Stearynian

Stearynian wymaga przechowywania w suchych i przewiewnych pomieszczeniach. Okres przechowywania nie powinien przekraczać 3 miesięcy od daty produkcji.
Ilość stearynianu wapniowego dodawanego do masy zaprawy tynkarskiej należy obliczać w stosunku do ciężaru zużytego cementu (optymalnie 3-5% wagowo).
Przy założonym dawkowaniu 4% stearynianu w stosunku do ciężaru cementu, zużycie stearynianu wapniowego będzie następujące: na 100 kg cementu - 4 kg stearynianu wapniowego,
- na 1 m3 zaprawy 1 : 3 o zawartości cementu 400 kg - 16 kg stearynianu wapniowego,
- na 1 m3 zaprawy cementowo-wapiennej 1:1:6 o zawartości cementu 190 kg - 7,6 kg stearynianu wapniowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po ustaleniu wielkości dawki stearynianu na jeden zarób i odważeniu składników należy dokładnie wymieszać suchą masę dozując stearynian małymi porcjami w trakcie mieszania. Do uzyskanej jednorodnej mieszaniny piasku, cementu i stearynianu wapniowego dodaje się wodę zarobową w przypadku stosowania zapraw cementowych, lub roztwór wapnia w wodzie zarobowej w przypadku zapraw cementowo-wapiennych. Przy tynkach szlachetnych (terabonach) należy najpierw wymieszać dokładnie suchą mieszankę z odważoną ilością stearynianu.
Dla dobrego wyrobienia i wymieszania zaprawy wskazane jest stosowanie mieszarek przeciwbieżnych. Pozostałe wymagania odnośnie technologii i warunków odbioru są identyczne jak dla tynków niehydrofobizowanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Składniki zapraw, szczególnie cement i stearynian, należy dozować wagowo. Przekraczanie w zaprawie ilości 5% stearynianu w stosunku do ciężaru użytego cementu powoduje obniżenie wytrzymałości mechanicznej tynków i pogorszenie jego przyczepności do podłoża. Stearynian można stosować wraz z innymi domieszkami do zapraw (np. napowietrzającymi lub uplastyczniającymi) po przeprowadzeniu odpowiednich prób. Nie można stosować stearynianu do zapraw poddawanych procesowi autoklawizacji lub innej obróbce termicznej (uprawnienia budowlane).

Fluatowanie

Fluatowanie zabezpiecza przed działaniem atmosfery przemysłowej o słabej agresywności. Fluaty uszczelniają powierzchnie betonów i tynków, zmniejszają ich nasiąkliwość i ścieralność, zwiększają mrozoodporność. Fluatowanie stosuje się również do neutralizacji podłoża cementowego pod powłoki malarskie z farb ulegających szkodliwemu działaniu substancji alkalicznych (program egzamin ustny).
Powłoki malarskie stosuje się do ochrony powierzchni betonowych i tynków narażonych na działanie atmosfery przemysłowej o słabej, podwyższonej i silnej agresywności.

Powłoki z farb emulsyjnych mają strukturę mikroporowatą, wykazują jednak stosunkowo małą przepuszczalność powietrza i pary wodnej. Zabezpieczają one przed działaniem atmosfery przemysłowej o słabej agresywności.
Powłoki z wyrobów malarskich rozpuszczalnikowych i chemoutwardzalnych o odpowiedniej grubości odznaczają się całkowitą szczelnością. Stosuje się je jako zabezpieczenie antykorozyjne betonu i tynków narażonych na działanie atmosfery o charakterze słabej, podwyższonej i silnej agresywności (opinie o programie).
Powłoki asfaltowe (pasta asfaltowa MA-2) stosuje się do ochrony powierzchni betonowych narażonych na działanie atmosfery o podwyższonej i silnej agresywności. Powłoki te nie są odporne na opary rozpuszczalników organicznych.

Podłoże betonowe pod powłoki chemoodporne powinno być mocne, równe, bez raków i występów. Najbardziej odpowiednim podłożem jest właściwie wykonany szczelny beton konstrukcyjny (segregator aktów prawnych). Dotyczy to zwłaszcza konstrukcji narażonych na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, w tych warunkach bowiem bardzo często występuje odspojenie tynków od podłoża.

Przy zabezpieczeniu powierzchniowym istniejących konstrukcji należy skuć uszkodzone partie betonu czy tynku, uzupełnić ubytki betonem, mniejsze zaś zaprawą cementową, zacierając powierzchnię packą. Odkryte zbrojenie należy oczyścić z rdzy, odkurzyć i odtłuścić a następnie pokryć warstwą zaprawy cementowej (promocja 3 w 1).