Stateczność żurawia wieżowego

W kierunku podłużnym szyny powinny być ułożone ściśle poziomo (czasami dopuszcza się odchylenie, jednak nie większe niż 1 cm na 10 m długości); różnica w poziomie główek szyn w torze w kierunku poprzecznym do toru nic może być większa od 3 mm (lub odchylenie od poziomu nic większe niż 2°) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stateczność żurawi wieżowych. Stateczność żurawi wieżowych, ze względu na ich znaczne wysokości oraz charakter wolno stojących urządzeń, jest istotnym problemem eksploatacyjnym na budowie.

Stateczność żurawia wieżowego określa się następującymi głównymi czynnikami:

• wielkością momentów wywracającego i utrzymującego, wywieranych przez ciężar podnoszonego ładunku, ciężar własny żurawia oraz ciężar balastu,
• siłami bezwładności powstającymi przy uruchamianiu i zatrzymywaniu mechanizmów żurawia,
• obciążeniem od wiatru,
• odchyleniem wieży żurawia od pionu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
• Wielkości momentów wywracających i utrzymujących od ciężaru podnoszonego ładunku, ciężaru własnego żurawia i balastu mogą być określone w sposób ścisły. Moment utrzymujący od ciężaru i balastu dla danego żurawia przy wieży pionowej jest wielkością stałą. Zatem zadanie sprowadza się do tego, aby w czasie eksploatacji moment wywracający, określany zmiennym zasięgiem wysięgnika i zmiennym ciężarem podnoszonego ładunku, nie przewyższał momentu przyjętego w obliczeniu (uprawnienia budowlane).

Wpływ sił bezwładności powstających przy uruchamianiu i zatrzymywaniu mechanizmów żurawia na jego stateczność jest jeszcze ciągle niedostatecznie zbadany. W przypadku nagłej zmiany kierunku ruchu (co występuje często przy obsłudze żurawia przez niedostatecznie przyuczonych operatorów) powstają niebezpieczne siły bezwładności. Dlatego zasadą bezpiecznej pracy przy rozruchu i zatrzymywaniu mechanizmów żurawia jest, aby zmiana kierunku mechanizmu obrotu odbywała się tylko po całkowitym zatrzymaniu (program egzamin ustny).

Parcie wiatru

Siły powstające od parcia wiatru powodują powstawanie w żurawiach wieżowych momentu wywracającego, który sięga 55-130% momentu powstającego od ciężaru ładunku (przy parciu wiatru wynoszącym 25 kG/m² odpowiadającym prędkości wiatru 20 m/sek) (opinie o programie). W praktyce zdarzyć się może jednak praca przy żurawiu wieżowym i przy silniejszym wietrze, gdyż operator praktycznie pozbawiony jest możności stwierdzenia siły wiatru w rejonie pracy żurawia.

Dlatego też czynione są próby zainstalowania na górnej części wieży wiutrowskazu i połączenia go z urządzeniem alarmowym, np. z dzwonkiem elektrycznym sygnalizującym przekroczenie dopuszczalnej granicy prędkości wiatru (20 m/sek), przy którym należy zaprzestać pracy oraz ustawić żuraw w położeniu najbardziej statecznym (tj. przeciwciężarem przeciw wiatrowi). Odchylenia wieży żurawia od pionu powodowane są niedostatecznie starannym ułożeniem toru i miejscowymi osiadaniami oraz działaniem obciążeń dynamicznych. Na ogół wziąwszy obowiązujące przepisy przewidują, że największe odchylenie osi wieży nie może przekraczać 2° (0,035%). Aby uzyskać pewność nieprzekroczenia dopuszczalnego odchylenia osi wieży od pionu, należałoby zaopatrzyć żuraw w automatyczny ogranicznik pochylenia wieży. Jednak dotychczas ograniczników tego rodzaju w znanych typach żurawi wieżowych nie zastosowano (segregator aktów prawnych).

Żurawie wieżowe na podwoziu kołowym. W ostatnich latach wprowadzone zostały w budownictwie żurawie wieżowe na podwoziu kołowym (wieża pod kątem 90°), stanowiące ulepszoną formę konstrukcyjną żurawi kołowych wysięgnikowych, z wysięgnikami o pochyleniu mniejszym niż 90°. Istotną zaletą żurawi wieżowych kołowych w porównaniu z żurawiami wysięgnikowymi tzw. samojezdnymi jest znacznie większy zasięg użyteczny, mierzony użyteczną strefą montowanego obiektu przy zastosowaniu wszystkich pozostałych parametrów (promocja 3 w 1). Przykładem żurawia wieżowego na podwoziu kołowym może być żuraw wieżowy samochodowy (na specjalnym podwoziu) produkcji francuskiej firmy Liebherr.