Sterowanie koparek

Z punktu widzenia nierównomierności rozkładu nacisku na grunt od gąsienic szczególnie niebezpieczna jest praca koparki na dnie wykopu w gruntach gliniastych w czasie pory deszczowej. Dlatego też w tych przypadkach podsuwać należy pod gąsienice podkłady drewniane lub specjalne płyty (materace) przenoszone przez samą koparkę (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z tych samych powodów należy unikać wywierania zbyt dużego naporu na łyżkę (co w szczególności zachodzi w gruntach ciężkich), gdyż w tym przypadku nastąpić może niebezpieczne uniesienie się tyłu koparki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy układzie gąsienicowym z kołami dwustronnie podpierającymi, liczba kół jest nieznaczna (układ małooporowy), skutkiem czego liczba płytek, przypadająca na jeden odstęp między kołami, jest większa od dwóch, co z kolei powoduje, iż taśma gąsienicowa jest bardziej elastyczna i łatwo przystosowuje się do twardych przeszkód na drodze. Dlatego też koparki wyposażone w układ kół dwustronnie podpierających stosuje się np. w kopalniach na terenach kamienistych, gdzie przegięcie taśmy gąsienicowej sprzyja dobremu przyleganiu gąsienic, nawet przy przejeździć przez kamień (uprawnienia budowlane).

Nacisk na grunt powstający przy takim układzie gąsienicowym jest nierównomierny i przy tym samym ciężarze koparki, w sferze pod kołami, większy niż przy okładzie z kołami podpierającymi jednostronnymi.

W obecnym stanie techniki stosowane są systemy sterowania: hydrauliczny, elektrohydrauliczny, elektryczny, pneumatyczny i dźwigniowy. Oprócz tych głównych systemów sterowania nie brak jest różnych innych rozwiązań konstrukcyjnych, mających charakter mieszany, np. hydrauliczny i dźwigniowy (program egzamin ustny).

System elektryczny

Dla eksploatacji koparki rodzaj sterowania ma duże znaczenie, łączy się bowiem z mniejszym lub większym wysiłkiem, z większą czy mniejszą łatwością obsługi elementów roboczych maszyny. System hydrauliczny coraz szerzej rozpowszechniający się odznacza się pewnością działania, bardzo małymi siłami, jakie operator musi wywierać na dźwignie sterowania elementami roboczymi, natomiast wadę stanowi wrażliwość na niskie temperatury i dość skomplikowany system samego urządzenia (opinie o programie).

System elektryczny może być stosowany tylko przy wielosilnikowym napędzie koparki; jest bardzo dobrym systemem sterowania, wymagającym najmniejszych wysiłków operatora. System dźwigniowy jest pewny w działaniu, prosty w konstrukcji, łatwy w obsłudze, ale wymaga dużych wysiłków fizycznych operatora, co stanowi największą jego wadę. Jest to system, w porównaniu ze wszystkimi innymi, najbardziej nużący, dlatego obecnie stosowany jest tylko na małych koparkach.

Wykres porównawczy czasu trwania cyklu roboczego przy sterowaniu hydraulicznym i dźwigniowym. Z wykresu widać, iż cykl ten dla sterowania hydraulicznego jest znacznie krótszy od czasu cyklu roboczego przy sterowaniu dźwigniowym oraz że w miarę upływu czasu różnica szybko rośnie na niekorzyść ręcznego sterowania (segregator aktów prawnych).

Jak wynika ze szczegółowych badań, operator koparki przedsiębiernej wykonuje w ciągu jednej zmiany (8 godz) nieprzerwanej pracy od 1500 do 5400 włączeń przy koparkach małych, od 900 do 2500 włączeń przy maszynach średnich i od 500 do 1200 włączeń przy koparkach wielkich. Tak wielka liczba ruchów powoduje poważne zmęczenie operatora i w wysokim stopniu utrudnia pracę nieprzerwaną.

Siła, jaką operator koparki wywiera na dźwignie sterowania hydraulicznego koparki, wynosi 1,5-2,0 kG przesuwając je o około 150 mm, a przy przyciskaniu pedałów 3-4 kG przy przesuwie około 100-150 mm; przy włączaniu dźwigni sterowania ręcznego, dźwigniowego na małych koparkach siła ta wynosi 3-4 kG przy przesuwie o 300-350 mm, a przy przyciskaniu pedałów 8-10 kG przy przesuwie 150-250 mm (promocja 3 w 1).