Stary plac

Stary plac ulegał w tej koncepcji gruntownemu przeobrażeniu jako drugi równorzędny element dwubiegunowej kompozycji. Koncepcja ta faktycznie redukowała znaczenie Alei Stalina i zakładała z gruntu nową zasadę centrum miasta jako potężnej osi architektonicznej, prostopadłej do magistrali komunikacyjnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jednakże znaczenie życiowe i skala urbanistyczna starego założenia placu Wolności były zbyt nikłe, by zespół ten mógł się stać punktem wyjścia rozwoju starego centrum, ogniwem otwierającym nowy układ osiowy. Upadek koncepcji drugiej należy tłumaczyć niewątpliwie nie tylko jej nieprzystosowaniem do danych fizjograficznych (obustronny spadek Alei Stalina ku ulicy Lenina) i do istniejącej zabudowy, lecz przede wszystkim przecenieniem w niej możliwości i znaczenia starego centrum - placu Wolności - zdolnego do odegrania w zespole nowego założenia centralnego jedynie roli dużego epizodu, a nie punktu wyjścia nowego zespołu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tak więc formowanie centrum Mińska i jego ustosunkowanie do nawarstwionych poprzednio zespołów architektonicznych miasta służyć może za jeszcze jeden przykład twórczej, dialektycznej transpozycji zasad ciągłości architektonicznej wykutych w toku przebudowy Moskwy (uprawnienia budowlane).

Centralna część głównej magistrali

Dzięki stałej pomocy partii komunistycznej i rządu białoruskiego, dzięki dobrej organizacji odbudowy i konsekwentnej dyscyplinie urbanistycznej, dzięki twórczej współpracy architektów białoruskich z architektami moskiewskimi i leningradzkimi budownictwo nowego Mińska dało już duże wyniki ilościowe oraz architektoniczno-urbanistyczne. W okresie pierwszej pięciolatki powojennej (1946-1950) odbudowano i zbudowano w Mińsku 500 tys. m powierzchni mieszkalnej, tj. 75% stanu przedwojennego, 40 szkół, 38 instytucji dziecięcych (program egzamin ustny). Powstały już niemal zakończone zespoły architektoniczno- urbanistyczne, jak zespół placu Dworcowego i wiodącego doń bulwaru 11 Lipca, zespół bulwaru Komsomolskiego itd. Wykonano na nowo nowoczesne uzbrojenie podziemne terenów Alei Stalina i przylegających do niej placów. Centralna część głównej magistrali miasta jest już całkowicie odbudowana i pozwala przypuszczać, że zespół Alei Stalina wraz z podłączonymi do niej bulwarami, osiami i parkami stanie się jednym z najciekawszych radzieckich założeń śródmiejskich (opinie o programie).

Układy centrów miejskich Kijowa i Mińska zbliża fakt, że kształtują się one nie na bazie najstarszych historycznych ośrodków obu miast, lecz przeciwnie - powstają poprzez zdecydowane przemieszczenie centrum i wyzyskanie dużych nowoczesnych magistral powstałych w XIX wieku. Oba centra stanowią w gruncie rzeczy zupełnie nowe założenia liniowe związane ze starymi ośrodkami obu stolic w szeroko rozwinięte systemy, w których stare zespoły odgrywają rolę cząstkowych komponentów. Przebudowa stolic radzieckich republik kaukaskich oraz środkowo-azjatyckich jest wykładnikiem rozkwitu narodowej w formie, socjalistycznej w treści kultury i architektury narodów (segregator aktów prawnych).

Przemiany urbanistyczne uwarunkowane zostały wielkim skokiem gospodarczym i kulturalnym narodow Azji radzieckiej, który stworzył ogromną rozpiętość między nimi a sąsiednimi krajami półkolonialnymi i kolonialnymi, a nawet doprowadził już do przewartościowania pojęć „Wschodu" i „Zachodu" używanych przy ocenie poziomu kultury materialnej i duchowej i wyrastającej na ich bazie kultury miejskiej. Przypomnijmy chociażby, że w Gruzji radzieckiej jeden lekarz przypada na 373 mieszkańców, w Armenii i Azerbajdżanie na 490 mieszkańców, gdy nawet w cywilizowanej Francji i Holandii na każdego lekarza przypada odpowiednio iooo i 1160 mieszkańców. W Azerbajdżanie na ioooo obywateli studiują obecnie w uczelniach wyższych 93 osoby, w Uzbekistanie - 71, w Iranie natomiast na 10000 mieszkańców przypada 3 studentów, w Szwecji - 21, we Francji - 36. W samym tylko Jerewaniu, który przed rewolucją był siedzibą jednego seminarium duchownego i siedmiu powszechnych szkół parafialnych, dziś działa 13 uczelni wyższych, przeszło 50 szkół średnich (promocja 3 w 1).