Struktura organizacyjna Instytutu

Instytut ten powstał w 1958 r. i posiada około 360 pracowników, w tym około 120 pracowników samodzielnie prowadzących prace. Struktura organizacyjna Instytutu jest mocno rozczłonkowana. Istnieje około 30 zakładów, w tym połowa jest łączona w zespoły zakładów tworzące tzw. oddziały Instytutu, z kierownikami na czele, pozostałe zaś zakłady bezpośrednio podlegają dyrektorowi Instytutu lub jego zastępcom. Instytut jest wiodący w zagadnieniach ekonomiki budownictwa na całym terenie i obejmuje wszystkie rodzaje budownictwa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Uzyskane informacje w Instytucie dotyczyły:

1. cen budynków mieszkalnych w różnych rodzajach zabudowy,
2. wielkości odpisów amortyzacyjnych zasobu mieszkaniowego i ich przeznaczenia,
3. metod dochodzeń w zakresie badania kosztów w budownictwie,
4. założeń przyjętych do wprowadzenia stałych cen obiektowych w budownictwie mieszkaniowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przeprowadzonych rozmowach uznano jako celowe i możliwe podjęcie współpracy i wysunięto następujące tematy:

1. metody badania kosztów produkcji podstawowej i pomocniczej w budownictwie mieszkaniowym,
2. metody oceny efektów stosowania stałych cen obiektów w budownictwie
3. mieszkaniowym,
4. zagadnienia amortyzacji i technicznego utrzymania zasobu mieszkaniowego (uprawnienia budowlane).

Przewidziano takie same formy współpracy jak z Instytutem Projektowania Mieszkań (program egzamin ustny).

Za pośrednictwem Komitetu Budownictwa Miejskiego nawiązano kontakt z przedstawicielami Akademii Gospodarki Komunalnej. Akademia jest pewną formą instytutu naukowo-badawczego, podlega Ministerstwu Gospodarki Komunalnej RFSRR i jest wiodąca dla instytutów o podobnej tematyce (opinie o programie).

Zasadnicza kadra kierownicza

Rozmowę przeprowadzono z kierownikiem Zakładu Budynków Mieszkalnych i Komunalnych Akademii oraz kierownikiem pracowni eksploatacji budynków w tym Zakładzie.

Uzyskano informacje:

• o podjęciu opracowywania tematu w zakresie rekonstrukcji bloków starej zabudowy w miastach,
• o wydawnictwach na temat rekonstrukcji i remontów budynków mieszkalnych, opracowanych w Akademii.

Ustalono możliwość podjęcia współpracy w zakresie następujących tematów:

• nakłady na remonty budynków mieszkalnych; opłacalność nakładów na remonty;
• problemy rekonstrukcji budynków mieszkalnych z uwzględnieniem modernizacji; opłacalność nakładów na rekonstrukcję (segregator aktów prawnych).

Odnośnie form współpracy obok podanych już wyżej uzgodniono dodatkowo celowość wzajemnego udziału w konferencjach i naradach naukowych organizowanych przez obie strony. Jak można było się zorientować w toku rozmów, zadania instytutów radzieckich w porównaniu z naszymi instytutami są szersze, schemat organizacyjny bardziej rozbudowany i kadry pracownicze liczniejsze. Wielu pracowników jest zatrudnionych przy projektowaniu i przy realizacji budownictwa doświadczalnego.

W działach badań instytuty radzieckie dysponują kadrą liczniejszą niż u nas. Poziom kwalifikacji pracowników naukowo-badawczych, jak się wydaje, jest bardzo wysoki. Zasadnicza kadra kierownicza oraz prowadząca prace naukowo-badawcze posiada z reguły stopnie i tytuły naukowe (kandydata nauk, doktora, docenta, profesora). Podstawowy kierunek wykształcenia pracowników naukowo-badawczych w instytutach budownictwa i urbanistyki stanowi inżynieria budowlana, następnie architektura i ekonomia (promocja 3 w 1).

Instytuty poprzez wydzielone jednostki organizacyjne (zakłady lub nawet oddziały będące zespołami zakładów) prowadzą stałą obserwację prac naukowo-badawczych w innych krajach, między innymi prac instytutów polskich, a w tym prac prowadzonych przez IBM i IUA. Znane są publikacje wyników wielu naszych prac badawczych i nazwiska autorów tych prac. Prace naszych instytutów są oceniane pozytywnie.

Można wnioskować, że nawiązanie bliskiej współpracy w zakresie wytypowanych tematów mogłoby wzbogacić doświadczenia w prowadzeniu prac badawczych, rozszerzyć ich bazę oraz eliminować ewentualne dublowanie. Wydaje się, że ze względu na znacznie mniej liczną kadrę w naszych instytutach korzyści wynikające z ewentualnej współpracy mogłyby być dla nas szczególnie interesujące.