Strumień zaśrubowy

W oparciu o przeprowadzone doświadczenia stwierdzono na przykład, że strumień zaśrubowy, w którym woda rozchodzi się spiralnie, natrafiwszy na ster rozdziela się na dwie części. Gdy śruba jest prawoskrętna, ta część strumienia, która występuje po prawej stronie steru, kieruje się w stronę dna, przy czym skraj jej dochodzi do dna pod kątem 25°, a oś pod kątem 15° (do poziomu) (program uprawnienia budowlane na komputer). Po odbiciu się od dna (w którym może wywoływać zmiany) rozprzestrzenia się w kierunku w przybliżeniu równoległym do osi statku. Po lewej stronie steru powstaje strumień skierowany ku górze, który po dotarciu do powierzchni rozchodzi się dalej, tak jak strumień denny.

Oba te strumienie mogą się odbijać także od obok mieszczącego się nabrzeża, nieraz jeszcze przed osiągnięciem dna lub powierzchni.
Analiza wyników badań Robakiewicza pozwoliła mu na zaproponowanie metody wyznaczania obszaru wymagającego umocnienia dna.
Prędkości maksymalne umax występują przy dnie (mogą więc spowodować jego podmycie) dopiero od punktu, w którym oś strumienia trafia w dno. Bliżej statku prędkości maksymalne występują wyżej nad dnem, przy czym bezwzględnie największa prędkość występuje w osi śruby (program uprawnienia budowlane na ANDROID.

Należy zauważyć, wyprowadzono badając model trawlera typu B-20 o nośności 500 t, długości 55 m, zanurzeniu 5 m, z pojedynczą śrubą prawo- skrętną o średnicy 1,7 m i maksimum 275 obr/min, przy mocy silników 1375 KM. Jak wynika z dalszych doświadczeń, prowadzonych w IBW PAN w Gdańsku , sprawdza się ona także dla większych statków o podobnej budowie i w podobnych warunkach (śruba w pełni zanurzona pracująca naprzód, zerowe położenie steru, tj. na wprost, woda stojąca, głębokość akwenu 12 m). Natomiast, gdy śruba jest częściowo wynurzona, efekty jej są znacznie słabsze, prędkości wody mniejsze niż wyliczone (uprawnienia budowlane).

Wymiar ziarna

Obliczona wartość max powinna być mniejsza od prędkości granicznej (rozmywającej), charakteryzującej materiał denny. Według doświadczeń Robakiewicza, w wypadku występowania strumienia zaśrubowego najbardziej zbliżoną do rzeczywistości wartość prędkości granicznej w„r daje wzór Gonczarowa. Wzór ten pozwala także określić średni wymiar ziarna, w warstwie dennej, którego jeszcze woda o prędkości u,/,max - nie poruszy (program egzamin ustny).

Gdy przy danym nabrzeżu położenie statku, mogącego wywołać podmycie, jest stałe (np. na stacji prób na uwięzi w stoczniach, gdzie położenie śruby wszystkich badanych tam statków jest ustalone), umocnienie dna akwenu można zaprojektować według schematu pokazanego w części c oraz d.
Jeżeli okaże się, że u’d niax > wgr, to obszar uderzenia strumienia o długości 2 i, wyznaczonej według, powinien być umocniony, najłatwiej przez wymianę gruntu (np. w warstwie o grubości 0,5 m) na taki, którego granulacja odpowiadać będzie prędkości granicznej nieco większej od ud max (opinie o programie).

Najczęściej będzie to żwir lub gruby piasek. Niekiedy jednak potrzebne jest ułożenie materaców faszynowych obciążonych kamieniem.
Dalsze odcinki dna należy uszczelniać odpowiednio do prędkości przydennych występujących na ich początku, przy czym liczba odcinków i ich długość jest dowolna, „na wyczucie” projektanta (segregator aktów prawnych). 

Na pierwszym z nich granulację należy dostosować do prędkości przydennej występującej punkcie II, na drugim - odpowiednio do prędkości występującej w punkcie III itd., aż dojdzie się do takiego punktu, w którym prędkość u,/ okaże się mniejsza od granicznej dla danego gruntu naturalnego (promocja 3 w 1).