Stężenia poprzeczne

Dla zapewnienia współdziałania między kratownicami jednej krążyny należy je łączyć stężeniami poprzecznymi. Wiązania krążyn powinny leżeć w miarę możności w płaszczyznach największych skupień świeżego betonu, aby bezpośrednio przejmować jego ciężar (program uprawnienia budowlane na komputer). Na przykład kratownice krążyn łuku o przekroju skrzynkowym powinny leżeć w płaszczyznach symetrii środników.

Do budowy krążyn pod łuki skrzynkowe nadają się lepiej kratownice łączone na śruby, gdyż są zdolne do przenoszenia większych obciążeń od kratownic łączonych na gwoździe. Pod szerokie sklepienie o przekrojach pełnych lepiej nadają się natomiast krążyny z wielu kratownic rozstawionych w niezbyt wielkich odstępach i odpowiednio słabszych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Stężenia poprzeczne mogą być traktowane w sprawdzaniu wytrzymałości krążyn jako nieograniczenie sztywne, podobnie, jak to przyjęto w sprawdzaniu stężeń poprzecznych ustrojów belkowych. Najprostszy układ stężeń krążyn dają zastrzały o odwrotnych pochyleniach.

Układ stężeń wzdłużnych między pasami dolnymi kratownic łączonych na śruby jest taki sam, jak w budowie mostów stalowych. Krążyny o wielu kratownicach równoległych przyjęto stężać odmiennie dając stężenie wzdłużne zarówno w powierzchniach pasów górnych jak i pasów dolnych. Stężenie w powierzchni pasów górnych składa się z dwóch warstw desek o grubości 25 mm ułożonych w dotyk skośnie, pod kątem półprostym do pasów. Obie warstwy desek są przybite do pasów. Stężenie to jest jednocześnie pomostem. Dolne stężenia są wykonane również z desek skrzyżowanych z pasami pod kątem półprostym, lecz nie leżą w dotyk, tylko tworzą kratownicę wielokrotną (uprawnienia budowlane). Tego rodzaju stężenia wytwarzają przekrój skrzynkowy o dużej sztywności na skręcanie, dzięki czemu stężenia poprzeczne są już niepotrzebne. Mimo to w niektórych przypadkach są one wprowadzane przed stężeniami w powierzchniach pasów dla wyrównania poziomów kratownic i odstępów między nimi (program egzamin ustny).

Pasy górne krążyn zbijanych na gwoździe

W budowie krążyn drewnianych są stosowane dwa rodzaje połączeń: na śruby i na gwoździe. Do budowy krążyn łączonych na gwoździe potrzeba mniej drewna niż do budowy krążyn łączonych na śruby. Krążyny łączone na śruby mogą być stosowane wielokrotnie, natomiast krążyny łączone na gwoździe mogą być użyte tylko jeden raz. Stąd ilość drewna przypadająca na jedno użycie krążyn łączonych na śruby jest mniejsza od ilości drewna zużywanego przy zastosowaniu krążyn łączonych na gwoździe (opinie o programie).

Pasy górne krążyn zbijanych na gwoździe są wykonywane z dyli o przekroju około 8 X 20 cm układanych na płask jedna na drugiej i wygiętych w kształcie dostosowanym do dolnej powierzchni sklepienia lub łuku. Pasy górne tych krążyn są połączone z pasami dolnymi układem krzyżulców o odwrotnych pochyleniach, bez słupków. Krzyżulce te są wykonane z desek o grubości 50 mm. Krążyny składają się z odcinków o długościach dostosowanych do długości dyli i zakończonych słupami z desek oraz stężonych wzdłuż pola tężnikami skierowanymi normalnie do pasów. Długość jednego odcinka wynosi zazwyczaj około 8 m.

W końcach tych odcinków co drugi dyl z każdego pasa jest wysunięty poza słupek skrajny dla umożliwienia łączenia odcinków krążyn między sobą przez nasunięcie zazębień dyli i wypełnienie betonem szczelin między nimi (segregator aktów prawnych). Dyle pasów po nasunięciu na siebie w złączach są zbijane gwoździami o średnicy 7 mm i długości 18 cm. Deski slupów i krzyżulców są zbijane gwoździami średnicy 5,5 mm i długości 16 cm lub gwoździami 4,5 mm i długości 12 cm.
Pożądane jest, aby gwoździe używane do zbijania dyli i desek w krążynach były jak najcieńsze.

Grubość gwoździ nie powinna być większa od 1 :9 grubości najcieńszej deski, a ich długość powinna wystarczać do przebicia wszystkich łączonych elementów. Siłę tarcia, przenoszoną między powierzchniami dyli lub desek i przypadającą na przekrój poprzeczny jednego gwoździa, przyjęto obliczać jako równą co najwyżej 400 kG/cm2 na jednostkę pola przekroju gwoździa. Pod nadmiernymi obciążeniami siły tarcia między łączonymi elementami zostają pokonane i gwoździe wgniecione w drewno (promocja 3 w 1).