Stosowane wymiary przekrycia

Stosowane wymiary przekrycia dla różnych typów konstrukcji w zależności od osiowej rozpiętości między slupami (program uprawnienia budowlane na komputer). Należy tu również pamiętać, aby kąt pochylenia bocznych płyt nie był mniejszy od 35°, ich szerokość nie była większa od 3,5 m, a grubość zawierała się w granicach 1/8 do 1/12 dłuższej rozpiętości pola rzutu przekrycia. Przy rozpiętości namiotowego przekrycia 6-7 m zarówno górną płytę poziomą, jak i płyty boczne ukośne projektuje się gładkie; przy rozpiętościach większych górną płytę projektuje się z żeberkami dwukierunkowymi (jak płytę kasetonową), a płyty ukośne z żebrami usytuowanymi prostopadle do międzysłupowego elementu pachwinowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Prefabrykowane przekrycia namiotowe projektuje się zazwyczaj trzech typów w zależności od rodzaju prefabrykowanych elementów:

a) prefabrykowane elementy namiotowe (jako całość), słupy i głowice (głowice bywają niekiedy wykonywane razem ze slupami),

b) osobno prefabrykowane wszystkie płyty przekrycia, slupy wykonane ewentualnie razem z głowicami,

c) płyta górna i płyty boczne montowane z oddzielnych elementów, slupy ewentualnie z głowicami jak wyżej (uprawnienia budowlane).
Głównym zbrojeniem w dolnych poziomych elementach pachwinowych lub dolnych płytach bywają również sprężające kable lub cięgna.

Otwory oświetlające wnętrze bądź otwory wentylacyjne umieszcza się z reguły w górnej poziomej płycie przekrycia. Zwykle stosowane rozpiętości siatki słupów wahają się w granicach 6-10 m, a dochodzą nawet do 12 m.

Obliczanie przekryć namiotowych

Ponieważ ścisłe obliczenie przekryć namiotowych nastręcza bardzo duże trudności, opracowano przybliżone metody obliczeń oparte na doświadczalnej ocenie nośności konstrukcji (program egzamin ustny). Obliczenia powłok namiotowych sprowadzają się do:
a) określenia zginania poszczególnych płyt namiotu,
b) określenia zginania przekrycia namiotu traktowanego jako całość,
c) sprawdzenia nośności przekrojów przygłowicowych (lub przyslupowych gdy brak jest głowic),
d) obliczenia słupów.

Obliczenie momentów zginających w płytach przekrycia jest zależne od rodzaju konstrukcji przekrycia (opinie o programie). Gdy przekrycie wykonane jest z oddzielnych płyt ukośnych i płyty poziomej górnej, których wzajemne połączenia nie gwarantują ciągłości pracy tych składowych elementów, wówczas górną płytę oblicza się, jak płytę prostokątną opartą przegubowo na obwodzie. Płyty ukośne boczne pracują jako trapezowe na zginanie od obciążenia bezpośrednio na nie działającego oraz na jednoczesne podłużne ściskanie od krawędziowego obciążenia (reakcji) od płyty górnej.
W przypadku monolitycznej konstrukcji płyt przekrycia występujące w nich momenty zginające oblicza się, jak dla płyty ciągłej o szerokości równej jednostce (np. 1 m) przechodzącej przez środkową płytę poziomą, przyjmując krawędzie załamania płyt za ich podpory (segregator aktów prawnych).

Za obciążenie ciągłe przyjmujemy obciążenie działające w rzeczywistości poza obciążeniem płyty górnej, dla której obciążenie ciągłe zmniejszamy do połowy (dwukierunkowe zginanie tej płyty).
Momenty podporowe w płytach możemy więc obliczać dla głowicowego typu przekrycia z równań.
W płycie górnej oprócz momentów zginających obliczanych ze wzoru występuje również ściskająca określona niżej siła podłużna, wynikająca z przestrzennej pracy całości konstrukcji (zginania układu płyt jako całości).

Niezależnie od zginania bezpośredniego każdej z płyt przekrycia omówionych w pkt 1 całe przekrycie odkształca się pod wpływem zginania. W przypadku przegubowego wzajemnego oparcia pięciu płyt przekrycia u dołu układu występuje pozioma siła rozciągająca. Dla przekrycia kwadratowego w rzucie i stałego obciążenia (promocja 3 w 1).
W przypadku przekryć monolitycznych siłę poziomą H dla każdego kierunku określa się na podstawie momentu zginającego, który występuje w środku rozpiętości obu kierunków. Momenty te - w odróżnieniu od momentów zginających poszczególne płyty - nazywa się momentami głównymi.