Strefy ściskane

Istotna różnica między teorią sprężystości a teorią nośności granicznej polega na sposobie rozkładu siły N_x w przekroju poprzecznym. W metodzie belkowej rozkład ten określa się w oparciu o prawo Hooke’a w założeniu, że kształt przekroju poprzecznego pozostaje niezmienny, oraz ze odkształcenia postaciowe (od ścinania) mogą być pominięte (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponadto beton rozpatrywany jest jako materiał przenoszący równie dobrze naprężenia ściskające jak i rozciągające. Poza tym w metodzie belkowej, przy znanej wytrzymałości powłoki belki na zginanie i skręcanie, zbrojenie nie odgrywa większej roli, gdyż powierzchnia przekroju zbrojenia jest nieznaczna w porównaniu z przekrojem betonu.

W momencie załamania konstrukcji naprężenia rozciągające są przejęte wyłącznie przez zbrojenie, które zaczyna odkształcać się plastycznie. Nadto, w wyniku odkształceń plastycznych, naprężenia ściskające w betonie osiągają swą maksymalną wartość w obrębie pewnej określonej strefy, poza którą następują gwałtowne przejścia do rozciągania. Warunki te nie pozwalają jednak na ostateczne określenie wartości N_x (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przypadku symetrycznie obciążonej powłoki z wysokimi belkami krawędziowymi naprężenia ściskające mogą być np. skoncentrowane w dwóch zakropkowanych powierzchniach, rozciągające zaś w zakreskowanych; rozmieszczenie tych powierzchni przyjęto w sposób zupełnie dowolny. Wiadomo jednak, że największe naprężenia betonu występują w najwyższej części przekroju, przeto najsłuszniejsze będzie umieszczenie strefy ściskanej możliwie najwyżej. Wskutek tego całkowita siła ściskająca będzie najmniejsza (uprawnienia budowlane).

Natomiast w przypadku sił rozciągających strefy im odpowiadające w zasadzie mogą być obrane w sposób zupełnie dowolny, gdyż rozciąganie wystąpi tam, gdzie zostaje umieszczone zbrojenie. Jednak względy ekonomiczne skłaniają do umieszczenia zbrojenia podłużnego możliwie nisko (program egzamin ustny). Tak więc przy zastosowaniu teorii nośności granicznej wyznaczenie rozkładu sił N_x jest jedynie możliwe przy zachowaniu następującej zasady minimum strefy ściskane i rozciągane powinny być rozmieszczone w sposób umożliwiający osiągnięcie minimum ogólnej ilości zbrojenia podłużnego.

Zbrojenie podłużne

W dalszym ciągu zasada ta jest stosowana do wszystkich przypadków obciążenia. zmienia się w mniejszym stopniu niż zbrojenie podłużne. Zatem, zarówno rozważania teoretyczne, jak i obliczenia zostałyby niepotrzebnie skomplikowane, gdybyśmy brali pod uwagę zbrojenie na ścinanie (opinie o programie).

Wobec ograniczonej plastyczności materiału istnieje również pewne ograniczenie w ustaleniu mniejszych odległości między strefami rozciąganą i ściskaną, w porównaniu do ich wielkości. Zagadnienie to powinno być zbadane doświadczalnie. Z braku wyników doświadczeń należy posługiwać się analogią do zwykłych belek żelbetowych. Zostało stwierdzone, na którym strefa rozciągana skoncentrowana jest w powierzchni zakropkowanej), że zasięg strefy ściskanej może dochodzić do 40 % całkowitej wysokości ustroju w przypadku, gdy powłoka traktowana jest jako kombinacja dwóch belek-ścian (segregator aktów prawnych).

W niektórych konstrukcjach strefa rozciągana nie może być redukowana do punktu, gdyż zbrojenie rozłożone jest wzdłuż łuku o pewnej długości. Ze względu na większą plastyczność stali zaleca się przyjmować zasięg strefy rozciąganej co najmniej równy zasięgowi strefy ściskanej. Z drugiej strony szeroka strefa ściskana wyznacza powierzchnię, na której powinno być rozłożone zbrojenie.

W związku z tym należy stosować następującą regułę projektowania szerokość strefy, w której nie wystąpią ani rozciąganie, ani ściskanie powinna być nie mniejsza niż 3/5 wysokości użytecznej konstrukcji(promocja 3 w 1). Takie sformułowanie reguły umożliwia jej stosowanie w ogólnym przypadku, gdy mamy do czynienia z dwiema strefami ściskanymi i dwiema rozciąganymi. W tym przypadku należy uważać, że powłoka złożona jest z trzech zakrzywionych belek-ścian, i projektowanie wówczas ma przebieg następujący.