Suszenie odzieży

Zależnie od potrzeb na terenie zakładu urządza się niekiedy inne pomieszczenia higieniczno-sanitarne, np. palarnie o powierzchni minimalnej 8 m2, pomieszczenia, w których mogą się ogrzać robotnicy pracujący na wolnym powietrzu lub we wnętrzach nie ogrzewanych, pomieszczenia do suszenia odzieży i obuwia oraz pralnie, a niekiedy także pomieszczenia, w których czyści się, neutralizuje, degazuje itp. tę odzież roboczą i ochronną, która w czasie prania mogłaby zakazić lub zanieczyścić inną odzież (program uprawnienia budowlane na komputer).

Obiekty żywienia zbiorowego na terenie zakładu pracy lokalizuje się tak, aby czas dojścia, opłacenia, pobrania i spożycia posiłku, a także powrót do miejsca pracy nie był dłuższy niż przerwa na posiłek. Warunek ten nie dotyczy stołówek, w których jada się po pracy. Droga pracowników do obiektów żywienia nie powinna kolidować z drogą ruchu kołowego, odbywającego się na terenie zakładu. Na terenie zakładów przemysłowych projektuje się różne rodzaje obiektów żywienia. Są to: jadalnie, bufety i stołówki. Pomieszczenia żywienia zbiorowego, w których przebywają konsumenci, powinny mieć estetyczny wygląd, sprzyjający odprężeniu psychicznemu. Sale konsumentów sytuuje się przy ścianach zewnętrznych budynku, czasem przy dziedzińcach wewnętrznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Należy zapewnić kontakt wzrokowy konsumentów z otoczeniem, skomponowanym z wykorzystaniem walorów zieleni oraz ewentualnie wody i małej architektury. Jadalnie. W zakładach przemysłowych występują dwa typy jadalni. W jadalniach typu 1 przewiduje się spożywanie posiłków własnych. Na I konsumenta przyjmuje się powierzchnię 1,10 m2, licząc dwu- lub trzykrotne wykorzystanie miejsc konsumpcyjnych. Minimalna wielkość jadalni typu I wynosi 4 m;. W jadalniach tych należy przewidzieć urządzenia do podgrzewania posiłków własnych oraz zlewozmywak (uprawnienia budowlane).

W jadalniach typu II przewiduje się konsumpcję posłów regeneracyjnych, wydawanych przez zakład. Jadalnie te muszą mieć odpowiednie zaplecze, o powierzchni minimum 30 m2. Istnieje możliwość łączenia obu typów jadalni. Każdy pracownik powinien mieć zapewnione miejsce siedzące przy stole. Jeżeli jadalnia jest oddalona od umywalni o pond 50 m, to należy przewidzieć w niej jedną umywalkę na każde 50 osób. Jadalnie sytuuje się przeważnie w budynkach produkcyjnych, blisko miejsc pracy i zespołu szatni. Maksymalna odległość od miejsca pracy nie powinna przekraczać 100-120 m, wyjątkowo dopuszcza się 200 m (program egzamin ustny).

Bufety

Bufety są niewielkimi pomieszczeniami, w których odbywa się sprzedaż kanapek, ciastek, herbatników, papierosów itp. artykułów gotowych, dostarczanych z zewnątrz. Bufety projektuje się w zakładach zatrudniających pond 200 pracowników na jednej (najliczniejszej) zmianie. Lokalizuje się je przy stołówkach lub jadalniach, a niekiedy też jako samodzielną ladę - wydawalnię, bądź wózki, na których rozwozi się towar (opinie o programie). Powierzchnia bufetu może wynosić 5-20 m2. Bufety należy wyposażyć w zlew z bieżącą wodą, gniazdo wtykowe, przewód wentylacyjny. Ściany do wysokości 1,50 m oraz podłoga powinny być łatwo zmywalne. Bufety nie wymagają oświetlenia maturalnego. Przy bufecie należy zaprojektować przestrzeń kupujących. Stołówki są największymi pomieszczeniami żywienia na terenie zakładów przemysłowych, wydającymi spożywane w czasie przerwy w pracy lub po pracy.

Stołówki mogą być:
- centralne, w których przygotowuje się obiady spożywane na miejscu i dostarczane do mniejszych stołówek zależnych.
- samodzielne, w których przygotowuje się obiady dla pracowników zakładu przemysłowego,
- zależne, w których podgrzewa się i porcjuje posiłki dostarczane ze stołówek centralnych (segregator aktów prawnych).

Stołówki duże projektuje się jako obiekty wolno stojące, małe zaś umieszcza się w obiektach wielofunkcyjnych. Powinny być zlokalizowane poza wpływem strefy produkcyjnej. Z reguły stołówki wolno stojące sytuuje się w strefie wejściowej (promocja 3 w 1).