Stosy kruszywa

W zależności od przeznaczenia rozróżnia się składowiska zasadnicze (zapasowe) i operacyjne. Składowiska zasadnicze na budowach nierzadko bywają zbyt duże, a zatem zbyt kosztowne w eksploatacji; zazwyczaj spowodowane jest to niepewnością dostaw kruszywa. Składy operacyjne mogą być tworzone przy istniejących składowiskach zasadniczych i powinny być obliczane na możliwą parogodzinną przerwę dostawy (2-3 godziny) ze składu zasadniczego. Na mniejszych budowach operacyjne składy kruszywa mogą czasami być większe i sięgać zapasu jednego lub dwóch dni (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosy kruszywa na składowiskach mogą mieć kształt wydłużonych pryzm (składowiska liniowe) lub pryzm o dużych wymiarach w obu kierunkach (składowiska płaskie) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Składowiska liniowe powstają przeważnie przy wyładowaniu kruszywa z estakad kolejowych (lub ramp ziemnych). Składowiska z pryzmami płaskimi powstają wtedy, gdy wyładowanie kruszywa odbywa się środkami mechanicznymi umożliwiającymi wyładowywanie nie tylko wzdłuż torów, lecz i w kierunku prostopadłym.

Łopaty mechaniczne zmontowane są na podwoziach przenośników taśmowych 7; za ich pomocą robotnicy zsypują kruszywo z wagonów na przenośniki. W miarę potrzeby kruszywo zabierane jest przez samochody ładowane za pomocą ładowarki przerzutowej 5 (uprawnienia budowlane). Dla operacyjnego zapasu kruszywa stosuje się na budowach oprócz składowisk otwartych także i urządzenia typu zasobnikowego w postaci różnego kształtu i wielkości zbiorników (silosów).

Wreszcie gdy na placu budowy zainstalowane jest urządzenie do kruszenia materiału kamiennego, nie organizuje się w ogóle składowiska terenowego, lecz instaluje zbiornik (silos), którego zawartość może wystarczyć na cały dzień lub więcej dla produkcji mieszanki betonowej (program egzamin ustny). Silosy instaluje się zazwyczaj na wysokich rusztowaniach stalowych umożliwiających ładowanie kruszywa bezpośrednio na środki transportowe. Zamknięcia otworów wylotowych silosów bywają w zasadzie dwojakiego rodzaju: boczne i denne.

Zamknięcia boczne

Zamknięcia boczne stosowane są przy instalacjach płuczących i sortujących kruszywo, gdzie zachodzi potrzeba przesyłania kruszywa na zewnątrz, denne zaś w przypadkach używania kruszywa na miejscu do produkcji mieszanki betonowej (opinie o programie).

Podstawowy podział betoniarek oparty jest na zastosowanym w ich konstrukcji sposobie mieszania składników w mieszalnikach. Mianowicie mieszanie może odbywać się pod działaniem siły ciężkości lub wskutek działania różnego rodzaju mieszadeł. Pierwsze z nich nazywają się betoniarkami wolnospadowymi, drugie zaś betoniarkami o mieszaniu przymusowym.

Ponadto rozróżnia się betoniarki o działaniu okresowym i ciągłym (segregator aktów prawnych). W pierwszych napełnianie mieszalnika składnikami mieszanki betonowej oraz opróżnianie go z wytworzonej ma6y betonowej (zaprawy) odbywa się okresowo porcjami, natomiast w betoniarkach o działaniu ciągłym zarówno napełnianie mieszalnika składnikami, wytwarzanie masy betonowej jak i jej usuwanie z mieszalnika odbywa się w sposób ciągły w postaci nieprzerwanego strumienia. Podział betoniarek wolnospadowych na typy w zależności od konstrukcji mieszalnika i sposobu opróżniania go z gotowej masy betonowej, oparta na normie PN-65/B-02502 (z wyeliminowaniem typów rzadko stosowanych).

Poza wymienionymi cechami rozróżniamy betoniarki:

• stałe (stosowane w wytwórniach masy betonowej),
• przewoźne (na podwoziu z kołami o obręczach stalowych - do przewożenia na placu budowy),
• przyczepne na pneumatykach (na podwoziu z dwoma lub czterema ogumionymi kołami, ciągnione za samochodem),
• samochodowe (zmontowane na samochodach, przy czym mieszanie może odbywać się w czasie jazdy),
• samobieżne (z własnym napędem na podwoziu drogowym).

Betoniarki składają się z następujących zespołów konstrukcyjnych urządzenie wsypowe, urządzenie zasilające w wodę wraz z jej odmierzaniem, mieszalnik, urządzenie wysypowe, mechanizm napędowy, silnik, rama nośna (promocja 3 w 1).