Wciągarka kozłowa

Wciągarka kozłowa z napędem ręcznym składa się z bębna, na który nawija się linę podnoszącą ładunek, przekładni zębatych, korby napędowej oraz hamulca. We wciągarce zastosowane są dwie przekładnie zębate napędzane ręcznie. Bęben jej połączony jest z dużym kołem zębatym Z_y, które zazębia się z kołem mniejszym Z₂ osadzonym na wale W_v Za pomocą przekładni zębatej składającej się z kół Z₃ i Z₄ ruch przenoszony jest z wału W₂ na W_v Korby zamocowane są na wale W₂. Hamulec typu taśmowego obsługiwany ręcznie osadzony jest na wale W_v Bęben i wały wciągarki osadzone są w dwóch bocznych płytach blaszanych, wzmocnionych kształtownikami stalowymi i połączonych ściągami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wciągarka przeznaczona jest w zasadzie do podnoszenia ładunków o ciężarze zbliżonym do udźwigu nominalnego. Jeśli tą samą wciągarką pragniemy podnosić ciężary lżejsze, wówczas, aby uzyskać odpowiednio większe prędkości podnoszenia, można wykorzystać zespoły wymiennych kół zębatych, przyspieszając w ten sposób prędkości normalne około 2-krotnie. Zmianę przekładni zębatych osiąga się w ten sposób, że dwa koła zębate Z_a i Z₃, umocowane na wale korbowym, można przesuwać osiowo razem z wałem, zazębiając bądź jedną, bądź drugą przekładnię. Wciągarki z napędem ręcznym wyposażone są zazwyczaj w cierne hamulce (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Działanie hamulca taśmowego polega na tarciu wywieranym przez taśmę stalową, opasującą tarczę hamulcową połączoną na stałe z bębnem wciągarki. Taśma stalowa dociskana jest do tarczy hamulcowej za pomocą dźwigni hamulcowej, przy czym jeden koniec taśmy umocowany jest w punkcie obrotu dźwigni, drugi zaś do dźwigni. Wywierając nacisk ręką na koniec dźwigni hamulcowej, powodujemy zaciśnięcie taśmy wokół tarczy hamulcowej i zahamowanie bębna linowego wciągarki (uprawnienia budowlane). Wciągarki z napędem ręcznym stosuje się w zasadzie w przypadkach, gdy konieczne jest powolne i płynne przemieszczanie ciężarów, np. podciąganie montowanych elementów, naciąganie lin kotwiących i inne czynności raczej o charakterze pomocniczym. W przypadkach gdy ilość elementów przeznaczonych do montażu jest bardzo mała, wciągarka może być zastosowana do robót zasadniczych (podnoszenie elementów budowlanych) (program egzamin ustny).

Wciągarki z napędem mechanicznym

W budownictwie stosowane są dwa rodzaje wciągarek: cierne (ze sprzęgłem wyłączalnym ciernym) o udźwigu od 0,75 do 1,5 T oraz zębate z przekładnią zębatą, o udźwigu od 1,5 do 10,0 T. Do napędu wciągarek mechanicznych stosowane są silniki elektryczne i spalinowe. Najdogodniejszym napędem dla wszelkich urządzeń dźwigowych, a także i dla wciągarek jest napęd elektryczny (opinie o programie). Daje on możność uzyskiwania różnych prędkości podnoszenia przez regulację liczby obrotów silnika elektrycznego, umożliwia wprowadzenie wszelkich automatów, jak np. wyłączniki końcowe, sygnały alarmowe oraz co jest istotnie ważne dla pracy wciągnika w warunkach budowlanych sterowanie wciągarki z odległości oraz z kabiny.

Spośród wciągarek z napędem mechanicznym, spotykanych na placach budowy, najbardziej rozpowszechnione są wciągarki ze sprzęgłem wyłączalnym ciernym; są one stosowane nie tylko w charakterze samodzielnych maszyn podnośnych, lecz także jako części składowe (zespoły) innych maszyn budowlanych (wyciągi budowlane, koparki itp.) (segregator aktów prawnych).

Wciągarka ze sprzęgłem ciernym, napędzana jest za pośrednictwem koła pasowego 3 osadzonego sztywno na wale, natomiast bęben 1 wciągarki może obracać się swobodnie na wab 2; duże koło zębate 6 zaklinowane jest na tym samym wale. Sprzęganie bębna 1 z dużym kołem zębatym 6 odbywa się za pomocą sprzęgła ciernego. Z chwilą gdy bęben wraz z tarczą sprzęgłową połączone zostaną za pośrednictwem sprzęgła ciernego z dużym kołem zębatym, wówczas koło zębate 4 będzie obracać duże koło zębate 6, a wraz z nim bęben 1 (promocja 3 w 1).