Świerk północny

Najbardziej wartościowym surowcem celulozowym jest wąskosłoisty świerk północny. Podobne cechy posiada wysokogórski świerk pochodzący z regla górnego (powyżej pionowego zasięgu drzewostanów jodłowo-bukowych, czyli około 1000 m npm.), takich drzewostanów jest w Polsce bardzo mało. Natomiast szerokosłoisty świerk ze stanowisk podgórskich jest surowcem nisko wartościowym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Większą zawartość celulozy w drewnie świerka północno-europejskiego w porównaniu ze świerkiem z Europy środkowej tłumaczy się tym, że drzewa rosnące w klimacie chłodnym wytwarzają mniej ligniny niż drzewa rosnące w klimacie ciepłym. W miarę posuwania się od północy ku równikowi i stopniowego ocieplania się klimatu pojawiają się gatunki drzew o coraz większej zawartości ligniny; zawartość ligniny osiąga maksymalne wartości u gatunków podzwrotnikowych. Produkcja wysoko- wartościowego drewna celulozowego jest związana z umiarkowaną strefą północną.

Drewno tropikalne jako surowiec celulozowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dotychczas zapotrzebowanie surowcowe przemysłu celulozowego pokrywają w ogromnej większości iglaste gatunki umiarkowanej strefy północnej. Wobec ustawicznego wzrostu produkcji celulozy i równoczesnego wyczerpywania się zasobów drewna świerkowego należy się liczyć z koniecznością szukania drewna zastępczego w lasach tropikalnych. Z przeprowadzonych dotychczas badań wynika, że drzewa rosnące w gorącym i wilgotnym klimacie wytwarzają więcej ligniny niż drzewa rosnące w klimacie umiarkowanym. Poniżej podano skład chemiczny kilku afrykańskich gatunków tropikalnych (uprawnienia budowlane).

Udział ligniny

Udział ligniny w drewnie powyższych gatunków zamyka się w granicach 29-42%. Drewno tikowe (Tectona grandis L.) zawiera 33-35% ligniny; 12 gatunków drzew z Filipin wykazało w toku badań udział ligniny 26-34%, udział pentozanów 10,5-18,9%. Eperua falcata Aubl., gatunek drzewa rosnący w Gwinei, zawiera 40% ligniny (program egzamin ustny). Powyższy orientacyjny przegląd wykazuje, że tropikalne gatunki zawierają więcej ligniny niż gatunki liściaste strefy umiarkowanej (20-25% ligniny). Z tropikalnych gatunków drzewo Khaja ma podobną zawartość ligniny jak nasze gatunki iglaste. Prócz tego w drewnie tropikalnym występuje duża ilość substancji rozpuszczalnych w wodzie.

Dotychczasowe wyniki badań nad stosowalnością drewna tropikalnego do produkcji celulozy wskazują, że drzewa tropikalne stanowią gorszy surowiec celulozowy niż drewno iglaste północnej strefy umiarkowanej mimo to gatunki tropikalne będą prędzej czy później wciągnięte w ramy światowej produkcji celulozy (opinie o programie).

Drewno w produkcji ścieru. Ścier jest to drewno rozwłóknione w drodze mechanicznej (ściślej biorąc w drodze mechaniczno-chemicznej) na pojedyncze włókna lub pęczki włókien; jest to półfabrykat służący do produkcji papieru, tektury i wyrobów tłoczonych. Ścier obejmuje całość substancji drzewnej z wyjątkiem związków, które w czasie procesu technologicznego ulegają wyługowaniu przez wodę; w jego skład wchodzą celuloza, hemicelulozy i lignina. W toku ścierania włókna ulegają silnemu uszkodzeniu, wskutek czego ścier ma małą wytrzymałość (segregator aktów prawnych).

Poza tym ścier jest nietrwały; ulega on destrukcyjnemu działaniu mikroorganizmów, a pod wpływem tlenu z powietrza i światła żółknie. Wydajność materiałowa ścieru jest duża, dochodzi do 98%; natomiast własności wytrzymałościowe ścieru są niższe niż celulozy. W skład ścieru wchodzą zależnie od sposobu ścierania włókna o różnej długości; w stosunku do włókien w’ stanie normalnym są one skrócone i frakcja długości ponad 2 mm rzadko przekracza 30% (promocja 3 w 1).

Natomiast w stanie naturalnym długość włókien drewna świerkowego dochodzi do 5 mm, a wartość najczęstsza (około 25%) wynosi zależnie od rodzaju drewna (drewno wąskosłoiste i szerokosłoiste) 3—3,5 mm. Wynika z tego, że włókna drzewne ulegają w czasie ścierania zdeformowaniu i skróceniu, tak że ich średnia długość jest mniejsza od długości włókien celulozy.