Stopień uniwersalności projektów

Na projektowanie typowe wpływa stopień uniwersalności projektów, tj. powszechności ich zastosowania i wszechstronności w zaspokajaniu potrzeb inwestycyjnych. Synonimem uniwersalności jest przystosowalność w zrozumieniu przystosowania danego typu do wymagań i odwrotnie - wymagań do danego typu (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla projektowania jednakowych obiektów występujących w różnych przemysłach uniwersalność rozwiązań ma duże zalety.

Opracowania typowe, budynków, sekcji, segmentów, ustrojów i elementów budowlanych o wielostronnym zastosowaniu są objęte metodą projektowania, tzw. typizacją uniwersalną.
Z inną metodą mamy do czynienia przy typizowaniu budynków bądź zakładów wymagających ścisłego przystosowania się elementów budowlanych do wymagań technologicznych i zaspokajania ich specyficznych potrzeb. Może to mieć miejsce jedynie przy jednoczesnym uwzględnieniu podstawowych postulatów typizacji, które zupełnie wykluczają szczególne przypadki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Okoliczności te związane są z branżowością przemysłu i jego odrębnościami funkcjonalnymi, zatem w stosunku do obiektów, które nie mogą być przedmiotem typizacji uniwersalnej, ponieważ posiadają ściśle określone przeznaczenie, należy stosować metodę projektowania nazywaną typizacją specjalistyczną.

Z powyższego widzimy, że pozornie różnokierunkowe drogi, jakimi kroczą projektanci projektów typowych, są zbieżne i z jednej strony stwarza się wspólny nurt typizacji masowego budownictwa przemysłowego, a z drugiej - powstają pełnowartościowe określenia specyficznych właściwości zarówno zakładów i budynków przemysłowych, jak i elementów budowlanych (uprawnienia budowlane).

Przy analizowaniu doświadczeń ze stosowania projektów typowych, a w szczególności projektów kompleksowych, obejmujących szereg obiektów zakładu, jako jedno z pierwszych stawiane jest pytanie, w jakim stopniu poszczególne obiekty mogą być architektonicznie powiązane ze sobą, a także z obiektami zaprojektowanymi indywidualnie. Na ogół jest wiadome, że projektanci architektury przemysłowej mają większą możność utworzenia zespołu przy projektowaniu zakładów produkcyjnych, niż architekci mający jako zadania obiekty budownictwa ogólnego, ponieważ całe kompleksy budynków przemysłowych przeważnie są budowane w tym samym czasie, a ich dokumentacja techniczna jest opracowywana przez ten sam zespół projektodawczy (program egzamin ustny).

System modularny

Jest to więc zaleta organizacji pracy, dla pełnego wykorzystania której konieczne jest powszechne zrozumienie, że od projektów typowych w celu możliwie doskonałego rozwiązania technicznego wymaga się stosowania w opracowaniach modularyzacji, unifikacji i normalizacji, jako podstawowych działań mających na celu ujednolicenie zarówno architektoniczne, jak i konstrukcyjne projektowanych obiektów.

Modularyzacja. W budownictwie przemysłowym przyjęto wielkość modułu 3m, zgodnie z normą PN/B-02351 obowiązującą od 1951 roku (opinie o programie). Wprowadzenie tego modułu do projektowania nastąpiło natychmiast, ale dotyczyło jedynie rzutów poziomych. Norma nie ustalała modułu wysokościowego, być może z uwagi na to, że zagadnienie unormowania wysokości obiektów przemysłowych, a w szczególności hal produkcyjnych nie dojrzało w tym okresie do ujęcia normatywnego. W latach 1952-55 nastąpiła rewizja i nowelizacja samego tekstu normy, przy czym ustalono sposoby jej stosowania na zasadzie specjalnie opracowanego komentarza.

System modularny, określający minimalne moduły wysokościowe oraz cząstkowe, tzn. mniejsze niż 3 m, jest przedmiotem specjalnych badań (segregator aktów prawnych). W chwili obecnej można już stwierdzić, że w budownictwie przemysłowym przyjmuje się jako moduł. Poza powyższymi pojęciami w typizacji występują jeszcze pojęcia dotyczące cech elementów, ustrojów, i budynków, nazywane ogólnie parametrami a czasem gabarytami. Stanowią one podstawę do typizacji i są punktem wyjścia dla wyboru rozwiązania typowego w budownictwie przemysłowym.

Ustala się je w nawiązaniu do funkcji danego obiektu i do procesu technologicznego w nim zachodzącego, a ich zestawienie uzależnione jest od zakresu i rodzaju produkcji poszczególnych oddziałów przeznaczonych do umieszczenia w typowym budynku bądź w danej jego sekcji (promocja 3 w 1).