełzania, pomierzone dotychczasowymi metodami i urządzeniami, reprezentują zawsze łączny efekt działania skurczu i pełzania. Badania najnowsze zmierzają do rozdzielenia tych zjawisk (program egzamin ustny).

Nasiąkliwość betonu

Doświadczenia Mulle’a i Dolcha wykazały, że bez wody w próbce betonowej pełzanie nie zachodzi. Badania Mitzla i Klapocia dotyczyły pełzania próbek betonowych obciążonych powyżej nieprzekraczalnych dotąd granic 0,4-0,5 Rc. Krzywe zakresów nieliniowego pełzania, gdy a > 0,5 Rc. Faza I i II obejmuje naprężenia do 0,8 Rc. Badania przeprowadzono na próbkach walcowych 0 8 cm i wysokości 25 cm z betonu o wytrzymałości po 14 dniach Rc = 305 kG/cm2. Zastosowano specjalne pełzarki hydrauliczne.

Dla porównania przedstawiono wyniki badań Shanka, uzyskane w obszarze naprężeń 0,85-0,92 Rc (opinie o programie). W tym przypadku analizie poddaje się oddzielnie próbkę betonu i kruszywa oraz oblicza poszczególne składniki jak w p. Ilość wody użytej do betonu określa się w następujący sposób. Próbkę stwardniałego betonu zanurza się na 24 godz w wodzie. Po zważeniu poddaje się ją działaniu temperatury 600°C. Strata ciężaru odpowiada w przybliżeniu ilości wody.

Nasiąkliwość betonu określa się na próbkach dowolnych kształtów, zanurzając je w wodzie przy ciśnieniu normalnym. Próbki betonu należy zanurzać powoli, tak aby powietrze zawarte w porach zostało wypchnięte. Według norm zagranicznych zanurza się je kolejno do ‘A wysokości, po godzinie do V2 wysokości i po następnej godzinie do % wysokości. Całkowite zanurzenie w wodzie powinno nastąpić dopiero po 22 godz (segregator aktów prawnych). Próbkę po raz pierwszy waży się po upływie 24 godz, a następnie w pewnych odstępach czasu do chwili ustalenia się jej ciężaru.

W niektórych krajach przepisy przewidują powolne podnoszenie poziomu wody w ciągu 24 godz. Następnie próbki pozostają w wodzie przez 48 godz,. Poza tym przeprowadza się dopiero pomiary przyrostu ciężaru (promocja 3 w 1).