Świerkowe drewno rezonansowe

Wysokimi własnościami rezonansowymi odznacza się również drewno jodły. Poza tym stosuje się do budowy instrumentów drewno gatunków liściastych, głównie jaworu - zwłaszcza falistego - i klonu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Świerkowe drewno rezonansowe pozyskuje się w górach, na wysokościach 800-1400 m npm.

Zdaniem praktyków najlepsze drewno rezonansowe pochodzi ze strefy 1000-1350 m npm. W Polsce pozyskuje się świerkowe drewno rezonansowe w Beskidach (np. rejon Istebnej i Wisły) i w Sudetach. Za najlepsze drewno rezonansowe uważano w Europie drewno świerkowe ze wschodnich Karpat (Bukowina, obwód Zakarpacki, Karpaty rumuńskie) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Badania Mironowa i Kulikowa wskazały jednak, że w równinowych lasach europejskich części ZSRR można pozyskać drewno świerkowe o analogicznych cechach technicznych.

Szczególnymi własnościami rezonansowymi odznacza się świerk faiistosłoisty, zwany potocznie „świerkiem leszczynowym“; nazwa pochodzi stad. że po zdjęciu kory widać na obwodowej powierzchni drewna drobne rowki, podobnie jak u leszczyny. W przemyśle muzycznym drewno to uważa się za najlepszy materiał do budowy instrumentów (uprawnienia budowlane). Cechę świerka falistosłoistego stanowi pofałdowanie słojów rocznych widoczne na powierzchni przekroju poprzecznego; słoje roczne są słabo zarysowane.

Na przekrojach promieniowych występują wyraźne bruzdki, które biegną promieniowo, od rdzenia do obwodu, przypominając swym wyglądem ślady stóp ptasich. Drewno posiada białą barwę z atłasowym połyskiem, jest bardzo łupliwe, wykazuje wysoki moduł sprężystości oraz duży udział promieni rdzeniowych. Świerk falistosłoisty występuje w górach, w lasach regla górnego (powyżej 900 m npm.). Na skutek wysokiej wartości i dużego zastosowania drewno to zostało prawie całkowicie wyczerpane (program egzamin ustny).

Zagadnienie doboru drewna

Zagadnienie doboru drewna rezonansowego oraz jego zastosowanie i obróbki w przemyśle muzycznym opiera się u nas na ujęciach praktycznych. brak mu natomiast podstaw naukowo-doświadczalnych (opinie o programie).
Techniczne własności drewna rezonansowego wypływają z potrzeb akustycznych. Żąda się drewna o dużym tłumieniu przez promieniowanie; warunkom odpowiada drewno o dużej sprężystości i o małym ciężarze właściwym. Te dwie własności kolidują z sobą, gdyż drewno ciężkie jest zazwyczaj bardziej sprężyste; dlatego też wybór drewna rezonansowego w terenie wymaga dużego doświadczenia i dużej wprawy.

Sprężyste własności drewna rezonansowego charakteryzuje dobrze moduł sprężystości przy zginaniu dynamicznym lub moduł sprężystości określony przy zginaniu statycznym. Duży wpływ na własności sprężyste i ciężar właściwy wywiera udział drewna późnego. W myśl danych z praktyki przeciętny udział drewna późnego w drewnie rezonansowym zamyka się w granicach 20-25%; średni ciężar właściwy wynosi 0,40-0,45 G/cm:l (segregator aktów prawnych).

Głównym wskaźnikiem jakości drewna rezonansowego jest równomierna szerokość słojów i regularność ich układu. Duże wahania szerokości słojów osłabiają zdolność do drgań, a więc wpływają na zmniejszenie tłumienia przez promieniowanie. Według norm radzieckich w drewnie rezonansowym dopuszcza się wahania szerokości słojów do 2 mm na 2 sąsiednich centymetrach, a do 3 mm na całej szerokości deski. Drewno wąskosłoiste lepiej rezonuje na tony o wyższej częstości, dlatego na instrumenty operujące dźwiękami o wysokiej częstości (skrzypce - altówka) wymaga się drewna o małej szerokości słojów (średnio 0,5-2 mm) (promocja 3 w 1).

Najważniejszymi wadami obniżającymi techniczną wartość drewna rezonansowego są trwardzica i skręt włókien. Żywiczność drewna obniża również własności rezonansowe. Drewno drzew starszych uchodzi za lepsze od drewna pochodzącego z drzew młodych. Najlepszego drewna mają dostarczać drzewa o umierającym wskutek starości wierzchołku. Przy ostatecznej klasyfikacji tarcicy rezonansowej szerokie deski zalicza się o jedną klasę wyżej. Drewno rezonansowe musi być przetarte promieniowo.