Stosunek wartości

Budynek o czterech kondygnacjach, objętości 8400 m^:! dający łączne obciążenie 3600 ton. Przy dopuszczeniu nacisku 2 at powierzchnia fundamentów wypada 180 m², a przy dopuszczeniu 2,5 at - 144 m². Można więc w ostatnim wypadku, przy grubości ław 50 cm, uzyskać oszczędność 18 m³ betonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy obecnym stosunku cen możemy przyjąć koszt 1 m³ budynku w kwocie A zł, a cenę 1 m³ betonu 1,5 A zł. Uzyskana oszczędność 18 m^;! betonu, ujęta w stosunku do kosztu całego budynku urządzeń mechanicznych umieszczonych na fundamentach w budownictwie przemysłowym. Stosunek wartości uzyskanej oszczędności w fundamentowaniu do kosztu opartych na fundamencie maszyn i do strat, jakie wyłączenie z ruchu niejednej maszyny mogłoby wywołać, wypadłby zwykle jeszcze bardziej znikomy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wielkości obciążeń dopuszczalnych, ujęte w at, jakie wynikają z krytycznego rozważenia licznych danych, które znajdujemy w niejednym dziesiątku źródeł. Przy ocenie tych danych trzeba liczyć się z okolicznością, że dokładne zbadanie, jak mogło wpłynąć w poszczególnych wypadkach takie czy inne obciążenie jednostkowe na wyraźnie zaklasyfikowany grunt, musiałoby wymagać każdorazowo dużego czasu i dużych środków materialnych. Wskutek tego rozporządzamy zupełnie małą ilością takich badań (uprawnienia budowlane). Częściej mamy do czynienia z wnioskami uogólnionymi z dużej ilości spostrzeżeń pochodzących od różnych ludzi, a więc mających właściwą takim wnioskom wartość.Zasługuje na zwrócenie uwagi oryginalne podejście do tematu, zawarte w starannie opracowanej normie niemieckiej (DIN 1054 z r. 1940 i prawie identyczne wydanie z 1952 r.), w której przyjęta została zasada dopuszczania bez bliższych studiów stosunkowo niskich norm obciążeń jednostkowych i dołączone zostało zalecenie każdorazowych studiów przy fundamentowaniu większych budowli (program egzamin ustny).

Właściwości gruntów

W Rosji nie ma dotychczas ogólnej normy dopuszczalnych obciążeń; istnieją ,,Normy i warunki techniczne (N i TU 6-48)“ wydane przez Wydział Techniczny Min. Budowy Zakładów Przemysłu Ciężkiego, odpowiadające w naszym ujęciu „normie resortowej“ (opinie o programie). Przepisy te dla licznych gruntów wykazują wyraźną zgodność ze wskazaniami naszej normy PN/B-184 (wyd. 1945 r.); dotyczy to zarówno gruntów piaszczystych jak i gruntów spoistych (iłów glin, glin piaszczystych) w stanie zwartym lub półzwartym - natomiast dla stanów większego zawilgocenia dodają specjalne zastrzeżenia; poza tym omawiane przepisy bardzo szeroko rozpatrują trudne nieraz warunki fundamentowania na gruntach lesowych o strukturze pierwotnej u nas będących rzadkością, a z którymi budownictwo Rosji ma do czynienia na dziesiątkach tysięcy km² na terenach azjatyckich i południowego Kaukazu.

Polski Komitet Normalizacyjny wykazał dążenie do ujęcia dopuszczalnych naprężeń na grunty w postaci normy. W 1945 r. została wydana norma PN/B-184, opracowana na zasadach naukowych, zawierająca klasyfikację gruntów, zalecenia w sprawie dopuszczalnych obciążeń oraz wiadomości z mechaniki gruntów, potrzebne w okresie, gdy znajomość mechaniki gruntów była u nas mało rozpowszechniona (segregator aktów prawnych). Norma ta została wydana w r. 1949 ponownie bez zmian. Od dłuższego czasu opracowuje się w PKN nowe ujęcie tych zagadnień, przy czym w dotychczasowej pracy zasługuje na uwagę zmienność w ocenie technicznych właściwości gruntów.

Wielkości dopuszczalnych obciążeń jednostkowych na grunty, zebrane i opracowane w zestawieniu dogodnym do praktycznego użytku, podane są w tablicy 3-1, w założeniu posadowienia fundamentów na głębokości 1—2 m poniżej terenu. Aby móc korzystać należycie z tablicy 3-1 trzeba uzupełnić ją wiadomościami o dostosowanym do niej podziale gruntów na różne kategorie na podstawie składu uziarnienia i ich stanu (promocja 3 w 1). Podział ten napraszałby się na niejedno uzupełnienie przede wszystkim przez uwzględnienie geologicznego pochodzenia gruntów, a nieraz ich składu mineralnego; jednakże dotychczas nie mamy tak szeroko ujętego opracowania. Przytoczony podział jest dotychczas jedyną opracowaną u nas próbą ujęcia klasyfikacji gruntów, mającą uzasadnienie techniczno-naukowe.