Stropy drewniane w budownictwie mieszkaniowym
Stropy drewniane w budownictwie mieszkaniowym w miastach były stosowane szeroko jeszcze do r. 1938, do czasu wydania przepisów o obronie przeciwlotniczej (program uprawnienia budowlane na komputer). Obowiązujące przepisy prawa budowlanego ze względów na bezpieczeństwo ogniowe zezwalają obecnie na stosowanie stropów drewnianych w budownictwie miejskim tylko w budynkach parterowych i jednopiętrowych oraz zezwalają na stosowanie tych stropów w budownictwie wiejskim.
Przepisy oszczędnościowe dotyczące oszczędzania drewna, jako materiału deficytowego, ograniczające stosowanie drewna w budownictwie oraz wprowadzenie do budownictwa szeregu nowych i ekonomicznych rodzajów konstrukcji stropów ogniotrwałych, są również czynnikami wpływającymi na coraz rzadsze stosowanie tych stropów w budynkach mieszkalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Stropy drewniane pochodzące z dawnego okresu budownictwa, z uwagi na właściwości drewna, jak też i na stosunkowo długi już okres ich pracy, muszą pozostawać pod wzmożoną opieką, muszą być dobrze konserwowane i remontowane. Elementami stropów drewnianych są belki stropowe, powała (ślepy pułap),’podsufitka oraz polepa spełniająca rolę izolacji cieplnej i akustycznej.
Belki stropowe są zasadniczymi elementami konstrukcji stropów. Wykonywane są przeważnie z drewna sosnowego o przekroju prostokątnym. Wymiary przekroju są zależne od rozpiętości stropu (uprawnienia budowlane).
Końce belek, obmurowane w ścianach, powinny być izolowane przed zawilgoceniem z zewnątrz, jak też powinny mieć możność swobodnego ,,oddychar nia” przez pozostawienie luzu między czołem belki a murem.
Powała stropowa
Powała stropowa (ślepy pułap) wykonywana jest przeważnie z desek drewnianych sosnowych lub świerkowych (program egzamin ustny). Może ona być również wykonana z lekkich płyt cementowych prefabrykowanych (np. płyty wiórkowo-cementowe). Powałę układa się między belki stropowe opierając ją na listwach przybitych do boków belek stropowych lub też zasuwając w specjalnie przygotowane w tym celu rowki wycięte na bokach belek stropowych.
Podsufitkę przybija się do spodu belek stropowych; wykonywa się ją z desek przeważnie o grub. 20 mm lub też z płyt prefabrykowanych wiórkowo-cementowych. Jeżeli podsufitka z drewna stanowi podkład pod tynk, to należy przybić do niej listwy drewniane (dranice), trzcinę lub siatkę, w celu zwiększenia przyczepności tynku sufitowego. Polepa stanowi warstwę izolacyjną podpodłogową, przeważnie nasypową, z odpowiednich materiałów, jak: glina zmieszana z sieczką, gruz suchy i czysty, piasek wysuszony i przesiany, żużel granulowany i wyługowany itd. Polepa układana jest zazwyczaj na ślepej podłodze, na podkładzie z tektury bitumicznej (bezwonnej), na podkładzie z tektury nieimpregnowanej lub wprost na papierze.
W stropach strychowych nad polepą zwykle nie układa się podłogi.
Najczęściej spotykane odmiany stropów drewnianych są następujące (opinie o programie).
Strop belkowy (tzw. nagi) jest to strop z widocznymi od spodu belkami stropowymi. Podłoga przybita jest do wierzchu belek stropowych (segregator aktów prawnych). Stropy tego typu stosowane są tylko w budynkach podrzędnych lub jako stropy strychowe przykryte polepą. Strop legarowy. Legary w tym stropie ułożone są na polepie nad belkami stropowymi. Podsufitka przybita do spodu belek stropowych. Strop ten, jako nieekonomiczny — jest rzadko stosowany, gdyż grubość jego wynosi 45 do 50 cm.
Strop powałowy (listwowy) ma powałę (ślepy pułap) umieszczoną pod podłogą. Podłoga przybijana jest do wierzchu belek stropowych (promocja 3 w 1).
