Stemplowanie

Stemplowanie podtrzymujące deskowanie z krążynami ustawia się na klinach drewnianych lub na innych urządzeniach, umożliwiających regulację, opuszczanie i rozbiórkę rusztowania (program uprawnienia budowlane na komputer).
Cegły układa się na deskowaniu „na rąb” lub „na stojąco”, stosując wiązania pospolite. Grubość spoin jest zmienna ku górze, a pochylenie warstw sprawdza się specjalnym wykrojem.

Sklepienia o podwójnej krzywiźnie i złożone wykonuje się również na deskowaniu opartym na krążynach odpowiednio ukształtowanych. Deskowania do tego typu sklepień są bardziej skomplikowane i wymagają dużych umiejętności cieśli. Przykładem
tego jest sklepienie klasztorne z lunetami (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Lunety są przekryte sklepieniami odcinkowymi, opartymi na sklepieniu spoczywającym na murach pionowych. Zadaniem lunet jest doprowadzenie światła dziennego z okien znajdujących się w ścianach zewnętrznych.
Wykonanie sklepienia z lunetami jest znacznie trudniejsze od sklepienia walcowego.

Na krawędziach przecięcia jego płaszczyzn cegły należy przycinać, co jest bardzo pracochłonne i wymaga dużych umiejętności murarskich.
Wznoszenie kopuł ceglanych lub kamiennych opartych na wielokącie foremnym lub na przekroju kołowym jest znacznie prostsze niż sklepień złożonych (uprawnienia budowlane). Wykonanie kopuły polega na układaniu pierścieni lub wieloboków poziomych od wezgłowia ku górze.
Krążyny są tu potrzebne do nadania kształtu powierzchni podniebiennej kopuły i do przeniesienia ciężaru pierścienia do momentu ułożenia ostatniego kamienia lub cegły.

Sklepienia i kopuły murowane były do czasu zastosowania betonu i żelbetu powszechnie stosowaną konstrukcją, służącą do przekrywania dużych przestrzeni.
W budownictwie lądowym do naszych czasów zachowało się wiele budowli świeckich i sakralnych przekrytych sklepieniami oraz kopułami (program egzamin ustny).
Do niedawna sklepienia stosowano jako przekrycia nad pomieszczeniami piwnic, między belkami w stropach, w budowlach sakralnych itp. Obecnie stosuje się je przede wszystkim w budynkach remontowanych i odbudowywanych.

Rozpiętość konstrukcji

W budownictwie wodnym sklepienia kamienne były stosowane w zaporach wielołukowych. Początkowo wykonywano je jako sklepienia walcowe pionowe oparte na filarach pionowych, a od końca XIX wieku jako sklepienia pochylone oparte na filarach - przyporach (opinie o programie).
Ze względu na dużą wytrzymałość żelbetu grubość sklepień z tego materiału jest bardzo mała w stosunku do rozpiętości i tworzy nad pomieszczeniem lub budynkiem jakby łupinę. Dlatego konstrukcje te noszą nazwę konstrukcji łupinowych lub łupin cienkościennych.
Sklepienia żelbetowe łupinowe wykonuje się w różnych kształtach jako monolityczne lub prefabrykowane np. z płyt falistych.

Sklepienia monolityczne wykonuje się albo na deskowaniu, albo na płytach z blachy ułożonych na rusztowaniu z rur lub z kształtowników stalowych. Rusztowanie ustawia się na wałkach lub wózkach umożliwiających przesuwanie zestawu wzdłuż budowli i wykonywanie poszczególnych segmentów sklepienia. Bardziej oszczędne i prostsze w wykonaniu są prefabrykowane płyty łupinowe konstrukcji dachowej, które opiera się podczas montażu hali na stalowych prefabrykowanych żelbetowych dźwigarach.
Do konstrukcji łupinowych monolitycznych należą również sklepienia konoidalne (segregator aktów prawnych).

Rusztowanie i deskowanie tych sklepień jest podobne do sklepień walcowych. Różnica polega na różnym kształcie krążyn.
Kopuły żelbetowe łupinowe stosuje się jako przekrycia w budowlach różnego typu. Jedną z większych obrotowych kopuł żelbetowych w Polsce jest wzniesiona w 1952 roku kopuła przekrywają- ca budynek ciegielni Zesławice pod Krakowem. Rozpiętość konstrukcji w świetle murów wynosi 56 m, strzałka łuku 11,5 m i grubość łupiny 15 cm.

W budownictwie wodnym w postaci sklepienia żelbetowego wykonuje się zapory jednołukowe i wielołukowe (promocja 3 w 1). Duże siły rozporu sklepienia są przekazywane na zbocza doliny, którą przegradza zapora. Siły te mogą być przejęte przez grunt o dużej wytrzymałości, a więc przede wszystkim przez skałę, ponieważ w tych sklepieniach nie stosuje się ściągów.