Sygnał elektryczny

Można opracować bardziej czułe metody porównawcze. Na przykład poruszając po powierzchni igłą gramofonową osadzoną w głowicy adaptera można by mierzyć sygnał elektryczny wytwarzany przez jej drgania. Należałoby przy tym koniecznie wykazać, że nowa metoda daje wyniki zgodne z dawną bez względu na to, w jakich warunkach się je zastosuje. Jeśli tak nie jest, to można ponownie zdefiniować chropowatość w oparciu o nową metodę porównawczą, a zdobyte doświadczenie i wyniki prób rozstrzygną, czy ta nowa definicja jest bardziej użyteczna niż dawna (program uprawnienia budowlane na komputer).

Mogą istnieć jeszcze inne metody bardziej czułych porównań, przy czym nie ma wcale pewności, że wyniki ich będą zgodne we wszystkich przypadkach z wynikami powyżej opisanego postępowania, nawet jeśli wyniki tych zabiegów będą w zgodzie z początkowo stosowaną mało czułą metodą. I znów zagadnienie najkorzystniejszego wyboru będzie sprawą doświadczenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przytoczony przykład nie jest zmyślony. Rzeczywiście wykonano wzorce stanu obróbki powierzchni i opracowano różne metody porównywania powierzchni z tymi wzorcami. Jest to więc przykład zaczerpnięty z życia i typowy dla dróg, jakimi rozwijają się liczne pojęcia naukowe. Rozważmy teraz sprawę długości, z którą wszyscy są lepiej obeznani. Tu również przez przyłożenie do siebie dwóch przedmiotów, nie korzystając z żadnej subtelnej definicji, możemy ocenić, który z nich jest dłuższy. Można wykonać wzorce w postaci zbioru prętów dość dowolnie dobranych i określać długość porównując dany przedmiot z tymi wzorcami. Tak właśnie postępuje się używając sprawdzianów czujnikowych (uprawnienia budowlane).

Z omówionym postępowaniem wiąże się ta trudność, że wzorce są powiązane między sobą wyłącznie nierównościami. Główne laboratorium pomiarowe musi określić każdą z nich niezależnie. Nie zmienia postaci rzeczy większe zagęszczenie skali przez wstawienie nowych wzorców między dawne (program egzamin ustny).

Komparator mikroskopowy

Jednostki. Co teraz jest nam potrzebne, to metoda pozwalająca złożyć, czyli dodać - w celu otrzymania nowego, odmiennego wzorca - dwa wzorce, które uprzednio porównaliśmy stwierdzając, że są one równe w granicach poprawności postępowania porównawczego. Jest to łatwe w przypadku długości, której wzorce można ułożyć jeden za drugim tak, by stykały się końcami. Jest to łatwe w przypadku masy, ponieważ dwie masy można położyć na tej samej szalce wagi. Potrafimy to zrobić w przypadku napięcia, ponieważ można połączyć szeregowo dwa ogniwa wzorcowe. Nie jest to jednak łatwe w przypadku obróbki powierzchni (opinie o programie).

Gdy potrafimy dodawać równe sobie wzorce, wówczas możliwe jest określenie wszystkich wzorców, za pomocą jednego, który zwiemy jednostką. Należy pamiętać, że sposób wykonywania dodawania stanowi część określenia danej wielkości. W pewnych przypadkach istnieje dwa lub więcej sposobów dodawania wzorców, przy czym prowadzą one do różnych skal. Rozważmy na przykład wielkość, którą można by nazwać intensywnością promieniowania elektromagnetycznego. W zakresie widzialnym długości fal można wykonać lampy wzorcowe w celu utworzenia skali. Potrafimy ustawić dwa wzorce tak, żeby oświetlały tę samą powierzchnię dając większą jasność. Jest to jeden sposób dodawania. Przy falach długich, jak np. radiowe, możemy tak powiązać dwa źródła, żeby fale przez nie wysyłane były ze sobą w fazie. Obie metody dadzą różne skale; dane z jednej będą kwadratami danych z drugiej. Dodawanie powiązane da skalę amplitudy, a dodawanie niezależne, jak przy świetle widzialnym, da skalę natężenia (segregator aktów prawnych).

Pomiar jako postać klasyfikacji. Pomiar można zawsze rozważać jako wysubtelnioną postać klasyfikacji. Gdy za pomocą zwykłej linijki mierzymy zbiór przedmiotów z dokładnością do milimetra, wyniki można uważać za równoważne przyporządkowaniu przedmiotów nieciągłym grupom długości, przy czym różnica sąsiednich dwóch grup wynosi 1 milimetr. Jeśli stosujemy komparator mikroskopowy, to dokładność może wynosić 0,001 milimetra. Pomimo zwiększenia liczby możliwych grup, zasada postępowania pozostaje jednak ta sama. Wobec tego stosowanie funkcji ciągłych w związku z wynikami pomiarów jest zawsze pewnym przybliżeniem, przyjmowanym ze względu na jego dogodność (promocja 3 w 1).