Suszenie żużla

Suszenie takiego żużla musi więc doprowadzić do rozsadzenia ziarn ciśnieniem pary wodnej utworzonej z wody uwięzionej we wspomnianych pęcherzykach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jednocześnie jednak suszenie żużla musi być prowadzone w sposób kontrolowany; nie wolno bowiem dopuścić do odszklenia. W czasie reagowania cementu hutniczego z wodą w pierwszej kolejności hydratyzuje zawarty w cemencie klinkier portlandzki, co prowadzi do nasycenia fazy ciekłej wapnem. Następująca w dalszej kolejności powolna hydratacja żużla powoduje powstanie produktów niskozasadowych, które przebywając w środowisku wodnym nasyconym wapnem aktywującym żużel przekształcają się w hydraty wysokowapniowe.

Zjawisko to prowadzi do przyspieszenia hydratacji żużla, obniżenia pH fazy ciekłej i zmniejszenia zawartości portlandytu w stwardniałym zaczynie cementowym, co nieodparcie nasuwa analogię z procesem pucolanowym. Nic więc dziwnego, że niektórzy autorzy zarówno pucolany różnego pochodzenia, jak i żużle zaliczają do jednej rodziny dodatków hydraulicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Aktywowanie granulowanego żużla wielkopiecowego siarczanami (gipsem lub anhydrytem) prowadzi do powstania uwodnionych krzemianów wapniowych oraz znaczniejszych ilości ettryngitu. Siarczanowy aktywator jest zwykle dodawany w ograniczonej ilości, na ogół nie przekraczającej 15%, toteż może on tylko część A1203 związać w postaci ettryngitu.

Dewitryfikacji niektórych żużli zaczyna się już przy temperaturze ok. 500 C. Ostrożność jest więc w tej dziedzinie bardzo wskazana, gdyż choćby tylko częściowa krystalizacja żużla oznacza obniżenie jego ukrytych właściwości hydraulicznych (uprawnienia budowlane).

Odszklenie żużla w czasie jego suszenia jest tym łatwiejsze, że granulowany w warunkach przemysłowych żużel na ogół nie jest zeszklony w całej swej masie. Prawie zawsze zawiera on pewną, czasem zresztą niewielką ilość faz krystalicznych, często niewykrywalnych optycznie, submikroskopowych, ale działających zarodnikująco, co w charakterystycznych dla danego żużla temperaturach prowadzi do szybkiego i znacznego zwiększenia stopnia odszklenia.

Produkcja cementu

Najistotniejszą operację technologii produkcji cementu hutniczego stanowi wspólne mielenie klinkieru i granulowanego żużla wielkopiecowego z dodatkiem gipsu niezbędnego do opóźnienia hydratacji klinkieru (program egzamin ustny). Warto przy tym zauważyć, że dodawany gips, obok swej roli jako regulatora warunków wiązania, działa także jako siarczanowy aktywator żużla. Znane są przypadki, że podwojenie dodatku gipsu potrzebnego do regulacji wiązania hutniczego powoduje znaczne podwyższenie wytrzymałości tego cementu.
Różnorodność żużli i klinkierów stosowanych do produkcji cementów hutniczych powoduje, że zależnie od planowanych właściwości użytkowych cementu stosuje się różne stosunki ilościowe obu zasadniczych składników (klinkieru i żużla), a także różne stopnie zmielenia, a nawet różne układy mielenia. Uogólniającej recepty nie można w tym zakresie podać (opinie o programie).

Najczęściej stosuje się jednoczesne mielenie klinkieru, żużla i gipsu w układzie otwartym, w zwykłym młynie wielokomorowym. Zdaniem niektórych technologów w pewnych sytuacjach korzystne jest osobne mielenie każdego z dwóch głównych składników i następnie ich łączenie we właściwych proporcjach i homogenizowanie. W takim układzie można w dość znacznym stopniu wpłynąć na właściwości produktu końcowego przez zróżnicowanie stopnia zmielenia składników (segregator aktów prawnych).
W Związku Radzieckim niektóre żużle przemysł cementowy wykorzystuje stosując dwuetapowy układ mielenia; klinkier z dodatkiem gipsu miele się we wstępnym młynie, a produkt mielenia wprowadza się do następnego młyna wraz z granulowanym nie zmielonym żużlem wielkopiecowym.

Granulowany żużel wielkopiecowy w zasadzie nie reaguje z wodą w normalnej temperaturze, jeśli nie zawiera dodatku aktywizującego. W szczególności żużel o niskiej zasadowości, a więc z natury rzeczy mało aktywny, można przez mielenie na mokro przetwarzać na wodną zawiesinę dającą się przechowywać w ciągu kilku dni, pod warunkiem ciągłego mieszania, które uniemożliwia sedymentację, a więc osiadanie w wodzie zawieszonego, zmielonego żużla (promocja 3 w 1).