Stropy płytowe

Stropy płytowe stosuje się najczęściej jako prefabrykowane płyty gładkie i kanałowe (program uprawnienia budowlane na komputer).
W budynkach wznoszonych z prefabrykatów wielowymiarowych według systemu szczecińskiego stropy wykonuje się z prefabrykowanych płyt żelbetowych gładkich o grubości 14 cm i rozpiętościach 480 i 240 cm. Płyty produkuje się w kilku odmianach: podstawowe, z otworami do przeprowadzania instalacji elektrycznych oraz przewodów wentylacyjnych i balkonowe z osadzonymi markami do zamocowania płyt balkonowych.

W budynkach mieszkalnych oraz w budownictwie ogólnym powszechnie stosuje się płyty otworowe kanałowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Budynki te mają najczęściej ściany wykonywane z wielkich bloków, lecz mogą mieć również ściany wznoszone z cegieł, bloków gazo- betonowych itp.
Płyty produkuje się do przekrywania rozpiętości od 270 do 600 cm. Zbrojenie jest obliczone na przeniesienie obciążenia użytkowego p = 400 kG/m2 (3924 N/m2).

Stropy w budynkach realizowanych według systemu W-70 wykonuje się z płyt kanałowych tego systemu. Płyty są dostosowane do modułu budowlanego wynoszącego 30 cm, a szerokość ich wynosi: 120, 180 i 240 cm oraz długość 240, 360, 450 i 600 cm. Rzeczywiste długości płyt (uprawnienia budowlane). Wysokość konstrukcyjna stropu wynosi 22 cm. Płyty są zbrojone jednokierunkowo i produkowane w kilku odmianach: pośrednie z wycięciami na przewody instalacyjne i bez wycięć, korytarzowe oraz skrajne z wycięciami do osadzenia balkonów i bez wycięć.

W budynkach realizowanych w systemie budownictwa ogólnego w skrócie SBO stropy wykonuje się z płyt otworowych systemu W-70.
Podobne kształtem, lecz dostosowane do obciążeń w budownictwie przemysłowym są płyty otworowe „Żerań” (program egzamin ustny).
Pyty stosuje się przede wszystkim w budynkach o konstrukcji szkieletowej przy rozstawie słupów 6,0 m. Zbrojenie jest obliczone na obciążenie użytkowe p = 500 kG/m2 (4903 N/m2); 750 kG/cm2 (7354 N/m2) najczęściej spotykane w budownictwie przemysłowym. Rozróżnia się dwa rodzaje płyt, pośrednie i przy- słupowe.

Strop płytowo-żebrowy monolityczny

Strop płytowo-żebrowy monolityczny składa się z płyty żelbetowej opartej na belkach nazywanych żebrami i stąd nazwa stropu. Rozstaw żeber wynosi zwykle 1,5-^2,5 m. Jeżeli rozstaw ścian nośnych budynku lub podciągów zewnętrznych w konstrukcji szkieletowej nie przekracza 7,0-8,0 m (zależnie od obciążenia), to stosuje się żebra jako belki jednoprzęsłowe. Przy większej rozpiętości żebra opiera się na podciągach usytuowanych wzdłuż budynku (opinie o programie).

W murowanych ścianach podłużnych wykonuje się wieniec, na którym opiera się żebra. Takie połączenie stropu ze ścianami zapewnia usztywnienie przestrzenne budynku.
Stropy płytowo-żebrowe monolityczne stosuje się najczęściej w budynkach przemysłowych, w których na różnych kondygnacjach są ustawione maszyny i urządzenia o różnym usytuowaniu i obciążeniach. Oprócz tego przekrywa się nimi magazyny lub inne budynki, w których występują duże obciążenia, a wykonanie budynku z prefabrykatów typowych nie jest możliwe (segregator aktów prawnych).

Najczęściej w budynkach przemysłowo-magazynowych strop wykonuje się z płyt prefabrykowanych żebrowych nazywanych również płytami żebrowo-wspornikowymi. Płyty stropu produkowane są o wymiarach podobnych do wymiarów płyt wielootworowych „Żerań”. Zbrojenie płyt jest obliczone na przeniesienie obciążenia 500-^-1000 kG/m2 (4903 N/m2-9807 N/m2). Układanie stropu w budynku odbywa się podobnie jak stropu z płyt otworowych.

Strop gęstożebrowy składa się z takich samych elementów jak strop płytowo-żebrowy, tj. z płyty i żebra. Różnica polega przede wszystkim na rozstawie żeber nośnych. Strop gęstożebrowy jest to taki strop płytowo-żebrowy, w którym osiowy rozstaw żeber nie przekracza 90 cm (promocja 3 w 1).
Do najbardziej znanych stropów gęstożebrowych należą: strop skrzynkowy, Akermana, DZ-3, DC.